Ik ben er nog

December is voorbij en het is geen geheim dat ik daar niet rouwig om ben. Ik houd niet van die opgeklopte feestdagen; de overvloed aan cadeaus, eten en drinken, het jaarlijkse kerkbezoek, het geldverkwistende vuurwerk. We berusten er in dat voor sommigen de jaarwisseling gepaard moet gaan met geweld en vernielingen. Voor deze relschoppers zou het een goed voornemen zijn om niet bij elke voorkomende gelegenheid amok en schade te maken. De meeste goede voornemens stranden echter binnen afzienbare tijd, vaak reeds voor eind januari. Oorspronkelijk viel nieuwjaarsdag op 1 maart, wel zo logisch dat een jaar begint met het voorjaar, de lente. Vandaar dat september, oktober, november en december nog vernoemd zijn als zevende tot en met tiende maand van het jaar. Ook 2010 is ongemerkt omgevlogen en het tweede decennium van de 21ste eeuw is aangebroken. Voor mij persoonlijk was het wederom een bewogen jaar, dat begon met het overlijden van mijn vader. Anderhalve maand later werd ik 53 en schreef op dit weblog, dat het niet ondenkbaar mijn laatste levensjaar kon zijn. Kennelijk beschik ik letterlijk en figuurlijk over een lange adem want ik ben er nog. Op 3 mei was de overplaatsing naar hospice Daniken een feit. De herhaaldelijke problemen met de spraakcomputer werden doeltreffend verholpen. De bestralingen van mijn speekselklieren gaven een bevredigend resultaat. Op advies van het CtbM heb ik airstacking uitgeprobeerd maar vond dat te belastend en zag er geen heil in. Ik leef al in 'geleende' tijd want de levensverwachting bij ALS bedraagt gemiddeld drie jaar, toch hoop ik nog een poosje mee te kunnen maar niet tegen elke prijs.