10 jaar later

Volgend jaar is uitgeroepen tot het jaar van Toon Hermans, die samen met Wim Sonneveld en Wim Kan tot de grote drie werd gerekend en overleed in 2000. In zijn geboortestad Sittard wordt het jaar op 25 april ingeluid met een herdenkingsdienst en verder staan o.a. een expositie en een humorfestival in de planning om de herinnering aan hem levend te houden. Zijn eerste one man show dateert uit 1958 en hij trad maar liefst 620 maal in een uitverkocht Carré op, dat komt overeen met 1,2 miljoen bezoekers. Toon Hermans was een veelzijdig artiest die in alle eenvoud en zonder anderen te blameren de mensen aan het lachen bracht. Hij is ook geroemd en geliefd vanwege zijn aandoenlijke verzen over alledaagse onderwerpen, waarvan in deze blog twee voorbeelden.

Blij zijn is geen petje dat je op of af zet
Blij dat ben je of dat ben je niet
Je kunt het niet verzinnen
of ineens ermee beginnen
Er speelt iets mee van binnen
net als met verdriet

Ik vind het zalig als het zachtjes regent
Dat doet het al ’n hele tijd
Daar laat ik mij dan door bedruipen
‘k hou van die zachte nattigheid
Geen gekletter
geen gespetter
Nee
dat heeft iets agressiefs
Maar die hele zachte druppels
Hebben stuk voor stuk iets liefs

December

Pluk de dag en tel geen dagen maar zorg dat de dagen tellen, zijn mooie levensmotto's als je in staat bent om een leuke invulling aan een dag te geven. Door lichamelijke of geestelijke beperkingen kan iemand afstompen en sociaal geïsoleerd raken. Een bewoner van een zorgcentrum is slechter af dan een crimineel in gevangenschap. Een gedetineerde heeft een van alle gemakken voorziene eigen kamer, heeft het recht om dagelijks frisse lucht te happen en kan sport of andere activiteiten bedrijven. Het merendeel van de dagen kom ik niet van de kamer af en om de afdeling te verlaten ben ik aangewezen op een lift die ik niet kan bedienen. Radio en televisie slepen mij door de dag, een dagelijkse sleur waar ik noodgedwongen op ben aangewezen. Als de grote sportevenementen worden verslagen dan ervaar ik tv kijken uiteraard niet als een opgelegde straf. Er zijn dagen dat de afhankelijkheid mij zo tegenstaat dat ik tijdens of na de verzorging in een onstuitbare huilbui kan uitbarsten. Het verdrongen besef dat ik een vrij zinloos bestaan leidt, treedt onvermijdelijk bij tijd en wijle op de voorgrond en dan bespeur ik een levensmoeheid waar ik vooralsnog niet aan wil toegeven. Het leven is één groot feest maar je moet zelf voor de slingers zorgen, ook zo'n levensspreuk die valt of staat met je mogelijkheden. 365 feestdagen in een jaar zou te veel van het goede zijn, een te rooskleurige, onrealistische kijk op het leven. Ik kijk bepaald niet reikhalzend uit naar de feestmaand december, waarvoor we wekenlang worden opgewarmd. Het opgeklopte feestgevoel, dat gepaard moet gaan met een overdaad aan alles wat de commercie ons opdringt, staat me tegen. Als je niet kunt eten, drinken en praten dan is er aanzienlijk minder te genieten maar het gezelschap en toehoren van dierbaren is zeker waardevol. Gezellige feestdagen, veel geluk en bovenal goede gezondheid voor 2010 en de verdere toekomst wens ik jullie van harte toe.