Miss Saigon

Musical is razend populair dus is het uit commerciëel oogpunt aantrekkelijk om te blijven produceren. Zoveel afleveringen van AVRO's 'Op zoek naar ...' weet ik wie en een nieuwe musicalster wordt naar voren geschoven. Tegenwoordig worden musicals gemaakt over Zorro, Zangeres Zonder Naam, André Hazes en wat al niet meer, die hoef ik echt niet allemaal te zien. Voor Miss Saigon maak ik een uitzondering temeer omdat Karin deze nieuwe versie heel graag wou bijwonen. Het Beatrixtheater in Utrecht heeft slechts twee rolstoelplaatsen en die waren voor de matinee-voorstellingen niet meer beschikbaar. Wij reserveerden voor zaterdagavond 19 november maar dan moet het vervoer nog worden geregeld. De voorstelling duurt tot 22:50 uur en de terugreis kon uiterlijk voor 22:55 uur worden geboekt, hetgeen kan inhouden dat de taxi een kwartier eerder komt en dat we vroegtijdig het theater moeten verlaten. Uiteindelijk zijn we naar Utrecht en terug naar Geleen gebracht door hetzelfde taxibedrijf, die bereid was om ons na afloop van Miss Saigon op te pikken, dus dat was een zorg minder. In het Beatrixtheater moeten rolstoelers hoog op de tribune plaatsnemen en dat is niet zo plezierig kijken voor mij. Om de voorstelling op het diepgelegen podium te volgen, moet ik mijn hoofd voorover gebogen houden. Vermoeiend vanwege mijn verzwakte nekspieren en vervelend vanwege de speekselvloed. Miss Saigon is wel leuk maar verder zijn musicals niet meer aan mij besteed en schik ik me graag naar het programma van mijn geliefde TheaterHotel De Oranjerie.