Hindernissenbaan

Er zijn van die weken waarin zoveel misgaat dat het zelfs mij teveel kan worden. Een verpleeghuisarts die ondanks toezeggingen niet komt opdagen. Telefonisch daarop aangesproken stelt hij een visite nog vier dagen uit. Te late verzorging waardoor de fysiotherapie niet kan doorgaan. De volgende dag is de fysiotherapeute mij vergeten en lig ik een hele poos op bed te wachten. Na de fysiotherapie duurt het opnieuw lang voordat de verzorging verder gaat. Pas rond half twaalf zit ik geheel verzorgd aan de sonde-voeding. De diëtiste adviseert o.a. ananassap tegen de slijmvorming en dat wil ik graag proberen. De keuken en de afdelingsmanager zeggen er niet aan te kunnen komen en dat ik het zelf moet kopen. De andere suggesties, kamille-thee, koolzuurhoudende dranken en bier, worden door de logopediste afgeraden. Totdat zij het eens worden, ben ik alvast begonnen met het drinken van ananassap, een literpak is voor EUR 1,16 te verkrijgen bij Albert Heijn.
Ik word aangespoord om voor mijzelf op te komen en dat is ook hard nodig. Als je voor communicatie op een spraakcomputer bent aangewezen dan verloopt dat moeizaam en traag. Veel dingen neem ik maar voor lief en vertel ik niet eens aan mijn familie. Ik weet dat het eigenlijk niet goed is maar ik wil me er niet continu mee bezighouden en telkens weer boosheid en ergernis oproepen. Alle spieren, tenminste wat er van over is, beginnen dan op te spelen waardoor ik tril over mijn hele lichaam. Dat vreet energie terwijl bewust omspringen met mijn krachten wel zo verstandig, zeg maar gerust vereist is. Ofschoon men weet dat mijn jaren geteld zijn en het streven zou moeten zijn om die periode zo aangenaam mogelijk te laten verlopen, is de realiteit anders. Als de ene hindernis, succesvol of niet, achter de rug is, doemt de volgende al weer op. Een optimaal op de cliënt afgestemde zorg door hulpverleners waar je blind op kunt vertrouwen, zou een verademing zijn.

DI-RECT doet Tommy

Zo'n veertig jaar geleden werd de rockopera Tommy geschreven en door The Who met groot succes ten gehore gebracht. Voor veel 50-plussers roepen Pinball wizard, I'm free en andere songs vervlogen jeugdsentiment weer op. Vaak blijkt een cover van een nummer uit de zestiger en zeventiger jaren, uitgevoerd door een hedendaagse zanger(es) of band, de huidige jeugd aan te spreken. Het bewijst dat destijds niet alleen goede maar ook tijdloze muziek werd gemaakt. Wie anders dan Jan Rot is verantwoordelijk voor de meesterlijke vertaling van Tommy's muziekteksten. DI-RECT staat al geruime tijd met deze Nederlandse versie op de planken, ook die van De Oranjerie in Roermond. Ik was niet bekend met deze Haagse band en daardoor blij verrast door hun kwaliteiten. De muziek klonk onvervalst authentiek, geen storende improvisaties maar gewoon origineel en goed. Vooral de leadgitarist stal de show met zijn virtuoze spel en energieke bewegingen over het podium. De teksten, gezongen door de zanger van DI-RECT en nog twee anderen, waren duidelijk verstaanbaar. Het publiek, van prille tieners tot vijftigers, heeft genoten van een geweldige avond barstensvol hoogtepunten. Voor wie er niet bij was, woensdag 25 maart of eerder, is het een gemiste kans om legedarische pophistorie te (her)beleven. DI-RECT is nog slechts kort te bewonderen, sterker nog begin april gaat de zanger solo en de plannen van de overige bandleden zijn onbekend.

Geldzorgen

Maandag 16 maart zijn de medewerkers van Orbisconcern op de hoogte gebracht van de noodzakelijke maatregelen om een faillissement te voorkomen. Gedurende de dag lekte al informatie naar buiten en 's avonds tijdens een persconferentie werd het officieel publiekelijk gemaakt. De feestelijke opening van een modern ziekenhuis, waardoor de westelijke mijnstreek voor decennia van goede zorg verzekerd zou zijn, levert veel negatieve publiciteit op. Er moet 32 miljoen worden bezuinigd en voor 700 werknemers, waaronder slechts 50 managers, is ontslag aangevraagd. Een hard gelag als je na de realisatie van de nieuwe, luxe werkplek het veld moet ruimen, een nog harder gelag als je elders binnen Orbisconcern werkzaam bent en de tol moet betalen voor die geldsmijterij. Het benodigde geld om de uitvoering van een sociaal plan te kunnen bekostigen, is niet voorhanden. De directie garandeert dat de kwaliteit van de zorg ondanks de ontslagen niet in gevaar zal komen en geeft daarmee eigenlijk toe dat er wanbeleid is gevoerd. De medewerkers en de cliëntenraad zijn niet overtuigd van dat kwaliteitsbehoud en de gemeente Sittard-Geleen, die dat ook ernstig betwijfeld, wil vooralsnog niet financiëel bijspringen. Geld en geldzorgen gaan in de gezondheidszorg hand in hand, vanwege budgetoverschrijdingen en verkeerde bestedingen moet er telkens weer gemeenschapgeld bij. Verbazingwekkend en schandalig hoe makkelijk bestuurders wegkomen met hun mismanagement; richten een ravage aan, treden af en gaan elders opnieuw aan de slag. Over het gevoerde beleid en het toezicht daarop moeten toch de verantwoordelijke personen aan de tand gevoeld kunnen worden. Een faillissement zou een enorme dreun betekenen voor de gezondheidszorg en de werkgelegenheid in deze regio zodat veel partijen, zoals overheden, vakbonden, inspectie, begrijpelijkerwijs de onderste steen boven willen hebben. De nieuwe bestuursvoorzitter Cees Sterk is weinig bereid om openheid van zaken te geven terwijl juist nu transparant zijn en vertrouwen winnen tellen. Klopt het dat er marmergroeves zijn aangekocht, dat het kunstwerk in de hal vier ton heeft gekost en dat de ex-bestuurders nog steeds op de loonlijst staan, zijn vragen waar hij tijdens een L1TV-interview de antwoorden op schuldig bleef. Feit is dat er een behoorlijke smet rust op Orbisconcern en het ziekenhuis in het bijzonder, die niet eenvoudig en snel weg te poetsen is.

Snipverkouden

In de tweede week van maart heb ik een fikse kou opgelopen en het toeval wil dat mijn vriendin hetzelfde lot heeft getroffen. Ik wil me niet klein laten krijgen door een verkoudheidvirus maar het is wel een vervelende indringer. Slijmvorming, hoestbuien, keelpijn, loopneus en niezen matten mij af en betekenen extra zorg. Mijn neus vrijmaken en slijm uit mijn mond verwijderen moet veelvuldig door anderen gebeuren. Een hand voor mijn neus en mond houden is er niet bij dus het werkblad en de spraakcomputer moeten het ontgelden en over mijn bovenkleding ligt een handdoek. Nu mijn stembanden bekleed zijn, klink ik zo zwaar en zwoel dat ik de gedichten van Candlelight zou kunnen voordragen alleen worden die dan helemaal niet begrepen. Aangezien ik ook even koorts had en men meende iets op de longen te horen, is preventief met amoxycycline intra-musculair gestart. Na 21 spuiten in het bovenste buitenkwadrant van mijn linker of rechter gluteus maximus, kan mijn achterwerk "meevoelen" met een dartbord. Momenteel voel ik me weer vrij goed alleen de kriebelhoest blijft aanhouden, gelukkig heb ik daar liggend nauwelijks last van zodat ik van mijn nachtrust kan genieten. De live radio-uitzending van Spijkers met koppen vanuit De Oranjerie in Roermond kon ik helaas door deze verkoudheid niet bijwonen. De muziek werd verzorgd door G. Reinders, een Limburgse zanger waar ik niet zo gecharmeerd van ben, dus dat maakte het gemis wat draaglijker.

De Ferrari en de brommer

Een oude man op een brommer stopt naast een man in een Ferrari voor het verkeerslicht. De oude man kijkt naar de nieuwe, glanzende wagen en vraagt, "Welk soort van auto is da, zoon"? De man antwoordt, "Een Ferrari GTO, kost een half miljoen". "Da's veel geld", zegt de oude man, "Waarom kost die zoveel"? "Omdat deze auto 320 km per uur kan halen", verklaart de trotse eigenaar. De bejaarde man vraagt, "Kan da kwaad als ik eens binnen kijk"? "Geen probleem", antwoordt de autobestuurder waarna de bejaarde man zijn hoofd door het zijraampje steekt en eens rondkijkt. "Da's een wreed schone auto, zoon maar ik blijf bij mijn oud brommerke". De automobilist wil de bromfietser eens tonen waartoe zijn Ferrari in staat is dus als het licht op groen springt, geeft hij plankgas en binnen 30 seconden staat de snelheidsmeter op 160 km/u. Tot zijn verbazing ziet hij in zijn achteruitkijkspiegel een stip dat dichterbij lijkt te komen. Hij vertraagt om te zien wat het zou kunnen zijn en plotseling flitst hem rechts iets voorbij. "Wat op aarde kan sneller gaan dan mijn Ferrari", vraagt de man zich af en trekt door tot 250 km/u. Schuin rechts voor hem ziet hij dat het de oude man op zijn brommer is. Geërgerd dat de bromfiets zijn Ferrari kan inhalen, geeft hij nog meer gas en gaat de tweewieler met 275 km/u voorbij. Hij voelt zich de koning te rijk in zijn nieuwe Ferrari totdat hij moet incasseren dat de oude man hem opnieuw inhaalt. Deze snelheidsduivel op zijn brommer frustreert hem dermate dat hij het gaspedaal volledig intrapt en zijn Ferrari laat doortrekken tot 320 km/u. Al snel ziet hij de bromfietser opnieuw naderen maar zijn Ferrari zit aan z'n top en is er niets wat hij nog kan doen. Een fractie later botst de bejaarde man met zijn brommer tegen de achterkant van de Ferrari. Danig geschrokken stopt de bestuurder zijn Ferrari, springt eruit, rent naar de bejaarde man en vraagt, "Is er iets dat ik kan doen voor u"? waarop de oude man antwoordt "Maak alstublieft mijn bretels los van uw zijspiegel"?

Lentekriebels

Volgens de meteorologen is de lente reeds begonnen en enkele dagen leek het daar inderdaad op. Overdag kroop de temperatuur richting vijftien graden en de nachtvorst was verdwenen. Men is de winteroutfit beu en wil schaarser gekleed van de zonnestralen genieten. Samen met de opbloeiende natuur krijgt men een zonnigere kijk op en staat optimistischer in het leven. Ik hunker ernaar om zonder jas naar buiten te rijden, dat betekent voor mij een stukje minder afhankelijkheid en meer bewegingsvrijheid. Met blote armen, elke omhulling werkt belastend en belemmerend, kan ik beter de buttons op het werkblad bedienen. Twee knoppen voor het verplaatsen van de kinbesturing en twee voor het aanzetten van de monitor en het scrollen door en selecteren in het menu van de elro. Helaas willen de weergoden nog niet echt meewerken aan het voorjaarsgevoel. Het hele jaar wordt over neerslag in diverse soorten gesproken maar alleen deze maand hebben we maartse buien. April staat bekend om een eigen wil en de ijsheiligen kunnen tot half mei actief blijven. Ik mag toch hopen dat we ons voor die tijd al de nodige keren kunnen koesteren aan de behaaglijke warmte omgeven door het frisse groen.

Verlanglijst

Als je iemand van middelbare leeftijd of ouder vraagt wat hij of zij voor de verjaardag wil hebben dan krijg je vaak weinig of geen respons. Zo verwend als we zijn, worden de schouders opgehaald en langer aandringen resulteert wellicht in een alledaags gebruiksartikel. Krijg je echt nul op het request dan biedt de kadobon, verkrijgbaar in allerlei varianten, altijd nog uitkomst. In de huidige consumptiemaatschappij worden kleine of grotere wensen ogenblikkelijk vervuld want we kunnen moeilijk zonder de verworven luxe status. Mogelijk dat de heersende recessie velen tot andere inzichten brengt als er noodgedwongen een stap terug moet worden gedaan in de eigen situatie of directe omgeving.
Ik was voor de diagnose, die mijn leven op de kop zette, niet anders maar heb sindsdien vanwege mijn beperkingen beduidend minder behoeften en ook uitgaven. Als ik thans, tegen beter weten in, wensen mocht laten vervullen dan zouden dat basale dingen zijn. Bezigheden die iedereen heel normaal vindt, sommige zelfs als plichtmatig worden beschouwd maar eigenlijk van grote persoonlijke waarde zijn. Mijzelf nat scheren, douchen en kleden. Eten en drinken wat ik lekker vind. Praten, schrijven en computeren. Mijn beroep uitoefenen. Vakantie vieren. Klussen in en om het huis. Een wandeling met de hond maken. Fietsen, rennen of anderszins sportief bezig zijn. Op visite of op stap gaan met de eigen auto. De liefde bedrijven. De regie over je eigen lichaam en leven hebben, is een kostbaar bezit.