Dipje

De regelmatige bezoekers zullen al hebben bemerkt dat de klad is gekomen in het schrijven van blogs. Gebrek aan animo, geen onderwerpen en veel sport op tv spelen daarbij waarschijnlijk een rol maar ook de perikelen rond eten en drinken houden mij bezig. Als ik zelfstandig zou kunnen internetten dan was het updaten en actueel houden van mijn weblog makkelijker. Ik voel mij niet verplicht om te publiceren en het mag beslist niet op werken lijken, ik ben tenslotte volledig arbeidsongeschikt. Toch wil ik jullie op de hoogte houden van mijn gezondheidstoestand, nou ja achteruitgang eigenlijk. Die lichamelijke aftakeling gaat relatief langzaam of vliegt de tijd zo snel om. Ondanks mijn beperkingen maak ik lange dagen want ik verveel me niet. Tussendoor neem ik wel rustmomenten in de elro achterover gekanteld of op bed. Lang in bed liggen is aan mij niet besteed, tegen middernacht gaan slapen en rond acht uur weer op is meer dan genoeg. Wat stelt een jaar nog voor, we beginnen haast aan de achtste maand. Eind augustus ga ik voor controle van de vitale longcapaciteit naar Maastricht. Ik verwacht dat het nog steeds voldoende is omdat ik geen symptomen heb maar meten is weten. Zodra de trammelant daar begint, sta ik voor de keuze of ik ademondersteuning wil of daarvan afzie. Als ik er voor kies dan is het afwachten of het effect heeft en zo ja, hoe lang. Kortom, slecht functionerende longen die luiden het begin van het einde in.