Terug bij af

Na het moeizaam afleggen van het nauwe baringskanaal, komt de pasgeborene in het volle, scherpe licht en wordt genoodzaakt om zelf te ademen. Huilend laat de hulpbehoevende baby van zich horen, onwetend van geneugten en kwellingen, rechten en plichten of uberhaupt wat het leven in petto heeft. De totale afhankelijkheid vindt niemand een probleem, integendeel juist vertederend en ouders, grootouders en anderen zijn graag bereid om de helpende hand toe te steken. De kleine aanwinst krijgt volop de gelegenheid om zindelijk te worden, te leren praten en het lopen onder de knie te krijgen. Vanaf de lagere school komt er langzamerhand een eind aan het onbekommerde leventje, het begint speels maar er worden wel degelijk leerprestaties verwacht. Op de middelbare school en zeker gedurende het vervolgonderwijs dringt het besef door dat kennis en een gedegen opleiding kunnen bijdragen aan een onbezorgde toekomst. In de studententijd wordt met bijbaantjes al een eigen zakcent verdiend want een realistische kijk leert dat geld geen ondergeschikte rol speelt. Na succesvolle afronding van de studie wordt de arbeidsmarkt betreden zodat met een vast inkomen zelfstandig vestigen en op eigen benen staan verwezenlijkt kunnen worden. Dit ultieme streven naar welvaart en welzijn kan abrupt wreed worden verstoord want tegenslag in welke vorm dan ook kan ieders pad kruisen. In mijn geval heeft een ongeneeslijke ziekte zich meester van mij gemaakt en onverbiddelijk het verleden afgebroken en de toekomst afgesneden. Vergaarde kennis en opgebouwde ervaring blijven onaangetast maar in praktijk brengen is onmogelijk geworden. Zelfs de eerder genoemde basisvaardigheden beheers ik niet meer en ben daarvoor op hulp of hulpmiddel aangewezen. In materiële zin heb ik ook nagenoeg alles ingeleverd wat in twee decennia was gerealiseerd maar dat is van secundair belang. Zodra mijn ademhalingsspieren het laten afweten, is zelfstandig ademen over en ben ik weer helemaal terug bij af.