God bless Obama

Wat zich al geruime tijd aftekende, is nu een feit. Barack Obama is de eerste niet-blanke president van de Verenigde Staten van Amerika. Niet volledig blank moet ik zeggen want hij is de zoon van een blanke Amerikaanse moeder en een zwarte Afrikaanse vader. Alsof de huidskleur er toe doet, het gaat om de kwaliteiten, die iemand moet bezitten, om zo'n hoge functie uit te kunnen oefenen. De euforie was groot nadat zijn overwinning bekend werd, niet alleen in de USA maar ook daarbuiten. Blijdschap omdat na Martin Luther King en Jesse Jackson een lang gekoesterde droom werkelijkheid is geworden. Wellicht is een deel van die vreugde ook opluchting dat het aftreden van Bush nabij is en zijn bewind niet door McCain wordt voortgezet. Ik moet toegeven dat de ontknoping van de verkiezingsstrijd mij niet onberoerd liet, al ben ik geen emotionele graadmeter. Het was typerend dat Obama in zijn overwinningsrede ruime armslag nam voor het waarmaken van alle geuitte beloftes. Hij zei dat een jaar en zelfs een ambtstermijn, dat overigens pas 20 januari 2009 ingaat, onvoldoende kunnen zijn om veranderingen door te voeren. Zijn verkiezingsslogan, Change yes we can, heeft gewerkt doch geeft tevens aan dat hij het niet alleen kan bolwerken. Misschien krijgt de kersverse wereldleider wel steun van de Almachtige want zijn voornaam Barack is Arabisch voor gezegende.