Te mooi om waar te zijn

Uiteraard zou ik ten volle van het leven willen genieten maar dat is mij niet gegeven en het is zinloos om daarover te mijmeren. ALS is mij overkomen en de wetenschap, die zich op dit vlak niet al te hard inspant, tast nog steeds in het duister over de oorzaak ervan. In mijn dromen voer ik de regie over mijn spieren, nemen spiermassa en -kracht toe en ben ik weer energiek en zelfstandig als vanouds. Mijn stem is terug, verbaal communiceren, adrem reageren en diepgaande gesprekken zijn weer mogelijk. Overmand door emoties kan ik amper een woord uitbrengen en het liefst zou ik alles tegelijk willen uitproberen. Handen en armen die aan mij gehoorzamen zodat ik kan aanraken, omhelzen en zoveel meer. ADL-afhankelijkheid behoort tot de verleden tijd, bij het douchen, scheren, aankleden etcetera heb ik geen hulp meer nodig. Eten en drinken, alles zou mij goed smaken dus moet ik niet te gulzig zijn maar met mate smullen. Wandelen zover als mijn benen me kunnen dragen en de vermoeidheid na inspanning ervaren. Als de dienstdoende verzorgster het dekbed terugslaat en haar koude handen mijn lichaam beroeren dan wordt snel duidelijk dat ik rijkelijk heb liggen fantaseren.