Zoef zoef

De ambulance was voor half drie ingepland en kwam kwart over drie bij het hospice aan. Later hoorden mijn zus en ik dat dit vrolijke team, twee ambulance-verpleegkundigen en een aio, om drie uur met hun dienst waren begonnen. Ik was op bed gelegd dus zij konden mij makkelijk overhevelen op het brancard. We zijn over de autosnelweg gezoefd en nergens was oponthoud anders had men altijd nog zwaailicht en sirene kunnen aanzetten. Exact kwart voor vier, dus netjes op tijd arriveerden wij bij Maastro en ik was vrijwel meteen aan de beurt. Ter plekke waren nog eens drie personen, een arts en twee assistentes, aanwezig en met gezamenlijke krachten werd ik op het smalle, harde bed bij het gigantische bestralingsapparaat gelegd. Vervolgens werd uiterst nauwkeurig de plaats van bestraling, een deel van wang en hals voor het oor, ingesteld. Nadat iedereen zich uit de voeten had gemaakt, moest ik nog twee minuten bewegingsloos blijven liggen. Datzelfde werd herhaald voor de andere kant van mijn gezicht en toen kon ik weer terug op het brancard van de ambulance. De terugreis verliep ook voorspoedig en kwart voor vijf, anderhalf uur na vertrek van het hospice waren wij weer terug aldaar.