Goesting

Naar aanleiding van het voorval met de glazen deur, kregen Karin en ik vrijkaartjes voor een theatervoorstelling aangeboden. Op aanraden van Dorien Pollaert, samensteller van het theaterprogramma van De Oranjerie, hebben we gekozen voor de Vlaamse cabaretier Jeroen Leenders. Ik heb nog vier extra kaartjes gekocht voor mijn zonen en hun partners maar door omstandigheden kon alleen Eric ons vergezellen. Marlies, Marjo en Leni, een vriendin van de eerstgenoemde zus, waren graag bereid om de gereserveerde plaatsen in te nemen. Bij zijn opkomst klonk muziek maar verder was de eenvoud troef. Op het podium stond niet meer dan een standaard met microfoon, een stoel, een glas water en de uit Gent afkomstige Jeroen Leenders. Op de achtergrond was vanaf begin tot eind sorry geprojecteerd en ter afsluiting van zijn voorstelling werd dat ook nog eens uitgesproken, alsof excuses gemaakt moeten worden voor wie hij is. Géén muziek, zang, attributen, projecties, geluids- of lichteffecten maar puur een monoloog van anderhalf uur. Goede tekst en vooral goede voordracht hebben al die opsmuk niet nodig integendeel dat leidt alleen maar af, zal Jeroen Leenders van mening zijn. De taal van onze zuiderburen is niet altijd even makkelijk te volgen en ook hun gevoel voor humor is een tikje anders. Desondanks of misschien juist dankzij was het een leuke avond waarop wel degelijk veel gelachen werd. Ik heb het sterke vermoeden dat de zaal verrassend vol was voor een betrekkelijk onbekend artiest vanwege de trouwe aanhang uit Vlaanderen. Dat geldt in ieder geval voor de vrouw met haar partner naast mij en als ik kon praten dan zou ik gezegd hebben; gij zijt zeker en vast 'n echte fan, die goesting heeft om hiervoor naar Roermond te reizen en seffens weer terug. Toen realiseerde ik me dat ik ook al jarenlang tweemaal ruim dertig kilometers afleg voor een avondje theater en soms zelfs naar evenementen op grotere afstand van Geleen.