Patstelling

Gistermiddag vond het derde gesprek plaats en dat heeft niet tot andere inzichten geleid. De verpleeghuisarts en de unitmanager zijn zo gefocust op hun voornemen om mij over te plaatsen, dat niet of nauwelijks serieus wordt ingegaan op onze argumenten. Maakt niet uit hoe en wat wij opvoeren; verbaal, via de spraakcomputer of schriftelijk, ze worden klakkeloos van tafel geveegd. Er is géén schijntje empathie bij de heren te bespeuren, puur zakelijk en vastberaden willen zij hun missie volbrengen. Als wij iets hebben ingebracht dan reageert de unitmanager met één van zijn stopwoordjes, oké of prima, en is het wat hem betreft daarmee afgedaan. Het is echter verre van oké of prima, het is een regelrechte ramp om weer vanaf nul te beginnen en dat weten zij verdomd goed.
De unitmanager beweert dat het voornemen stamt uit begin dit jaar en ik weet zeker dat dit snode plan bij de toenmalige verpleeghuisarts géén kans van slagen zou hebben gehad. Er is voorgesteld om Orbis zorgservice in te schakelen voor hulp bij het zoeken naar een voor mij geschikte locatie. We laten ons op 13 november verrassen maar zullen niet akkoord gaan zonder de volle overtuiging dat ik er op mijn plek ben. Het eigen maken van de zorg voor mij door de nieuwe zorgverleners en het verkrijgen van alle noodzakelijke voorzieningen naast de ongemakken dat een verhuizing sowieso met zich meebrengt, daar heeft men oog noch oor voor.
Ondertussen is de sfeer behoorlijk verziekt in het hospice, waar ik noodgedwongen 24/7 moet verblijven. De verzorgsters weten zich geen houding te geven omdat zij de gang van zaken ook als zeer vervelend ervaren. Op enkele uitzonderingen na hebben zij zich monddood laten maken, waardoor zij afstandelijk overkomen terwijl hun hart huilt. De vertrouwensband met de verpleeghuisarts is ernstig verstoord en hij mijdt mij zoveel mogelijk. De unitmanager is meer begaan met het interieur van het spreekkamertje dan met de medewerkers en de bewoners. Sinds zijn aantreden, vertrokken of vertrekken binnenkort vier verzorgsters terwijl in de twee voorafgaande jaren slechts ééntje is gestopt met werken. Orbis en zeker het hospice Daniken zou garant moeten staan voor een aangenaam verblijf en optimale zorg op basis van cliëntgericht denken en werken.