Gewikt en gewogen

WBC Aan de Pas is inderdaad een modern, mooi gebouw, dat volop rust, ruimte en rolstoeltoegankelijkheid uitstraalt. De kamers, incl. kitchenette en badkamer, zijn voorzien van omgevingsbesturing voor o.a. deur, licht en lamellen. Ik zal ook daar voornamelijk op mijn kamer vertoeven want contact leggen en deelnemen aan activiteiten blijft moeilijk of onmogelijk.
Een groot nadeel is dat ik naast AWBZ ook met IZZ en WMO te maken zal krijgen, De eigen bijdrage AWBZ alléén voor verblijf in het WBC zal hoger zijn dan die voor verblijf en zorg in het hospice. Een arts, fysiotherapeute, ergotherapeute zal ik moeten consulteren en vergoed moeten krijgen door de ziektekostenverzekering. Ik zal mijn IZZ ziektekostenverzekering moeten uitbreiden waardoor de premie zo'n 50 % meer zal bedragen. Aanschaf en onderhoud van hulpmiddelen zoals rolstoel en spraakcomputer zal via de gemeentelijke WMO toegekend en vergoed moeten worden.
De indicatie zal lager uitvallen, maximaal 23 zorguren per week en dat zijn er gemiddeld 6 minder dan nu. Dagelijks douchen wordt niet zondermeer toegezegd. Hun expertise op het terrein van beademing is voor mij Irrelevant. Over euthanasie wordt schimmig en geheimzinnig gedaan. Ik zal een huisarts bereid moeten vinden om mijn euthanasieverklaring te aanvaarden.
Het personeel zal mij, de rolstoel en de spraakcomputer moeten leren kennen. Er zal een oplossing gezocht moeten worden voor de alarmering. Het is de vraag of ik dezelfde voedingspomp, die mij maximale bewegingsvrijheid biedt, daar ook kan krijgen.
Kortom ik ben over het geheel genomen niet enthousiast, opnieuw geconfronteerd worden met allerlei veranderingen daar zie ik enorm tegenop. Behalve een mooiere huisvesting en een iets grotere mate van zelfstandigheid heeft verhuizen voor mij geen meerwaarde, in tegendeel er zitten veel haken en ogen aan.