18 april, 2010
Incasseren en doorgaan
"Als ik in een rolstoel terecht zou komen dan hoeft het voor mij niet meer" zei de man toen hij mijn elro kwam afleveren. Uiteraard is het ongepast om zoiets te uiten tegen iemand die rolstoelafhankelijk is en hij is daar dan ook op aangesproken. Mij is onbekend of de firma er nog consequenties aan verbonden heeft maar ik heb wel duidelijk gemaakt dat deze medewerker niet meer welkom is. De vraag of iemands leven nog voldoende kwaliteit biedt, is een individuele afweging. Elke beperking moet je ervaren om goed te kunnen oordelen of je er mentaal tegen opgewassen bent en verder wilt. Na diverse hulpmiddelen van stok tot en met scootmobiel zit ik nu vier jaar in een elro en het is nooit in mij opgekomen vanwege verlies van mobiliteit op te geven. Natuurlijk is het bitter om niet meer te kunnen lopen, fietsen, autorijden en dat geeft veel ongemak want het rolstoelvervoer is niet zo ideaal en vlekkeloos. Volledige ADL afhankelijkheid daar heb ik al meer moeite mee, mijzelf glad kunnen scheren bijvoorbeeld zou me wat waard zijn. Niet meer kunnen spreken, eten en drinken vind ik van weer een hogere orde. Ik ben dolblij met mijn spraakcomputer, zonder zou ik niet weten hoe ik de dag moest doorkomen. Dankzij de MiniMerc kan ik blijven communiceren echter een vlot, goed gesprek is zeker in een groter gezelschap ondoenlijk. De trage snelheid, mede veroorzaakt door geheugenvreters als de Gewa en de sms-kaart, staat dat niet toe en bovendien is het intikken een vermoeiende bezigheid. De liefde van de man gaat door de maag zegt men maar ook vrouwen houden van lekker eten en drinken. Buiten de deur eten al dan niet gecombineerd met b.v. bioscoop of theater, is voor velen het favoriete uitstapje. De sterk verminderde slikfunctie heeft naast geen orale inname van voeding meer vervelende gevolgen die de kwaliteit van leven omlaag halen. Aanhoudende hoestbuien vanwege slijmvorming komen bijna dagelijks voor net als meermaals mijn mond schoonmaken. Ik kan mijn speeksel niet meer voldoende doorslikken waardoor slijmvorming optreedt in mijn keel en slokdarm. Dat slijm veroorzaakt een hoestprikkel en ik heb niet de kracht om het op te hoesten. De Atropine druppels helpen niet afdoende dus grijp ik nog eens terug naar Scopoderm TTS pleisters. Scopolamine dringt geleidelijk door de huid en reduceert de secretie van lichaamsvochten, waaronder de twee liter speeksel die een mens dagelijks produceert.
Abonneren op:
Posts (Atom)