Vertrouwde zorg(verleners)

Er wordt te lichtvaardig gedacht over het belang om omringd te zijn door verzorgenden die mij goed kennen en over de grote gevolgen om zo'n band opnieuw te moeten opbouwen. Een vraaggestuurd zorgplan waarin cliëntgericht werken voorop staat, dat klinkt fantastisch. In de praktijk en specifiek in mijn geval, is het wat complexer dan een aantal zaken op papier zetten. De verzorging van iemand moet je niet te gedetailleerd op schrift stellen want dan wordt het zorgplan helemaal niet gelezen. Er moeten talloze punten gaandeweg door het verzorgend personeel worden opgepikt, details die niet of verkeerd uitgevoerd vaak vervelende consequenties kunnen hebben. De ene verzorgende is daar beter in als de andere en ook de mate van opslaan in het geheugen verschilt. Een spreekvaardig, zorgafhankelijk persoon kan ogenblikkelijk bijsturen als iets niet goed gaat of wordt vergeten tijdens de verzorging. Ik heb alléén de beschikking over mijn spraakcomputer als ik in de rolstoel zit. Bij het ochtendritueel en gedurende de nacht moet men van mijn gezicht aflezen wat er mis is want naast communicatie is ook gebarentaal zonder armfunctie niet mogelijk. Het komt zelfs nu nog voor dat wordt gezegd; dan moet je het straks of de volgende nachtdienst maar intikken op de spraakcomputer. Daar ben ik op dat moment natuurlijk niet mee geholpen en later is in veel gevallen te laat.