Winter in Nederland

Op de dag van de uitvaart van een dierbare medemens zou je je geen zorgen moeten maken over andere zaken want daar staat je hoofd niet naar. De ervaringen met rolstoelvervoer geven echter allesbehalve een geruststellend gevoel. Voor speciale gelegenheden kunnen bij Regiotaxi ritten worden geboekt met aankomstgarantie, waar de taxichauffeur wegens overmacht weer onderuit kan. De onheilspellende weersverwachting gaf ook geen aanleiding om ontspannen achterover gekanteld af te wachten hoe alles zal uitpakken. Sneeuw in combinatie met harde wind waardoor stuifsneeuw en sneeuwduinen kunnen ontstaan, zouden ernstige overlast voor het verkeer kunnen betekenen. De rittijden waren al tweemaal vervroegd om verzekerd te zijn van een tijdige aankomst. Via de ergotherapie was een gewone rolstoel geregeld om in geval van nood met eigen vervoer te kunnen reizen. Al zou ik uren met de elro door de hevige sneeuwval en ijzige kou moeten ploeteren om een weg te banen naar het crematorium maar ik wil en zal de uitvaart van mijn vader bijwonen.
Uiteindelijk was alle onrust niet nodig en waren de voorzorgsmaatregelen overbodig omdat de weersomstandigheden achteraf meevielen en dat was niet voor het eerst. Kennelijk hanteren het KNMI en de ANWB het motto van beter te vaak gewaarschuwd dan één keer te weinig. We zijn geen winter meer gewend en dan wordt ons ook nog een winterangst aangepraat. Bij alle neerslag en mist moet je de rijstijl aanpassen en winterbanden kunnen het verschil maken, ze zijn niet voor niets bij de oosterburen verplicht gesteld. Een positieve kant aan een weeralarm is dat mensen worden aangezet tot nadenken over hun eigen autogebruik en andere vervoersmogelijkheden want thuisblijven is niet voor iedereen een voor de hand liggende optie. Overigens de ritten van Regiotaxi verliepen zelden zo perfekt, alle drie op de afgesproken tijd, solo en rechtstreeks. Het was een mooie uitvaartdienst zodat de nabestaanden en andere aanwezigen er een goed gevoel aan overhouden.

Voor altijd

Voor altijd herinnerd
in liefde en vriendschap

Voor altijd aanwezig
in woord en in geest

Voor altijd verbonden
door onzichtbare banden

Gekoesterd door velen
gemist nog het meest

Als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond
zullen ze stilstaan de rivieren
en de vogels en de dieren
als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond
zou het strand de zee verlaten
ze hebben niets meer te bepraten
als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond
zou de maan niet lang meer lichten
geen dichter zal meer dichten
als de liefde niet bestond

Nergens zouden bloemen staan
en de aarde zal verkleuren
overal gesloten deuren
en de klok zal niet meer slaan

Als de liefde niet bestond
dan was heel de vrijerij bedorven
de wereld was gauw uitgestorven
als de liefde niet bestond

Als de liefde niet bestond
zou de zon niet lang meer stralen
de wind zou niet meer ademhalen
als de liefde niet bestond

Geen appel zou meer rijpen
zoals eens in het paradijs
als wij elkaar niet meer begrijpen
dan is de wereld koud als ijs

Ik zou sterven van de kou
en mijn adem zou bevriezen
als ik je liefde zou verliezen
er is geen liefde zonder jou

Tekst van een track van de cd 'Als de liefde' van Toon Hermans

Geen ouders meer

Mijn vader houdt niet van overvloedige lofuitingen bij de uitvaart en bovendien is er gedurende zijn ruim 93-jarig bestaan volop gelegenheid geweest om hem te prijzen. "Iedereen die mij heeft gekend weet hoe ik ben, ik ben maar een gewone jongen" vond hij.
Ik kan en wil het toch niet laten om enkele woorden aan hem te wijden, mij realiserend dat het altijd te summier zal zijn. Hij weet dat we erg dankbaar zijn voor de genoten jeugd, die jaren in Kanne en Stein worden regelmatig herbeleefd. Ik heb hem ook gezegd veel bewondering te hebben voor de wijze waarop hij in het leven stond en met tegenspoed omging. Het overlijden van mam vlak na de eeuwwisseling was een groot verlies maar er was ook opluchting dat niet zij maar pap alleen achterbleef. Na een herseninfarct was mam hulpbehoevend en een groot deel van de huishouding en zorg nam pap voor zijn rekening.
Behalve een fikse longontsteking in zijn jonge jaren heeft vader geen noemenswaardige gezondheidsklachten gehad en ook in mentaal opzicht is hij goed gebleven. Sinds zijn tienertijd heeft hij her en der tot Londen toe in de horeca gewerkt en ook tijdens de overtochten tussen Nederland en Amerika en diverse cruises zijn diensten aangeboden. Met tomeloze inzet en veel enthousiasme de gasten in de watten leggen dat was zijn lust en zijn leven. Puttend uit zijn rijke levenservaring kon hij dermate boeiend vertellen, dat je één en al luisterend oor was.
Na zijn dikverdiende pensioenering kon hij zich meer gaan toeleggen op hobby's zoals de moestuin, hengelsport en biljarten. Als middentachtiger ging hij zich nog bekwamen in computeren maar naar verloop van tijd beperkte zijn interesse zich tot radio en tv, vooral het kijken naar snooker was favoriet.
Een nadeel van hoogbejaard worden, is dat veel dierbaren je ontvallen en daar had vader steeds meer moeite mee. "Ik ben in leven en daarmee is alles gezegd" omschreef hij de laatste tijd zijn gemoedstoestand. Als je op het sterfbed berustend uitspreekt dat je naar het levenseinde verlangt en tevens humorvol herinneringen ophaalt dan ben je een bijzonder mens. Hij keek met volle tevredenheid terug op een mooi leven.
Er wordt beweerd dat een overledene zijn of haar lichaam achterlaat, alsof je een jas uittrekt, en dat de ziel en gedachten blijven bestaan. Niemand weet wat ons na de dood te wachten staat maar pap zou ik het allerbeste gunnen, een hereniging met zijn Annie is zijn grootste wens.

Dooft voor jou het licht en wordt alles donker?
Sluit dan je ogen want een engel tovert geflonker
van een wondermooie sterrenpracht.
Zo besef je het grote geschenk van de nacht.