25 oktober, 2011

Te mooi om waar te zijn

Uiteraard zou ik ten volle van het leven willen genieten maar dat is mij niet gegeven en het is zinloos om daarover te mijmeren. ALS is mij overkomen en de wetenschap, die zich op dit vlak niet al te hard inspant, tast nog steeds in het duister over de oorzaak ervan. In mijn dromen voer ik de regie over mijn spieren, nemen spiermassa en -kracht toe en ben ik weer energiek en zelfstandig als vanouds. Mijn stem is terug, verbaal communiceren, adrem reageren en diepgaande gesprekken zijn weer mogelijk. Overmand door emoties kan ik amper een woord uitbrengen en het liefst zou ik alles tegelijk willen uitproberen. Handen en armen die aan mij gehoorzamen zodat ik kan aanraken, omhelzen en zoveel meer. ADL-afhankelijkheid behoort tot de verleden tijd, bij het douchen, scheren, aankleden etcetera heb ik geen hulp meer nodig. Eten en drinken, alles zou mij goed smaken dus moet ik niet te gulzig zijn maar met mate smullen. Wandelen zover als mijn benen me kunnen dragen en de vermoeidheid na inspanning ervaren. Als de dienstdoende verzorgster het dekbed terugslaat en haar koude handen mijn lichaam beroeren dan wordt snel duidelijk dat ik rijkelijk heb liggen fantaseren.

Haal 't doek maar op

Zaterdag 8 oktober waren we toe aan de voor ons tweede voorstelling van dit prille theaterseizoen. Herman van Veen stond op het programma en stelde zeker voor de pauze niet teleur. De maestro zelf en de pianist, die hem reeds 47 jaar trouw is, samen met vier jongere musici bereikten een hoog amusementsniveau. Dit zestal had er duidelijk veel plezier in en dat komt goed over bij de massaal aanwezige theaterbezoekers. Herman van Veen staat garant voor creativiteit in tekst, muziek en voordracht van beide. De liedjes worden op originele wijze ingeleid of afgewisseld met grappige anekdotes. Op 66-jarige leeftijd bruist hij nog steeds van de energie en zet met speels gemak een optreden van formaat op de planken.
Onze volgende theateravond in De Oranjerie zou Toon, de musical zijn geweest maar wegens oververmoeidheid van Alex Klaasen zijn alle voorstellingen afgelast. Voordat ons dat bekend was, hadden we al kaartjes voor Miss Saigon in het Beatrixtheater van Utrecht gereserveerd. Op zaterdag 19 november moeten we weliswaar een rit naar de Domstad ervoor over hebben maar volgens kenners is het één van de mooiste musicals. Van De Oranjerie hebben we naar aanleiding van de nare ervaring op 10 september, zie blog 'Nine-ten', een gratis voorstelling aangeboden gekregen. Op aanraden van Dorien Pollaert, verantwoordelijk voor het theaterprogramma aldaar, is onze keus gevallen op de Vlaamse cabaretier Jeroen Leenders.

11 oktober, 2011

Don't you worry

De heren voetbalanalytici kunnen soms doordraven in hun zoektocht naar tekortkomingen van clubs en de mensen die er werken. Zo zou Ajax afgezakt zijn naar het niveau ten tijde van Martin Jol en op het eerste oog zijn negen verliespunten na acht wedstrijden inderdaad een topclub onwaardig. In vergelijking met PSV en FC Twente hebben de Amsterdamers één gelijkspel en dus twee verliespunten meer opgelopen. AZ, de huidige koploper van de eredivisie, doet het goed maar heeft ook het makkelijkste programma tot nu toe gehad. Als de Alkmaar Zaandam combinatie op 15 oktober in de Amsterdam ArenA verliest en dat is een must voor Ajax dan staan de vier potentiële kampioenskandidaten weer bijeen.
Toegegeven dat ik door een rood-wit gekleurde bril kijk maar ik ben niet zo somber over Ajax en zeker niet de toekomst daarvan. Ik ben nog niet tevreden over het vertoonde spel, met name gretigheid en lef ontbreken. Het gelijkspel tegen FC VVV in stadion De koel is niet goed te praten maar PSV overkwam hetzelfde. Tegen PSV twee keer een achterstand wegwerken en uiteindelijk met 2-2 uit Eindhoven vertrekken, is niet zo verkeerd. AFC Ajax - FC Twente had binnen een kwartier 2-0 moeten staan maar door een ongelooflijke blunder werd het glaszuivere doelpunt van Jan Vertonghen wegens vermeend buitenspel afgekeurd. In plaats van een open wedstrijd met kansen over en weer, werd het een matige pot voetbal en wisten de tukkers in de slotminuten alsnog 1-1 te scoren. In de Euroborg FC Groningen verslaan is geen gemakkelijke opgave en Ajax was pertinent niet fel genoeg om dat te bewerkstelligen. De Groningers kregen zes gele kaarten waarvan er zeker twee direct rood hadden kunnen, nee moeten zijn. Gregory van der Wiel maakt onopzettelijk hands binnen het 16-metergebied en krijgt zijn tweede gele kaart en dus rood waarna Ajax het laatste halfuur met tien man moest uitspelen. Ondanks dat de Amsterdamers nog scoringskansen creëren, lukt het niet om de toegekende en benutte strafschop te boven te komen waardoor het eerste verlies in deze competitie een feit was.
N.B. Naast Nicolai Boilesen, hamstringletsel, zal Ajax het ook zonder Toby Alderweireld en Kolbeinn Sigthorsson moeten stellen. Beide hebben een enkelblessure opgelopen, de Belgische centrumverdediger zal enkele weken en de IJslandse spits zelfs enkele maanden niet inzetbaar zijn

Onvoorspelbaar grillig

Als we in de grote vakantie niet wekenlang volop zonneschijn hebben gehad dan was het in de beleving van veel mensen een slechte zomer. Bij een zeeklimaat zoals in Nederland hoort onbestendig, wisselvallig weer, zonnige perioden gevolgd door neerslag en andersom. Soms wisselen zon en regen zich dezelfde dag af maar een aantal opeenvolgende dagen van beide komen ook voor. Het wordt echter alsmaar extremer, telkens opnieuw worden records gebroken. Tropische warmte, aanhoudende droogte, overdadige neerslag, stevige wind tot stormkracht toe en andere uitersten passen in het hedendaagse weerbeeld.
Begin herfst konden we genieten van een strak blauwe lucht, temperatuur ruim boven de twintig en matige wind. Behalve de vaste kliek, die onder mindere weersomstandigheden ook in de buitenlucht is, worden andere bewoners naar buiten gerold en in de schaduw gestald. Mensen met een verstoord dag- en nachtritme doordat ze normaliter veel in bed liggen en versufd zijn. Mensen die stilzwijgend voor zich uit staren en anderen die door hun luidkeels schreeuwen nadrukkelijk aanwezig zijn. Mensen die vermaakt worden met Duitse schlagers en Hollandse smartlappen. Op zo'n dagen word ik openlijk geconfronteerd met de populatie waaronder ik reeds 4,5 jaar verblijf.
In mijn toekomstideaal had ik absoluut geen plaats ingeruimd voor opname in een zorgcentrum pal na mijn vijftigste verjaardag. Echter niets is zeker in het leven behalve dat het vroeg of laat eindigt maar het thema dood wordt angstvallig vermeden. Onbegrijpelijk hoe dierbaren worden geconfronteerd met vragen over bijvoorbeeld reanimatie, euthanasie, orgaan- en weefseldonatie, begrafenis of crematie en wensen omtrent uitvaart en nalatenschap. Hoe en wanneer zal mijn levenseinde zich voltrekken, uitgezonderd bij euthanasie en zelfmoord is dat niet in te vullen. Als dat te regisseren zou zijn dan ontwaakten we op een gegeven moment niet meer uit onze slaap. Hoogbejaard of jonger dat maakt niet uit, als we maar van het leven hebben genoten. Helaas zijn niet alle idealen helemaal te verwezenlijken, net als het weer kan het leven ook onvoorspelbaarder en grilliger verlopen dan verwacht.