Warm en koud

De temperatuur keldert binnen een week van zo'n 25 naar 10 graden als heel toepasselijk het einde van de zomertijd in zicht is. Met het terugzetten van de klok komende nacht heeft het CPB een extra uur voor de doorrekening van het concept-regeerakkoord tussen VVD en PvdA. Als er groen licht aan wordt gegeven dan is de radiostilte voorbij en kan publiekelijk worden gemaakt wat zij al die weken hebben bekokstoofd. Bij de bekendmaking van alle forse bezuinigingen en hervormingen zullen we het ongewild warm en sommigen zelfs benauwd krijgen. De namen van de ministers en staatssecretarissen zijn al grotendeels uitgelekt en zij mogen traditiegetrouw samen met de buitenspel gezette majesteit op de foto voor haar werkpaleis. De nieuwe regering heeft na de val van Rutte 1, vakantie, verkiezingen en formatie een inhaalslag te maken. Zij zijn nauwelijks gehuisvest, beginnen hun draai te vinden en raken op bedrijfstemperatuur als de feestdagen de volgende onderbreking van werkzaamheden zijn.

Down and out

De herfst is een mooi jaargetijde, daar heb ik vaker een blog aan gewijd. Het najaar is echter ook berucht om depressiviteit, dat dan makkelijker de kop opsteekt. De kortere dagen, het sombere weer, meer binnen verblijven en minder sociale contacten kunnen daarbij een rol spelen. Ik ben neerslachtiger dan ooit tevoren, sinds dinsdag 21 augustus mij koud werd medegedeeld dat ik weg moet uit het hospice. Er werd géén alternatief geboden maar die zouden er voldoende zijn en wij moesten ons maar eens oriënteren. Zo werd het probleem in onze schoot geworpen en bij de verwerking van het slechte nieuws kon ik niet op de verzorgsters rekenen want zij kregen een spreekverbod opgelegd.
Op 9 oktober in een gesprek met iemand van Orbis zorgservice erbij, werden twee opties aangedragen. WBC Aan de Pas in Bunde, waarvan ik reeds in februari had aangegeven dat er voor mij meer negatieve dan positieve kanten aan zitten. Er blijkt welgeteld één alternatief te zijn, namelijk de kleinschaligere afdelingen die na verbouwing van Jansgeleen zullen worden opgeleverd. De boel wordt vanaf augustus verziekt voor iets dat op z'n vroegst in januari 2013 zou kunnen plaatsvinden. Mijn verblijf in het hospice is er niet aangenamer op geworden en de onduidelijke opzet van de beoogde afdeling geeft mij weinig vertrouwen. Een absoluut dieptepunt in mijn gemoedstoestand ten gevolge van mismanagement, dat onlosmakelijk bij de hedendaagse, bedrijfsmatige gezondheidszorg schijnt te horen.

Leeggetrokken batterij

Mijn nachtrust wordt geregeld verstoord vanwege het opgeven van slijm. In het verleden had ik er liggend juist minder last van maar nu is dat omgekeerd. Doorgaans na tweemaal slijm opgeven, kan ik pas echt slaap vatten en dan zijn reeds enkele uren verstreken. Daarnaast laat ik me ook twee keer op een andere zij draaien, hetgeen opnieuw een onderbreking betekent. Toch word ik na zo'n negen uren liggen graag in de douchestoel en later de rolstoel getild. Overdag, soms al kort na de verzorging, word ik overmand door slaap en voel ik me zo futloos als een leeggetrokken batterij. Op bed laten leggen is vrij zinloos want dan doe ik nauwelijks een oog dicht dus dut ik meestal wat in de achterover gekantelde rolstoel. Als alles in mijn omgeving wordt opgeladen dan denk ik wel eens, hoe mooi zou het zijn als dat bij mij ook kon. Nog mooier indien het mogelijk zou zijn om te resetten waardoor alle spieren weer correct worden aangestuurd maar nu zit ik vast en zeker in dromenland.

Regiotaxi ten top

Zondagmiddag moest ik door omstandigheden zonder begeleiding reizen en helaas is Stevensweert een zône te kortbij om gebruik te kunnen maken van Valys. Aangezien de meeste taxichauffeurs niet gewend zijn met non-verbale mensen om te gaan, ben je dan in de aap gelogeerd. De ellende begon al met te laat komen want de rit was voor 15 uur geboekt bij Regiotaxi en het busje arriveerde om half vier. Mijn naam, althans wat erop lijkt, werd door de hal geroepen en ik reed haar tegemoet. Zij liep langs mij door en wendde zich tot de receptioniste, waarbij ik mij ook voegde. Twee kwebbeltantes overstemmen met mijn geringe vermogen om geluid te produceren, is een onmogelijke opgave. Ik besloot om alvast naar buiten te rijden en op de rolstoellift van de taxi te gaan staan. Eenmaal in het busje, liet ik haar op de spraakcomputer lezen dat ik geen veiligheidsgordel om hoef en dat op de bestemming wordt betaald. Zij knikte instemmend maar even later stond zij naast het busje te bellen met het taxibedrijf en raadpleegde wederom de receptioniste. Een medewerkster van het hospice werd opgetrommeld terwijl ik inmiddels al had ingetikt dat zij die riem in godsnaam maar moest omdoen ondanks een vrijstelling daarvoor. Na mij moest nog een rolstoeler in de taxi worden geholpen en vastgesnoerd, hetgeen ook de nodige tijd vergde. Omstreeks vier uur zette de chauffeur het busje eindelijk in beweging en via tussenstops in Born en Echt kwam ik om 17 uur in Stevensweert aan.
Voor de terugrit zou ik half negen worden opgehaald maar ook nu bleek het halfuur speling dat zij hebben weer onvoldoende. Meermaals telefoneren met de centrale van Regiotaxi, gaf geen enkel uitzicht op een oplossing. Een te laat melding, zelfs een dubbele, drievoudige of hoeveel dan ook, die krijgen zij bij de vleet en daar koop ik niets voor. Zij beweren geen telefonisch contact met de chauffeur op te kunnen nemen, noch te kunnen traceren waar de taxi zich bevindt maar zij zeggen wel toe dat er elk ogenblik eentje zal voorrijden. Zulke toezeggingen zijn zoethoudertjes en nergens op gestaafd omdat ik pas om half tien werd opgepikt. Met de chauffeur in discussie gaan, is zinloos want verantwoording afschuiven is hun gebruikelijke reactie. Als klant ben je niet geïnteresseerd in wie de hoofdschuldige is maar wil je op tijd worden opgehaald en via de snelst mogelijke route van A naar B worden vervoerd. Ik heb de hoop allang opgegeven dat de problemen met het rolstoelvervoer en Regiotaxi in het bijzonder ooit zullen worden opgelost. Het werd een dollemansrit over hobbelige buitenwegen en verkeersdrempels omdat de chauffeur de illusie had daarmee tijd te winnen. In Nieuwstadt stapte een vrouw met bestemming Heerlen in de taxi waarna de race tegen de klok werd voortgezet. Om half elf was ik terug in Geleen en deze missie Regiotaxi volbracht.