Geef me kracht

Mijn toch al futloze lichaam raakt door elke geringe inspanning nog verder afgemat. Zelfs na een goede nachtrust word ik nog niet fit wakker. Steeds meer handelingen gaan moeizamer en moet ik eigenlijk aan iemand anders overlaten. Die verschuiving van zelfstandigheid naar afhankelijkheid frustreert me in toenemende mate. Vooral in de wintermaanden ben ik veel aan huis gebonden en wordt ik dag in dag uit geconfronteerd met mijn beperkingen en tekortkomingen. Zonder werk, huishouding, klussen en hobby’s val je in een enorme leegte en dat begint me op te breken. Naast de ADL, die grotendeels door anderen worden verricht, vul ik de dagen met computeren, muziek luisteren, tv kijken en rusten. Mijn hoop is gevestigd op de dagopvang, die door het CIZ moet worden toegekend. Door die afleiding zou ik op andere gedachten kunnen komen en weer voldoende levensmoed kunnen verzamelen om door te gaan.