Geloof en ongeloof

Mensen noemen zich nog wel katholiek maar dan niet praktizerend. Kerken blijven leeg en worden gesloopt want in onze drukke agenda is geen ruimte voor een wekelijks kerkbezoek. Door wie en wat er wordt verkondigd vanaf het preekgestoelte draagt ook niet altijd bij tot een uitverkocht huis. We zijn gelovig als het ons uitkomt, de E. H. communie van onze oogappel, kerstavond voor de feestelijke sfeer en ook soms bij een uitvaart wil het lukken dat de kerk afgeladen vol zit. Doop, communie, vormsel ondergaat men uit traditie, trouwen en zeker voor de kerk is niet in en bij een uitvaart wordt niet zelden gekozen voor een summiere dienst in het crematorium. Het op grote schaal aan het licht komen van seksueel misbruik door katholieke geestelijken heeft het imago van de R.K. bolwerken drastisch verslechterd en de uitschrijving van aanhangers in gang gezet. Oud-kardinaal Simonis strooide nog wat zout in de wonden toen hij zich met "Wir haben es nicht gewusst" zeer ongelukkig uitdrukte bij Pauw & Witteman terwijl later bleek dat hij wel degelijk op de hoogte was. Hij heeft zelfs willens en wetens iemand in een andere parochie geplaatst, waar deze man zich opnieuw aan kinderen vergreep. Het katholicisme was al op z'n retour en door de laatste verwikkelingen is dat in een stroomversnelling geraakt.
In de Steinse wijk Kerensheide, met betrekkelijk veel jonge gezinnen, gaat zeer waarschijnlijk op termijn de kerk tegen de vlakte en maakt plaats voor seniorenwoningen. Als prille tiener heb ik er bij huwelijken en uitvaarten de longen uit mijn lijf gezongen want dat was gebruikelijk in de vijfde klas. Mijn oudste zus is er getrouwd, mijn kinderen zijn er gedoopt en hebben er voor het eerst de hostie ontvangen. In 1965 verhuisden mijn ouders met kroost naar een nieuwbouwwijk in Stein, een klein dorp met ook toen al drie kerken. Om aan de behoefte van de vele kerkgangers tegemoet te komen, werd een straat verder dan de ouderlijke woning en onze buurman, de pastoor of kapelaan, een houten noodkerkje uit de grond gestampt. Mijn zusje en ik hebben lang de familie-eer hoog gehouden door elke zondag aan te schuiven. Er blijven in het oorspronkelijke Stein, d.w.z. voor de herindeling, slechts twee kerken over ondanks dat het inwonertal in 45 jaar explosief is toegenomen. Ik heb me al geruime tijd geschaard onder de mensen, die een eigen invulling geven aan het geloof, wanneer, wat en hoe. Voor sommigen is religie uitgegroeid tot lifestyle en anderen keren zich er totaal van af, geloofsvrijheid is een goed recht. Een religie aanhangen uit angst voor de dood en onzekerheid over het leven daarna, vind ik een verwerpelijke motivatie en schijnheiligheid is mij vreemd. Met of zonder geloofsovertuiging, we zijn allemaal gelijk, elk aards leven is eindig en het staat iedereen vrij om te fantaseren over een tweede leven, een harem maagden of wat dan ook. By the way bidden in nood, helpt geen kloot.