Klein maar fijn

Ongeneeslijk zieken met een lage levensverwachting kunnen waarschijnlijk intenser genieten. Als je zo direct wordt geconfronteerd met de eindigheid van het leven dan zijn de gewone, alledaagse zaken écht waardevol. Velen, ikzelf niet uitgezonderd, zijn zich dat pas bewust als ze zelf of iemand in hun naaste omgeving te maken krijgen met beperkingen ten gevolge van een ongeval of ziekte. Egocentrisch en materialistisch denken zijn helaas in toenemende mate geworteld in onze maatschappij. De gevolgen van de door dit kabinet opgelegde forse bezuinigingen, beginnen zich steeds duidelijker af te tekenen waardoor we b.v. qua zorg weer meer op elkaar aangewezen zullen zijn. Ieder voor zich en God voor ons allen, gaat niet altijd voor iedereen op, de minderbedeelde, verzwakte of zieke medemens is altijd afhankelijk van anderen. Mantelzorg, vrijwilligerswerk, saamhorigheid, liefdadigheid zullen nog meer dan voorheen ingeburgerd en vanzelfsprekend moeten zijn. Luxe aankopen, uitstapjes, vakanties zijn niet dagelijks aan de orde, gelukkig maar want zo blijven ze speciale gebeurtenissen waar met verlangen naar kan worden uitgekeken. Een vriendelijk woord of gebaar kan op elk moment van de dag en kost niets behalve wellicht een beetje moeite. Ten derde maar daarom niet onbelangrijker, hebben een aanmoediging, compliment, aanraking, knuffel een grote uitwerking en geven jezelf veel voldoening. Het zijn de kleine dingen die het 'm doen, klinkt misschien cliché en afgezaagd maar toch is het één van de levenswijsheden waar we niet omheen kunnen.