Een gemiste kans

De verpleeghuisarts vraagt of ik onlangs het krantenartikel over die 70-jarige ALS-patiënt heb gelezen. Ik heb geantwoord dat ik er niet aan moet denken om nog 15 jaar voor de boeg te hebben. Zij vindt dat ik vrij stabiel blijf, dat ik wellicht nog jaren mee kan en wilt weten hoe het verblijf in het hospice mij bevalt. Ik heb aangegeven dat er momenten zijn waarop de afhankelijkheid, de verzorging en het gebrek aan enig toekomstperspectief mij in mineur brengen. Met het komen en gaan van bewoners heb ik niet zo'n moeite omdat er meestal geen contact met ze mogelijk is. De verpleeghuisarts vertelt over het woonbegeleidingscentrum Aan de Pas in Bunde, waar de voorzieningen en de zorg optimaal zijn afgestemd op mensen met spierziekten. Zij betreurt dat het bestaan daarvan niet eerder bekend was en benadrukt dat ik niet weg moet uit het hospice. Een thuissituatie heb ik niet meer, voor een reguliere afdeling vraagt mijn verzorging kennelijk te veel tijd en in een hospice hoor ik eigenlijk niet thuis maar ik voel me nog geen uitgestotene.
In het voorjaar van 2009 werd WBC Aan de Pas geopend en kreeg een jaar later awards voor de huisvesting en de zorg. Op internet staat een filmpje waarin Huub Stapel samen met een bewoner een en ander laten zien. Het tehuis telt 18 kamers naast diverse gemeenschappelijke ruimtes en oogt zeer ruim en modern. Er is een logeergelegenheid zodat men een langere, betere indruk dan na één middag kan opdoen van het geheel. Maandag 6 februari zullen we er een bezoek brengen en later waarschijnlijk een weekje verblijven om mij te overtuigen dat WBC Aan de Pas inderdaad een walhalla voor meervoudig gehandicapten is. Als dat zo blijkt te zijn, ik heb op voorhand geen reden om daaraan te twijfelen, dan heb ik overigens ruimschoots de tijd om de verhuizing te overdenken aangezien er een wachtlijst is. Verandering van huisvesting en personeel vragen ongetwijfeld gewenning maar ik kan het ook als een nieuwe uitdaging beschouwen. Eerst bezichtigen, laten informeren, eventuele vragen stellen en mogelijk een proefperiode logeren zodat ik een goed besluit kan nemen. Indien ik voor overplaatsing zou zijn dan is het inderdaad betreurenswaardig dat die kans zich niet beduidend eerder heeft voorgedaan.