Vooroordelen

Vaak worden rolstoelgebruikers over dezelfde kam geschoren terwijl zij om diverse redenen op deze mobiliteitsvorm aangewezen kunnen zijn. Somatische, psychische of een combinatie van beide klachten, blijvend door ziekte of ongeval, tijdelijk gedurende revalidatie en herstel of incidenteel rolstoelgebruik vanwege b.v. vermoeidheid bij ME. Het onderscheid zal niet altijd even duidelijk zijn maar zomaar ergens vanuit te gaan, kan onnodig kwetsend zijn. Ik ben op een gemotoriseerde stoel op wielen aangewezen louter vanwege lichamelijke beperkingen. Er wordt vaak gedacht en door sommigen uitgesproken dat een rolstoeler meestal ook verstandelijk iets mankeert. Iemand met een gezond verstand ervaart het als denigrerend wanneer er over en niet met je wordt gesproken. Zoals de taxichauffeur die aan Karin vroeg of ik tijdens zo'n theatervoorstelling wel alles meekreeg. Zij verzekerde hem dat ik wellicht nog meer waarneem en begrijp dan de overige bezoekers. Anderen willen ongevraagd de bediening van de rolstoel overnemen alsof zij daarmee goed overweg zouden kunnen. Naderhand moeten zij erkennen dat ik met de kinbesturing beter rij als velen met handbediening. Nu gaat communiceren moeizamer maar ook toen ik me nog goed verbaal kon uiten, werd niet tegen mij maar de begeleider gesproken. Met de spraakcomputer kan ik aardig uit de voeten alleen vraagt het wat meer tijd en dus geduld van zowel mij als de toehoorder. Het gebruik van de MiniMerc met een headmouse is helaas ondoenlijk tijdens het vervoer en in het felle daglicht is het scherm moeilijk te bedienen en te lezen. In een zorgcentrum verblijven mensen die hardhorend zijn waardoor sommige verzorgenden tegen iedereen schreeuwen omdat zij dat gewend zijn. Ook vergeetachtigheid, al dan niet t.g.v. dementie, komt voor wat niet hoeft te betekenen dat alle bewoners op dezelfde wijze worden bejegend. Een kinderlijke benadering, dingen herhaaldelijk zeggen en alle handelingen benoemen zijn storende zaken als je bij het volle verstand bent. Het is belangrijk om iedereen in zijn of haar waarde te laten zeker als het mensen betreft, die al veel hebben moeten inleveren ook op maatschappelijk en sociaal vlak.