Andersom

Het meest oneerlijke aan het leven is de manier waarop het eindigt. Het leven kan al hard zijn en aan het eind volgt dan ook nog dood. Daarom denk ik dat het leven eigenlijk andersom zou moeten zijn. Ongeveer zo;
- Eerst ga je dood dan heb je dat alvast achter de rug.
- Dan breng je een aantal jaren door in het bejaardentehuis. Een beetje bingoën en kaarten. Je gaat steeds beter zien, horen en je krijgt een mooie bos haren. Zelfs je partner gaat er een beetje fatsoenlijk uitzien, wat weer gevolgen heeft m.b.t. andere (seksuele) gevoelens waarvan je niet wist dat ze er waren. Er wordt goed voor je gezorgd totdat je er op je 65ste wordt uitgegooid omdat je te jong bent.
- Vervolgens krijg je van de baas een gouden horloge en ga je werken. Je begint rustig aan met veel vrije dagen en naarmate je er langer werkt word je alleen maar minder gestrest. Je seksuele gevoelens spelen nog meer op, nu het lichaam van je levenspartner steeds goddelijkere vormen begint aan te nemen.
- Na een jaar of 40 te hebben gewerkt ben je jong genoeg om je pensioen te gaan vieren. Aan school hoef je nog niet te denken. Je gaat elk weekend feesten, probeert alcohol en drugs uit want over 25 jaar is toch het einde. Je gaat veel op vakantie en iedere winter (après-) skiën want je hebt 40 jaar een goede baan gehad en dus geld zat.
- Nu ben je klaar om je studententijd in te gaan. Je kunt je helemaal richten op de leuke dingen van het leven zoals seks, alcoholische drankjes, xtc en muziek. Leren en huiswerk maken dat is niet nodig want je hoeft toch niet meer te gaan werken.
- Op je 12de ga je naar de basisschool. Je kunt spelen zoveel als je wilt want je hebt geen enkele verantwoordelijkheid.
- Dan word je baby en kruip je lekker in de buik van een jonge vrouw. Je brengt je laatste negen maanden zorgeloos, zwevend door.
- Je lichaam wordt in die periode geleidelijk gereduceerd tot slechts twee cellen, afkomstig van een man en een vrouw die dit als een hoogtepunt ervaren.