December

Pluk de dag en tel geen dagen maar zorg dat de dagen tellen, zijn mooie levensmotto's als je in staat bent om een leuke invulling aan een dag te geven. Door lichamelijke of geestelijke beperkingen kan iemand afstompen en sociaal geïsoleerd raken. Een bewoner van een zorgcentrum is slechter af dan een crimineel in gevangenschap. Een gedetineerde heeft een van alle gemakken voorziene eigen kamer, heeft het recht om dagelijks frisse lucht te happen en kan sport of andere activiteiten bedrijven. Het merendeel van de dagen kom ik niet van de kamer af en om de afdeling te verlaten ben ik aangewezen op een lift die ik niet kan bedienen. Radio en televisie slepen mij door de dag, een dagelijkse sleur waar ik noodgedwongen op ben aangewezen. Als de grote sportevenementen worden verslagen dan ervaar ik tv kijken uiteraard niet als een opgelegde straf. Er zijn dagen dat de afhankelijkheid mij zo tegenstaat dat ik tijdens of na de verzorging in een onstuitbare huilbui kan uitbarsten. Het verdrongen besef dat ik een vrij zinloos bestaan leidt, treedt onvermijdelijk bij tijd en wijle op de voorgrond en dan bespeur ik een levensmoeheid waar ik vooralsnog niet aan wil toegeven. Het leven is één groot feest maar je moet zelf voor de slingers zorgen, ook zo'n levensspreuk die valt of staat met je mogelijkheden. 365 feestdagen in een jaar zou te veel van het goede zijn, een te rooskleurige, onrealistische kijk op het leven. Ik kijk bepaald niet reikhalzend uit naar de feestmaand december, waarvoor we wekenlang worden opgewarmd. Het opgeklopte feestgevoel, dat gepaard moet gaan met een overdaad aan alles wat de commercie ons opdringt, staat me tegen. Als je niet kunt eten, drinken en praten dan is er aanzienlijk minder te genieten maar het gezelschap en toehoren van dierbaren is zeker waardevol. Gezellige feestdagen, veel geluk en bovenal goede gezondheid voor 2010 en de verdere toekomst wens ik jullie van harte toe.