Saaie Tour

De Ronde van Frankrijk kan tot nu toe niet zo boeien en dat mag de organisatie zichzelf verwijten. Geen klimmer die het in zijn hoofd haalt om een hardbevochten voorsprong vervolgens weer prijs te geven in de afdaling en de tientallen vlakke kilometers richting finish. Er zijn voldoende etappes die in een massaspurt kunnen eindigen, Mark Cavendish heeft al vier keer mogen toeslaan, dus trek de eindstreep in een bergetappe op de top dan worden inspanningen en verschillen lonend gemaakt. Zeker als Fransman zou het mij mateloos storen dat de westelijke helft van Frankrijk nagenoeg geheel wordt overgeslagen terwijl wel Monaco, Spanje, Andorra, Zwitserland en Italië worden aangedaan. De Vuelta, Ronde van Spanje, maakt het nog bonter want die start dit jaar in Assen en volgend jaar zijn de prologen van de Giro d'Italia en de Tour de France in Rotterdam en Amsterdam, Nederland grossiert in de grote wielerrondes. Wanneer er forse bedragen worden betaald om als aankomst- of vertrekplaats te fungeren dan wordt het parcours graag aangepast. De Rabobankploeg voldoet nog niet aan de hoge verwachtingen maar heeft ook met veel tegenslag te kampen. Vijf renners zijn ten val gekomen, Nederlands grootste belofte Gesink zit met een gebroken pols thuis, ten Dam en Flecha ondervinden veel hinder van blessures. Freire heeft een paar keer naast een etappezege gegrepen en ook kopman Menchov stelt zwaar teleur. Astana heeft ondanks het verlies van Leipheimer de meeste kanshebbers voor de eindzege en laat het duidelijk op de laatste week aankomen. Alle klassementrijders zijn bang om hun kruit te vroeg te verschieten en springen spaarzaam met hun krachten om. Cavendish en de overige Columbia teamgenoten zijn oppermachtig in de sprint en strijken veel prijzengeld op. In de bergen durft niemand zijn nek uit te steken want de Alpen en Mont Ventoux komen er nog aan en de laatste veertig kilometers wordt pas echt gekoerst om de etappewinst te behalen. De wielrenners hebben weinig of geen eigen initiatief, de ploegleiders hebben via de geliefde en verguisde oortjes contact met hun mannen en voeren de regie. Het afwachtende, voorspelbare en geregisseerde koersen maakt het volgen van de Tour een stuk minder interessant. Een wielerspel i.p.v. wielerspektakel dat voor mij geen drie weken in beslag hoeft te nemen maar de commercialisering van de Tour vereist dat nu eenmaal.