Verhuftering

PVV-ers zijn vooral tegen veel zaken, speerpunten die sommigen aanspreken, waarbij echter geen passende oplossing wordt aangedragen. Na winst van de PVV bij de gemeenteraadsverkiezingen in Almere en Den Haag, werden de onuitvoerbaarheid van hun programma en het gebrek aan capabele politici aangetoond waardoor zij noodgedwongen moesten afhaken. Bij de formatie van de huidige regering was het onmogelijk om op alle fronten een compromis af te sluiten, vandaar deze labiele minderheidscoalitie zonder ook maar één ministers- of staatssecretarispost voor de PVV. Uit onvrede over andere politieke partijen op de PVV stemmen, is geen sterke argumentatie, hooguit het afgeven van een signaal waarvan je de gevolgen mogelijk vier jaar onder ogen moet zien. Mijn begrip voor PVV-stemmers was al niet hoog maar is sinds Prinsjesdag en de twee dagen daarna tot nul komma nul geslonken. Het onbetamelijke gedrag van Geert Wilders jegens Job Cohen, Mark Rutte en de hele Tweede Kamer is onacceptabel. "Jullie kunnen allemaal de boom in" daar wordt de onderlinge werkverhouding niet beter van. Hij spreekt over selectieve verontwaardiging omdat collega's ook ongepaste opmerkingen maken en daar niemand over valt. Het grote verschil is echter dat anderen het zeer incidenteel doen en Wilders structureel en herhaaldelijk om een persoon of hele bevolkingsgroep te provoceren en weg te zetten. Als je een publieke functie bekleedt dan moet je extra alert zijn op taalgebruik maar in plaats daarvan gaat Wilders prat op zijn schofferende uitlatingen en de hele PVV-fractie lacht en roffelt instemmend. Tuig noemt hij een deel van de Nederlandse jongeren maar het is duidelijk dat zij in ieder geval door hem geen fatsoen krijgen aangeleerd. Volgens mij staat PVV voor partij voor de verhuftering en hopelijk reduceert hun aantal zetels tot drie of minder bij de volgende verkiezingen. De PVV als gedoogpartner stuitte en stuit nog steeds op veel weerstand en je moet er toch niet aan denken dat zulke figuren als Wilders en de zijnen ons land daadwerkelijk gaan vertegenwoordigen.

No pay no cure

Vanaf deze maand belt de ene na de andere collectant bij je aan of via radio en tv krijg je rekeningnummers aangereikt om geld in te zamelen voor een goed doel. Naast de plaatselijke fanfare, het zangkoor, de scouting en talloze andere verenigingen wordt ook een financiële bijdrage gevraagd voor wetenschappelijk onderzoek naar allerlei ziekten. Voor bestrijding en zo mogelijk genezing en voorkoming van kanker, hart- en vaatziekten, Alzheimer, spierziekten en bewegingsstoornissen, diabetes en ook ALS wordt momenteel actie gevoerd. ALS Stichting Nederland heeft spotjes laten maken van ALS-patiënten, die bij uitzending daarvan inmiddels zijn overleden. 'De wereld draait door' en 'Altijd wat' hebben onlangs aandacht geschonken aan ALS en deze campagne. In Nederland komen er jaarlijks 500 patiënten bij oftewel 1 op de 32000 krijgen de diagnose ALS en daarmee hun doodsvonnis te horen. De levensverwachting voor deze mensen bedraagt gemiddeld drie, vier jaar, jaren waarin de kwaliteit van leven genadeloos drastisch keldert. Voor de farmaceutische industrie is een populatie van zo'n 1500 in Nederland en zelfs wereldwijd te klein om financiëel aantrekkelijk te zijn. Met andere woorden onvoldoende lucratief om voor deze groep patiënten medicijnen te ontwikkelen, zo doodsimpel en tegelijkertijd bikkelhard is het. Wie meer wil weten over en steun wil betuigen aan de strijd tegen ALS, kan terecht op vechtmeetegenals.nl of de website van ALS Stichting Nederland.

Federer forever

De US Open, het laatste Grand Slam toernooi, is wederom met vertraging vanwege aanhoudende regen gespeeld, overkapping is dringend gewenst. Samantha Stosur won verrassend en zeer terecht de damesfinale, de setstanden 6-2 6-3 spreken voor zich. Voor deze sympathieke Australische en van oorsprong dubbelspeelster is het de eerste Grand Slam titel in het enkelspel. Zij stond eerder in een finale en verloor toen van Francesca Schiavone maar deze keer moest Serena Williams het onderspit delven. De Amerikaanse ging weer eens door het lint na een beslissing van de wedstrijdleiding. We herinneren ons de lijnrechter die voor vanalles en nog wat werd uitgescholden omdat hij een voetfout had geconstateerd. Ditmaal moest de scheidsrechter het ontgelden nadat zij een door Williams gescoord punt aan Stosur toekende. Serena Williams schreeuwde "Come on" voordat de bal de vloer had geraakt en dat is niet toegestaan. Even later riep zij de scheidsrechter nog iets onvriendelijks toe, dat haar een waarschuwing opleverde. Arbiters moeten kordater en consequenter optreden tegen zulke dingen maar ook bij overschrijding van tijdslimieten. Rafael Nadal spant wat het laatste betreft de kroon en wordt daarvoor te weinig berispt. Reeds bij aanvang laat hij scheidsrechter en tegenstander ijskoud wachten totdat zijn ceremonie is voltooid en vervolgens is vijf minuten inspelen onvoldoende. Zijn preparatie voor de service vraagt meestal teveel tijd en ook het klaarstaan om te ontvangen kan sneller. Het aanvragen van een challenge moet zonder vertraging door overleg op afstand in gebarentaal met een coach geschieden. Novak Djokovic en Rafael Nadal stonden in de finale en kregen beiden één waarschuwing voor tijdsoverschrijding bij de opslag maar daar blijft het dan bij. De Serviër won zijn derde Grand Slam dit jaar, een buitengewoon succesvol jaar en absolute doorbraak. Ik wil daar niets aan afdoen maar een tenniswedstrijd met Roger Federer boeit me zoveel meer, zijn techniek en souplesse zijn ongeëvenaard. Als de Zwitser zou willen dan kan hij nog jaren mee om een Grand Slam titel toe te voegen aan zijn toch al imposante erelijst terwijl spelers van kracht- en werktennis veel blessuregevoeliger zijn en vroegtijdig moeten afhaken.

Nine-ten

De terreuraanslagen van 11 september 2001 op het WTC in New York zijn bekend als de wereldschokkende gebeurtenissen op 9/11, nine-eleven. Wat ons op 2011-9-10 overkwam, mag ook een weliswaar beduidend kleinere ramp worden genoemd. 's Ochtends had ik Karin ge-sms't om de kaartjes niet te vergeten en te informeren tot hoe laat de voorstelling zou duren. Toen zij antwoordde dat de kaartjes in haar tas zaten en de taxiritten waren geboekt, reageerde ik schertsend met "Wat kan er nu nog fout gaan".
De Limburgse band The Pink Floyd Sound is bezig met een theatertour en traden zaterdag 10 september op in het Roermondse TheaterHotel De Oranjerie. Hun concert was goed en gedurfd want zij schuwden niet om onbekendere en moeilijkere stukken te spelen. Nummers als Careful With That Axe Eugene, Echoes en Saucerful Of Secrets werden o.a. ten gehore gebracht. De techniek van licht en geluid is wel een punt van kritiek, kan en moet zeker verbeterd worden. In de pauze kregen we in de smiezen dat het einde van het concert niet rond 21:50 maar 22:50 uur zou zijn dus heeft Karin de terugrit laten aanpassen. Tijdens het tweede gedeelte begon de kriebelhoest toe te nemen en werkelijk bij het slotakkoord moest ik slijm opgeven.
In een uithoek van de foyer heeft Karin mijn mond schoongemaakt waarna we richting de uitgang vertrokken. Karin liep voorop om een weg te banen door de menigte, desondanks blijft het opletten dat niemand alsnog voor de wielen van mijn rolstoel gaat lopen. Na binnenkomst in de hal, waar behoorlijk veel decibellen muziek werden geproduceerd, heeft waarschijnlijk de voetensteun een openstaande glazen deur geraakt. Die deur van niet geringe afmeting stortte volledig in, waarbij glasbrokken een hevig bloedende wond op Karin's arm veroorzaakten. Ogenblikkelijk waren zo'n vijf personen van De Oranjerie ter plekke om de arm te verbinden en glas van de rolstoel en de vloer te verwijderen. Hoe het heeft kunnen gebeuren is voor ons een raadsel maar het zal een combinatie van de mensenmassa, het helse kabaal en de onoplettendheid zijn geweest. We hebben nog even met twee medewerkers aan een tafel gezeten totdat de taxi was gearriveerd.
Toen de chauffeur een vreemde route nam, hebben we hem er op geattendeerd dat solo-vervoer aan mij is toegekend. Hij is desondanks doorgereden naar het station, waar mensen zouden worden opgepikt. Ondertussen had Karin reeds telefonisch contact opgenomen met Valys en haar smartphone aan de chauffeur overhandigd. Hij werd overtuigd van ons gelijk en nam contact op met de planner van taxibedrijf Schreurs waarna we eindelijk naar Geleen konden afreizen. Het is géén uitzondering dat deze taxivervoerder tegen de regels toch probeert om ritten te combineren.
In het hospice aangekomen, werd ik eerst naar bed geholpen waarna de verpleegkundige van dienst erbij is gehaald. Zij vond Karin's wond te gapend om zo te laten genezen en heeft de huisartsenpost van het Orbis Medisch Centrum gebeld. Aanvankelijk vroeg men zich af waarom wij niet naar het ziekenhuis in Roermond waren gegaan maar na uitleg over afhankelijkheid van rolstoelvervoer hadden ze begrip voor onze keuze. Karin heeft op dat nachtelijk uur Eric, mijn oudste zoon, bereid gevonden om samen naar de HAP van het OMC te gaan. Niet makkelijk voor mij om aan de zijlijn te zitten of zelfs te liggen en geen hulp in woord en daad te kunnen bieden. Omstreeks twee uur keerde Karin terug op mijn kamer met 11 hechtingen in en 5 zwaluwstaartjes op haar arm. Het resterende deel van de nacht hebben wij getracht om enige slaap te vatten maar dat viel niet mee na zo'n dramatisch einde aan onze eerste theateravond van het nieuwe seizoen.

Jeuk

Onlangs werd mij gevraagd of ik wel eens jeuk heb. Ondeugend als ik ben, keek ik haar indringend aan met ogen die "Waar haal je het lef vandaan" vroegen. Zij bedoelde het oprecht belangstellend en absoluut niet vulgair. Ik wil onderscheid maken tussen jeuk en kriebels; jeuk kan net zo erg als pijn zijn terwijl kriebels ook aangenaam kunnen zijn. Uiteraard heb ook ik soms last van zowel jeuk als kriebels maar ik heb dat leren verdragen, zonder armfunctie heb ik geen andere keus. De ondeugende variant komt aanzienlijk frequenter voor, wat dat betreft ben ik een kerngezonde man. Ik herinner me een tekening van een mannenhoofd, mogelijk Siegmund Freud, met als onderschrift 'What's on a mans mind'. In de voorhoofdsinhammen, gesichtsecken volgens de oosterburen, kon je het silhouet van een mooie vrouw ontdekken. Vaak wordt uit een reflex, nervositeit, gewoonte of verveling gekrabd, gestreeld of wat dan ook. Ik kan moeilijk verlangen dat de verzorgsters hun nagels regelmatig in mijn goddelijk lichaam zetten. Alhoewel, zorg is veelomvattend en gekrabd worden is nog lekkerder als je zelf nergens bij kan. Als ik echt de irritatie moet verbijten, iets op mijn oog bijvoorbeeld, dan roep ik zeker hulp in. Een vlieg of iets dergelijks veroorzaakt een kriebelend gevoel op je huid en lokt al snel een slaande beweging uit. Paarden of ander vee moeten tientallen vliegen op het lijf buiten het bereik van hun zwiepende staart dulden. Geen insect kan mij weerhouden van vertoeven in de frisse buitenlucht, daar heb ik al eerder het blog 'Allemaal beestjes' aan gewijd. Tik linksboven beestjes in en de zoekfunctie laat je blogs zien waarin dat woord voorkomt, zodat je die nog eens kunt nalezen. Als ik werkelijk ondraaglijke jeuk ondervind dan moet ik alarmeren, intikken wat waar aan de hand is, wachten totdat iemand komt, hopen dat ik word begrepen en er van af word geholpen. Geduld is een schone zaak maar niet altijd even makkelijk op te brengen als er al sprake van irritatie is. Ik word iedere dag gedoucht en met bodylotion ingesmeerd waardoor het aantal ongewenste huidprikkels in de regel reuze meevalt.