Op het randje

Normaal gesproken zijn in een rechtszaak drie partijen; de aanklager is overtuigd van een misdrijf en komt met een eis, de verdediging pleit voor vrijspraak of een zo laag mogelijke straf en de rechter vonnist, doorgaans wat milder dan de eis. In de zaak Wilders was het Openbaar Ministerie niet voor vervolging, de verdachte en zijn advocaat uiteraard ook niet maar de rechtbank wilde dat wel. Vervolgens verstreek anderhalf jaar voordat ook de rechterlijke macht inzag dat vervolging achterwege had kunnen blijven en vonniste vrijspraak. Er wordt vrij gesproken bij gebrek aan bewijs, procedure- en vormfouten of zoals in dit geval uberhaupt geen sprake is van strafbare feiten. Je zou dat een verkeerde inschatting van de rechter kunnen noemen. Hij zei tijdens zijn vonnis dat uitspraken van Wilders soms wel op het randje waren. Hoeveel grievender Wilders moet zijn om vervolgd te kunnen worden is onduidelijk. Geert Wilders noemde de vrijspraak een overwinning voor heel Nederland en de vrijheid van meningsuiting. Gelukkig letten de meeste Nederlanders beter op hun taalgebruik, zeker degenen die een publieke functie bekleden.