Een oudejaarsavond werd doorgaans ingevuld met gezellig kletsen, drank en spijs nuttigen, soms een spelletje doen maar meestal stond de tv aan. Je ontving zelf of werd door familie of vrienden uitgenodigd om gezamenlijk oud op nieuw te vieren. Het mocht aan niets ontbreken; koffie of thee, oliebollen, appelbeignets, wafels, fris, bier, wijn, zoutjes, toastjes en op het ultieme moment champagne of wat er op lijkt. Op nieuwjaarsdag ging je bij elkaar aan om het nog eens dunnetjes over te doen. Sedert het overlijden van mijn vader is het grote, jaarlijkse familietreffen op de eerste dag van januari ook passé. Allemaal vervlogen tijden, hetgeen ik uiteraard betreur maar onder de gegeven omstandigheden heb ik er vrede mee. Dit keer was alweer de vijfde jaarwisseling binnen de muren van het zorgcentrum in Geleen. Voor mij is oudejaarsavond een avond als nagenoeg alle andere geworden. Niet veel meer dan tv kijken, muziek luisteren en af en toe een woordje intikken op de spraakcomputer, wil mijn lichamelijke gesteldheid nog toestaan.
Na een kort verblijf op Odilia 4, een goed georganiseerde, gezellige afdeling met aardig personeel, werd ik medio 2007 overgeplaatst naar Odilia 5. De enige beweegreden om te verkassen was dan ook de toekenning van een éénpersoonskamer. Op Odilia 5 was en is wellicht nog steeds weinig discipline en een schrikbarend groot verloop onder het personeel. De eerste jaarwisseling kon ik nog goed meedoen maar praten werd al snel minder, 4 juli 2008 ben ik volledig op sonde-voeding overgestapt en niet veel later werd drinken ook te risicovol. Vanaf 3 mei 2010 houd ik een kamer van het hospice Daniken bezet. Sindsdien is slechts één verzorgster vertrokken en opgevolgd door iemand waarover ik beslist niet minder tevreden ben. Na langere tijd op een afdeling, Odilia 5 zo'n drie jaar en hospice Daniken 20 maanden, kan ik met mijn volle verstand goed beoordelen wie voor de zorg in de wieg is gelegd en wie niet. Voor wie is het louter broodwinning en wie verdient de triple-A status, dat staat voor aardig, attent en adequaat zorg verlenen. De Florence Nightingale mentaliteit heeft veelal plaatsgemaakt voor gehospitaliseerd denken, routinematig handelen en tempo maken. De Dijk heeft momenteel een hit met 'Kan ik iets voor je doen' en dat zou voortreffelijk als lijflied voor de zorg kunnen fungeren.
skip to main |
skip to sidebar
Dit weblog is voornamelijk bedoeld om belangstellenden de mogelijkheid te bieden informatie te verkrijgen of reacties te geven op ontwikkelingen die samenhangen met A.L.S. Natuurlijk zal ik er voor waken dat het niet louter en alleen over deze spierziekte gaat want de wereld draait door..... Uiteraard gaat mijn voorkeur uit naar persoonlijk contact maar deze informele wijze van communicatie waarbij een grote groep personen in één keer te bereiken is, spreekt me ook wel aan.
