Trek je het echt zo goed

Die vraag kreeg onlangs via e-mail gesteld door een lotgenoot, die op vanhemertcomm.blogspot.com zelf publiceert. Zoals vermeld in de koptekst van mijn weblog, wil ik bewust niet louter over ALS schrijven want er zijn vele en interessantere onderwerpen. Helaas heb ik er de energie niet voor anders zou ik dagelijks een blog maken en meer inspringen op de actualiteit. Zeker zo'n lange blogs als de voorgaande twee daar tik ik, uiteraard met de nodige tussenpozen, soms meerdere dagen over. Meestal ben ik echter zo bevlogen dat de zinnen uit mijn hoofd moeten en daarbij neem ik vermoeidheid, pijnlijke nek en bezeiverde kin en hals op de koop toe. Ik kan mij voorstellen dat als men m.n. in het theaterseizoen leest over de vele uitjes, er een vertekend beeld kan ontstaan. Natuurlijk heb ik mindere dagen alhoewel dat meer met tekortkomingen in de zorg en verwante iinstanties dan met mijn gezondheid te maken heeft. Ondanks de nagenoeg totale afhankelijkheid, voel ik mij geen patiënt omdat ik nauwelijks lichamelijk lijden heb en niet bedlegerig ben. Mijn grootste ongemak is slijmvorming dat vooral in de avonduren resulteert in hoestbuien, die lang kunnen aanhouden voordat ik in staat ben om slijm op te geven. Als ik 's ochtends goed ben verzorgd dan kan ik daar de hele dag op teren. Ontegenzeglijk heb ik het de ene voor de andere dag moeilijker met mijn onvermogen om te praten, eten, drinken, lopen en nog meer maar ik verkeer in de gelukkige omstandigheid dat ik vrij stabiel blijf. Zolang ik mijn rolstoel en spraakcomputer kan bedienen en kan genieten van buitenlucht, zonneschijn, muziek en sport wanneer ik dat wil dan bespeur ik nog een beetje zelfstandigheid. Over significante veranderingen in het ziektebeeld zal ik altijd berichten, het dient geen enkel belang om mijn situatie rooskleuriger af te schilderen maar zoals gezegd ALS verloopt bij mij momenteel minder progressief. Ooit zal de medische wetenschap genezing van deze verfoeide aandoening mogelijk maken. Voor jou en mij komt dat te laat dus beste Jan tel geen dagen maar zorg dat de dagen tellen.

Topdrukte

Ik kan het niet bijbenen op mijn weblog. De show Songbook II van Simone Kleinsma was hoog niveau maar ik vond Songbook I mooier. Het was gezellig dat naast Karin ook mijn zussen erbij waren. Vier dagen later waren we weer in Roermond voor een concert van de Frank Boeijen Theatertour. Voor de pauze bracht hij nieuw werk ten gehore en de tweede helft was een greep uit zijn muzikaal verleden, dat repertoire viel bij ons meer in de smaak. Tussendoor, op maandag 11 april, zijn wij getuige geweest van de derde en laatste opvoering in de Gelredome van The Wall Live door de reeds 68-jarige Roger Waters. Zonder de twee andere artiesten tekort te willen doen, zal ik over die uit 1979 daterende rockopera berichten. Alhoewel het schier onmogelijk is om zo'n onbeschrijflijk mooie belevenis te verslaan, wil ik toch een poging wagen.
Om drie uur werden wij opgehaald door Regiotaxi Twente, die in Limburg was verzeild geraakt door een rit naar Maastricht. In de taxi stonk het naar een mengeling van sigarettenrook en dieseldamp. Twintig centimeters van de verboden-te-roken-sticker lag het pakje sigaretten van de chauffeur met zijn rokershoest en afschuwelijk bruine vingers. De lucht van diesel was nog penetranter en een open raampje bood helaas geen soelaas, schandalig dat ze zo een taxi durven aan te bieden. Gelukkig verliep de reis voorspoedig uitgezonderd dat in Arnhem de bereidwilligheid van een jongeman nodig was om in de taxi te stappen en ons naar de Gelredome te loodsen. Wij arriveerden om zes uur, blij om weer frisse lucht in te kunnen ademen en net op tijd om voor de vele valide fans naar binnen te gaan.
Twee uur voor aanvang van het spektakel, handen we voldoende tijd voor een toiletbezoek en om een mooie plaats in te nemen. Over de hele lengte van de lange tribune was een strook gereserveerd voor rolstoelers en begeleiders kregen een stoel aangeboden. Wij zaten ongeveer halverwege en hadden goed zicht op het podium, over de mensenmassa op het voetbalveld van Vitesse heen. De start van The Wall Live zou zoals aangekondigd stipt acht uur zijn en toen dat enige vertraging opliep, werd uit ongeduld gefloten en geschreeuwd. Die ontevreden geluiden verstomden snel na het overweldigende openingsnummer met o.a. een crashend vliegtuigje en vuurwerk. Een joelende menigte, een helikopter, afgevuurde kogels en meer waren zo realistisch weergegeven surroundeffecten dat je ogen en oren tekortkwam. Tijdens de show werd de muur steeds verder opgebouwd en diende tevens als een podiumbreed projectiescherm. Maar liefst twintig projectoren brachten oud maar ook actueel foto- en filmmateriaal haarscherp in beeld. Uiteraard ontbraken de animaties van Gerald Scarfe en de enorme poppen zoals The Teacher niet. Een groep Arnhemse kinderen had met zang en dans ook een aandeel in de show. Het spektakel eindigde met het neerhalen van de muur waarna de voltallige begeleidingsband van Roger Waters op de voorgrond kwam want net als bij de film The Wall hoort het accent op het verhaal te liggen.
De terugreis begon helaas later dan gepland omdat de chauffeur i.p.v. bij de afgesproken ingang L bij I stond te wachten. Gedurende dat drie kwartier reden tientallen Engelse trucks, hoogwerkers en vorkheftrucks het stadion binnen om alles af te breken en in te laden. Roger Waters, mister Pink Floyd, weet telkens de hoge verwachtingen waar te maken en zelfs te overtreffen door gebruik van de nieuwste technologie. Het Dark Side of The Moon concert op het Pinkpopterrein in Landgraaf heb ik ook op dit weblog euforisch beschreven. Ik vond The Wall Live nog indrukwekkender, waarschijnlijk vanwege de overkapping van de Gelredome komen beeld en geluid krachtiger over. Meer dan 30.000 bezoekers, waaronder kroonprins Willem Alexander en zijn vrouw Maxima, hebben een fantastische show beleefd. De koninklijke hoogheden zullen ongetwijfeld eerder dan wij in hun bed hebben gelegen, zij moesten ook met hun moeder c.q. schoonmoeder mee naar Berlijn, de stad die tot 9 november 1989 door een muur in tweeën was gedeeld. Karin en ik waren pas om half twee terug in Geleen maar dat hebben wij er heel graag voor over gehad.

AFCA-revolutie

AFC Ajax handhaaft zich ondanks alle tegenslagen in de top drie van de eredivisie betaald voetbal. De tweede plaats, die recht geeft op voorronden Champions League en zelfs het kampioenschap zijn nog binnen- bereik. Sommigen beweerden dat Ajax zonder Luis Suarez niets voorstelt, inmiddels zouden ook zij beter moeten weten. Zijn bijdrage aan dit seizoen is nihil; eerst liep hij een schorsing van zeven wedstrijden op en in de winterstop werd hij verkocht. Tegelijkertijd vertrok Urby Emanuelson, een veelzijdige voetballer die op de gehele linkerflank inzetbaar is. Het aantrekken van vervangende spelers zoals Bas Dost mislukte. Demy de Zeeuw moest na een trap tegen zijn hoofd op het WK Zuid-Afrika vrezen voor het einde van zijn voetballoopbaan. Trainer Martin Jol wordt ontslagen en uiteindelijk opgevolgd door Frank de Boer. Als spits Mounir El Hamdaoui vooral mentale problemen heeft en uit de gratie raakt, is niets over van de oorspronkelijke aanvalslinie. Siem de Jong neemt zijn positie zeer verdienstelijk in, Miralem Sulejmani op de rechtervleugel en de debuterende Lorenzo Ebecilio als linksbuiten vormen de nieuwe voorwaartsen van Ajax. Cristian Eriksen is een vaste waarde als spelverdeler binnen het elftal geworden. Maarten Stekelenburg heeft een vinger gebroken en waarschijnlijk zijn laatste wedstrijd voor Ajax gekeept. Aangezien ook de tweede doelman Vermeer geblesseerd is, moest Verhoeven onder de lat. De verdedigers Alderweireld en Blind zijn ook langdurig geblesseerd nu de beslissende fase van het seizoen wordt afgewerkt. Inmiddels is Kenneth Vermeer weer inzetbaar en ook Mounir El Hamdaoui heeft in het veld gestaan, rechtsbuiten Araz Ozbiliz pakt regelmatig speelminuten en Nicolai Boilesen manifesteert zich als de nieuwe linksback.
Er is al langer kritiek op Ajax en de leiding daarvan omdat de sportieve resultaten de laatste jaren tegenvallen. Nu diverse oud-voetballers, zoals Keje Molenaar, Dick Schoenaker en Peter Boeve, in de ledenraad zijn gekozen, onderneemt Johan Cruijff een nieuwe poging. Samen met Dennis Bergkamp en Wim Jonk heeft hij een plan uitgebroed om het establishment aan te pakken en Ajax te reorganiseren. Cruijff wil dat de juiste personen op de juiste plek worden aangesteld en dat het plan van aanpak strikt wordt nageleefd. Na de presentatie daarvan en de ontstane commotie, is de ledenraad bijeengekomen en dat leidde vrij snel tot de aankondiging van het aftreden van zowel de raad van bestuur als de raad van commissarissen. Het plan wordt breed gedragen maar de leiding wil het heft niet volledig in handen van Cruijff en de zijnen geven. Voorzitter Uri Coronel vond het nodig om een boekje open te doen over dreigende taai, die Cruijff zou hebben geuit teneinde zijn zin te krijgen. Zonder bestuur heeft een vereniging geen bestaansrecht en kunnen geen beslissingen worden genomen. Vanwege deze patstelling is een commissie van benoeming aangesteld waarin echter geen personen, die Cruijff goed gezind zijn, zitting hebben gekregen. De voorbarige uitspraak van Rik van den Boog dat Ajax weer geen kampioen zal worden, is een algemeen directeur onwaardig maar hij liet in hetzelfde interview ook doorschemeren na dit seizoen te zullen aftreden. Een nieuwe samenstelling van directie, bestuur, commissariaat, ledenraad, trainerskorps, technische en medische staf is géén garantie voor betere sportieve prestaties maar een frisse wind door de organisatie laten waaien dat kan geen kwaad. Of Johan Cruijff zelf een functie binnen Ajax gaat bekleden of dat hij vanaf de zijlijn en via de media blijft opereren, is voor iedereen nog de grote vraag.

Moe maar voldaan

Op het voormalig militair vliegveld Valkenburg bij Katwijk is een hangaar, naar verluidt voor 14 miljoen, omgetoverd tot theater voor de musical Soldaat van Oranje. Het publiek zit op een draaibare tribune waardoor van meerdere podia gebruik kan worden gemaakt. Schitterende sets waarvan die met het Scheveningse Kurhaus, de pier en de zee wellicht de mooiste is. Projectie van authentiek beeldmateriaal alsmede uniformen, wapens, motoren en een Dakota dragen allemaal hun steentje bij aan de sfeer van WO II. Zelfs kruitdampen, uitlaatgassen, fel daglicht en frisse buitenlucht worden de toeschouwers niet onthouden. Vanuit Limburg moet je de reisafstand op de koop toe nemen want Soldaat van Oranje is nergens anders uitvoerbaar. Door een omleiding en het oponthoud dat daarmee gepaard ging, bedroeg de reistijd op de heenweg zo'n drie uur waardoor Karin en ik iets te laat waren. Bij de ingang werden wij opgewacht door medewerksters van het theater en snel naar onze plaatsen geloodst. Toen wij en nog een rolstoelgebruikster met begeleidster op de tribune zaten, werd het startsein voor deze opvoering van de musical pas gegeven. Service van de bovenste plank, dat hadden we eerder mogen ervaren bij Tarzan in het Circustheater te Scheveningen en bij de theateroproer rond Micha Wertheim tijdens Cabarestafette in Roermond. Wie daar het fijne van wil weten of het nog eens wil nalezen, kan één van de trefwoorden linksboven op het weblog intikken. De pauze hadden we benut om naar het toilet te gaan en om de terugrit te boeken. Voor een sanitaire stop was niet eerder gelegenheid en voor de reservering bij Valys wilden wij eerst de exacte eindtijd van de voorstelling weten. Meteen na afloop stond een taxi klaar, die wij tweeënhalf uur later in Geleen weer konden verlaten. Alles bij elkaar waren we negen uur van huis geweest, één aansluitend geheel van taxivervoer en theaterbezoek. Naast de musical nog de tentoonstelling bezichtigen zou althans voor mij te vermoeiend zijn geweest. Als je in het uiterst zuidoostelijk deel van Nederland, dat Limburg heet, woont dan is het altijd betrekkelijk ver reizen voor de grote musicals en concerten. Wij vonden het fijn om vroeg in de avond terug te zijn en mede vanwege het ingaan van de zomertijd wat eerder van onze nachtrust te gaan genieten.