Eind goed, al goed

Iedere blijvend invalide, die niet terminaal ziek is, raad ik aan om een rolstoelbusje aan te schaffen. De problemen met het georganiseerde rolstoelvervoer zijn meer structureel dan incidenteel en dat het ooit zal verbeteren is ijdele hoop. Voor vrijdagavond 18 maart hadden we de ritten Geleen naar Weert en vice versa geboekt bij Valys, dat betekent in mijn geval individueel vervoer dus rechtstreeks naar de bestemming en géén gecombineerde ritten. Tot mijn ontsteltenis kwam echter Regiotaxi voorrijden om ons via Valkenburg naar Weert te vervoeren, sowieso een zeer ongelukkige combinatie. In allerijl is er toen een andere taxi geregeld en doordat de chauffeur volgas heeft gereden, waren we toch op tijd in muziekcentrum De bosuil te Weert.
De medewerkers aldaar zouden ons namelijk voor de meute van 700 Bløffans binnen laten zodat we vooraan konden staan. Aangezien de crew dat onveilig vond i.v.m. de drukkende massa, werd verzocht om ons aan de zijkant achter een dranghek op te stellen. Een elro van 250 kg laat zich niet makkelijk wegduwen maar er was ook een gewone rolstoel bij en ik kan goed begrijpen dat Bløf liever op hysterische meiden uitkijkt. Aan de zijkant hadden we geen tien minuten gestaan, toen werd voorgesteld om naar een twee treden hogergelegen gedeelte te verkassen. Daar hebben we mee ingestemd want dat was de beste optie, met de elro in de hoogste stand had ik over het publiek heen perfect zicht op het podium. Het concert was een goede mix van Bløfs nieuwste cd 'Alles blijft anders' en ouder werk. In het tweede nummer dat zij ten gehore brachten, kwam heel toepasselijk de zinsnede 'is het terecht dat het gevecht is om ergens te kunnen zijn' voor maar uiteindelijk is alles op z'n pootjes terechtgekomen. Het is alleen frustrerend dat het taxivervoer zo vaak problemen geeft en op zo'n moment is niet kunnen praten mijn grootste handicap. Dat is de voornaamste reden waarom ik niet zonder begeleiding wil reizen omdat ik anders totaal ben overgeleverd aan de grillen van een taxibedrijf.
Na afloop werd ik aangesproken door de vrouw van de broer van een ex-collega, een andere Karin die ik niet ogenblikkelijk herkende want wij hadden elkaar slechts tweemaal eerder ontmoet. In 1995 op het feest na het huwelijk tussen die ex-collega en een ex-collega, waar ik vermomd als Raymond van het Groenewoud en later als bruidstaart optrad en in 2005 op Torhout Werchter met o.a. optredens van The Corrs en Phil Collins. Het viel ons op dat de medewerkers van De bosuil uiterst vriendelijk waren en ook wildvreemde bezoekers kwamen vragen hoe het optreden van Bløf was bevallen. 'Werthers echte' zijn niet alleen heerlijke roombabbelaars maar staat waarschijnlijk ook voor de Weertenaren als oprecht sympathieke mensen. Ik had de laatste cd van Bløf nog tegoed voor mijn verjaardag en die kon ter plekke worden aangeschaft dus dat hebben we gedaan. Even later arriveerde de taxi en tegen 01:00 uur waren we terug in Geleen. Ondanks een slechte start kunnen mijn zus Marlies, haar man Arie, Karin en ik terugkijken op een memorabele avond.