Zand er over

De theatervoorstelling voor een nagenoeg uitverkochte zaal, moest dinsdag 25 november noodgedwongen worden uitgesteld. Zijn wij netjes op tijd in Roermond, slagen de artiesten er niet in om voor aanvangstijd aanwezig te zijn. Thomas Acda en Paul de Munnik hebben urenlang in de file gestaan vanwege gekantelde vrachtwagens en hun lading zand, die de doorgang versperden. De leiding van TheaterHotel De Oranjerie bood de honderden gasten een drankje aan en mede daardoor vloog een klein uur snel om. Uiteraard kwam het tijdrovende incident op de autosnelweg terug in hun programma, zo vroegen zij zich af waar Limburg toch al dat zand voor nodig heeft. Acda en de Munnik brengen een amusante mix van muziek en cabaret op de planken. De vertolkte liedjes, voornamelijk van hun laatste cd Nachtmuziek, worden ingeleid door een intro dat veel verder gaat dan simpelweg een aankondiging. De heren gingen onafgebroken door tot half elf en hadden zich al op de buhne in hun pyama gestoken, een voorstelling geven na die verkeersellende valt ook niet mee. Filevorming is alleen maar energieverslindend terwijl optreden naast vermoeiend ook nog ontspannend is dus zullen zij zonder zandmannetje moeiteloos in slaap zijn gevallen. Het oponthoud was al ras vergeven en vergeten want wij hebben kunnen genieten van een verrassend afwisselende show.

Terug bij af

Na het moeizaam afleggen van het nauwe baringskanaal, komt de pasgeborene in het volle, scherpe licht en wordt genoodzaakt om zelf te ademen. Huilend laat de hulpbehoevende baby van zich horen, onwetend van geneugten en kwellingen, rechten en plichten of uberhaupt wat het leven in petto heeft. De totale afhankelijkheid vindt niemand een probleem, integendeel juist vertederend en ouders, grootouders en anderen zijn graag bereid om de helpende hand toe te steken. De kleine aanwinst krijgt volop de gelegenheid om zindelijk te worden, te leren praten en het lopen onder de knie te krijgen. Vanaf de lagere school komt er langzamerhand een eind aan het onbekommerde leventje, het begint speels maar er worden wel degelijk leerprestaties verwacht. Op de middelbare school en zeker gedurende het vervolgonderwijs dringt het besef door dat kennis en een gedegen opleiding kunnen bijdragen aan een onbezorgde toekomst. In de studententijd wordt met bijbaantjes al een eigen zakcent verdiend want een realistische kijk leert dat geld geen ondergeschikte rol speelt. Na succesvolle afronding van de studie wordt de arbeidsmarkt betreden zodat met een vast inkomen zelfstandig vestigen en op eigen benen staan verwezenlijkt kunnen worden. Dit ultieme streven naar welvaart en welzijn kan abrupt wreed worden verstoord want tegenslag in welke vorm dan ook kan ieders pad kruisen. In mijn geval heeft een ongeneeslijke ziekte zich meester van mij gemaakt en onverbiddelijk het verleden afgebroken en de toekomst afgesneden. Vergaarde kennis en opgebouwde ervaring blijven onaangetast maar in praktijk brengen is onmogelijk geworden. Zelfs de eerder genoemde basisvaardigheden beheers ik niet meer en ben daarvoor op hulp of hulpmiddel aangewezen. In materiële zin heb ik ook nagenoeg alles ingeleverd wat in twee decennia was gerealiseerd maar dat is van secundair belang. Zodra mijn ademhalingsspieren het laten afweten, is zelfstandig ademen over en ben ik weer helemaal terug bij af.

FC Limburg

Wat jaren geleden, voordat Kerkrade en Sittard besloten om nieuwe stadions te bouwen, beter bespreekbaar had moeten zijn, wordt nu heroverwogen. In 2002 was een fusie tussen meerdere voetbalclubs, de inzet was een FC Limburg, vanwege allerlei redenen geen haalbare kaart. Roda JC en Fortuna SC zijn al combinaties, die ook niet zijn opgericht zonder verzet van supporters en discussie over de ligging van het stadion. Natuurlijk zien fervente aanhangers hun club niet graag samengaan met een vereniging uit een andere stad, waar de thuiswedstrijden zullen worden gespeeld. Mede op advies van de KNVB, die ook MVV en FC VVV erbij hadden willen betrekken, gaan Roda JC en Fortuna SC proberen om plannen voor samenwerking op te stellen. De berichtgeving hiervan was voor sommige "supporters" aanleiding om met bedreigingen en vernielingen duidelijk te maken dat men het daarmee oneens is. Afgezien van deze wellicht in bepaalde kringen gebruikelijke maar ongepaste vorm van communiceren, zou men ook kunnen inzien dat samenwerking danwel fusie een verstandige zet kan zijn. Willen de Limburgse clubs het hoofd boven water kunnen houden en echt meetellen in de vaderlandse competitie dan zijn die stappen onafwendbaar. Het kan toch niet waar zijn dat "clubliefde" zo ver gaat dat men liever de favoriete club ten gronde ziet gaan dan goed partij kunnen geven op het hoogste niveau betaald voetbal met een financieel gezond FC Limburg.

Ken je mij

Is de titel van een lied dat Huub Oosterhuis schreef in 1973, het geboortejaar van zijn dochter Trijntje. Als 15-jarig meisje ging zij vergezeld door haar broer Tjeerd naar een Amsterdamse kroeg, waar live muziek werd gespeeld. Daar maakte zij kennis met de uit Uruquay afkomstige gitarist Leonardo Amuedo en zijn virtuoze spel. Twintig jaar later hebben zij samen een cd en dvd uitgebracht en maken momenteel een akoestische theatertour. De cd The look of love van Trijntje Oosterhuis en het Metropole orkest toonde aan dat zij verknocht is aan het songbook van Burt Bacharach, die op 80-jarige leeftijd nog steeds muziek schrijft. Ken je mij, tevens de naam van de cd/dvd en het theaterconcert, was woensdag 12 november een van de weinige Nederlandstalige liedjes tijdens het optreden in de Stadsschouwburg Sittard. Voor de rest bestond de voorstelling voornamelijk uit repertoire van Bacharach, songs al eerder vertolkt door topartiesten als Stevie Wonder. Het valt niet mee om bepaalde nummers er bovenuit te tillen maar Face in the crowd, I say a little prayer en vooral That's what friends are for spraken mij bijzonder aan. Alhoewel de overweldigende sound van een voltallig orkest niet te versmaden is, komt de zang extra tot haar recht bij alleen begeleiding op gitaar. Trijntje Oosterhuis heeft een krachtige stem, die nauwelijks geluidsversterking behoeft, waar het publiek graag in stilte intens van wil genieten. Ondanks aansporingen om mee te klappen of zingen, werd dat weinig en schuchter gedaan maar dat betreur ik niet. Ik vind het wel jammer dat de rolstoelplaatsen zich helemaal achter in de zaal bevinden en daarom gaat mijn voorkeur toch uit naar het Roermondse TheaterHotel De Oranjerie. Bij de aankondiging van het laatste nummer, werd het verzoek om Vlieg met me mee niet ingewilligd maar we kregen wel nog drie toegiften. Als eindtijd van het concert stond kwart over tien vermeld maar Trijntje en Leonardo gingen tot half elf door zodat wij meteen met de gereedstaande taxi huiswaarts konden keren.

Peter vs Joran

Misdaadverslaggever Peter R de Vries zit Joran van der Sloot, betrokken bij de dood van Natalee Holloway, opnieuw op de hielen. Weer wordt Joran door een vriend, die vindt dat hij te ver gaat, verlinkt en zijn medewerkers van de Vries geïnfiltreerd in zijn foute handel. In Thailand blijkt hij meisjes en jonge vrouwen te ronselen voor de Nederlandse sexclubs. Hij geeft zich uit als directeur van een modellenbureau en belooft veel hogere inkomsten. Op zijn manier heeft deze 21-jarige jongeman het al ver geschopt want hij zit goed in de slappe was. In Bangkok bezit hij een riant onderkomen en ook wil hij een grote som geld uittrekken om de Vries te laten vermoorden. Dat laatste is enigszins begrijpelijk want vrouwenhandel is een zwaar vergrijp en wordt dito bestraft. Een verblijf in een Thaise gevangenis, in tegenstelling tot de Nederlandse detentiehotels, moet bar en boos zijn. Als Peter R de Vries zich eenmaal in een zaak heeft vastgebeten dan gaat hij er voor de volle 100% tegenaan. Hij zal er alles aan doen om Joran van der Sloot berecht te krijgen, daar kan een glas rode wijn noch bedreiging met de dood hem van weerhouden. Zondag a.s. om 21:30 uur wordt op SBS6 de reportage over deze kwalijke praktijken van Joran van der Sloot uitgezonden.

God bless Obama

Wat zich al geruime tijd aftekende, is nu een feit. Barack Obama is de eerste niet-blanke president van de Verenigde Staten van Amerika. Niet volledig blank moet ik zeggen want hij is de zoon van een blanke Amerikaanse moeder en een zwarte Afrikaanse vader. Alsof de huidskleur er toe doet, het gaat om de kwaliteiten, die iemand moet bezitten, om zo'n hoge functie uit te kunnen oefenen. De euforie was groot nadat zijn overwinning bekend werd, niet alleen in de USA maar ook daarbuiten. Blijdschap omdat na Martin Luther King en Jesse Jackson een lang gekoesterde droom werkelijkheid is geworden. Wellicht is een deel van die vreugde ook opluchting dat het aftreden van Bush nabij is en zijn bewind niet door McCain wordt voortgezet. Ik moet toegeven dat de ontknoping van de verkiezingsstrijd mij niet onberoerd liet, al ben ik geen emotionele graadmeter. Het was typerend dat Obama in zijn overwinningsrede ruime armslag nam voor het waarmaken van alle geuitte beloftes. Hij zei dat een jaar en zelfs een ambtstermijn, dat overigens pas 20 januari 2009 ingaat, onvoldoende kunnen zijn om veranderingen door te voeren. Zijn verkiezingsslogan, Change yes we can, heeft gewerkt doch geeft tevens aan dat hij het niet alleen kan bolwerken. Misschien krijgt de kersverse wereldleider wel steun van de Almachtige want zijn voornaam Barack is Arabisch voor gezegende.

De dood is taboe

Op Allerzielen worden begraafplaatsen en crematoria drukker dan normaal bezocht en de overledenen herdacht. Die dag werd door de KRO rond dit thema een tv-programma 'Ode aan de doden' uitgezonden. Er is een gelijknamig radioprogramma en ook een website, boordevol informatie, dat die naam draagt. In de uitzending werd aan een groot aantal mensen, die dit jaar het leven lieten, een eerbetoon gebracht en werden opmerkelijke cijfers van een enquete bekendgemaakt. Tweederde van de ondervraagden geeft te kennen zelden of nooit de graven van dierbaren te bezoeken en 70% zegt wel te herdenken, in de meeste gevallen op de verjaardag van de overledenen. Voor wederom tweederde heerst er een taboe op praten over de dood en alles wat daarmee samenhangt, liefst 82% blijkt zelfs niets geregeld te hebben. Het percentage van de mensen, die geloven in een leven na de dood, laat een dalende trend zien en is bijna tot eenderde gekelderd.
Het leven biedt geen grotere zekerheid dan de wetenschap dat het vroeg of laat eindigt. Vreemd genoeg denken velen wel aan de oudedagvoorziening en treffen daar regelingen voor maar laten het levenseinde buiten beschouwing. Doen alsof het de ver van mijn bed show is, werkt niet want magere Hein gaat aan niemands deur voorbij. Het is een geruststelling voor jezelf en de nabestaanden als ook op dat gebied veel is vastgelegd zodat na een overlijden geen vragen rijzen en discussies kunnen ontstaan. Wanneer alle beslissingen over de uitvaart nog na een sterfgeval moeten worden genomen, is dat een enorme belasting en in allerijl zouden die verkeerd kunnen uitpakken. Het is toch doodzonde dat een graf niet bezocht en verwaarloosd wordt omdat nu eenmaal snel de keuze tussen begraven of cremeren moest worden gemaakt. Zorg dat je elkaars wensen kent zodat de laatste wil kan worden gerespecteerd en een overledene met een gerust hart kan worden herdacht, waar en wanneer dan ook. Wat een mogelijk hiernamaals betreft, diegenen die er kracht uit putten en beter met de dood kunnen omgaan door daarin te geloven, moeten dat vooral blijven doen.