Door het oog van de naald

Koninginnedag in Apeldoorn werd ontsierd door een automobilist die trachtte de bus met de koninklijke familie aan boord te rammen. De dader was met zijn auto dwars door de mensenmassa en dranghekken gereden en tegen het monument De Naald tot stilstand gekomen. Het koningshuis kwam bij deze aanslag met de schrik vrij maar onder de omstanders zijn doden en zwaargewonden te betreuren. Dit afschuwelijk gebeuren toont aan dat ondanks alle veiligheidsmaatregelen iedere tot wanhoop gedreven persoon gedurende zo'n dag altijd wel een gelegenheid krijgt om iets aan te richten. Een goed moment voor bezinning of een koninginnedagviering in deze vorm om meerdere redenen nog kan en past heden ten dage. Het veiligheidsaspect is nu meer aan de orde dan ooit en terecht wordt de vraag gesteld of de majesteit en anderen zo aanraakbaar moeten zijn. Een dag lang wordt het noodlot getart en zijn zij een makkelijk doelwit voor wie kwaadwillend is. Oud-Hollandse spelletjes, liedjes, dansen, die al een eeuwigheid uit het straatbeeld zijn verdwenen, en andere activiteiten, die nauwelijks boeien, worden op touw gezet. De prinsen en prinsessen willen niet overal aan voorbij lopen en nemen beleefdheidshalve soms deel aan b.v. waterfietsen, golfballetje slaan of autoband verwisselen. Met de organisatie van dit hele circus is een aanzienlijk kapitaal gemoeid terwijl het koningshuis al handen vol geld kost. Een overweging waard om bij het aanstaande aftreden van koningin Beatrix tevens koninginnedag af te schaffen. Oranje boven maar wat vieren wij eigenlijk, het feit dat Nederland een koninkrijk is en dat het het koningshuis altijd goed zal blijven gaan? De dader heeft kenbaar gemaakt dat zijn actie bewust op de koninklijke familie was gericht, aangezien hij is overleden kunnen we naar zijn motief alleen maar gissen. Vaststaat dat de 38-jarige man zijn baan was kwijtgeraakt en de huur van zijn appartement niet meer kon opbrengen. Niet onaannemelijk was deze onbezonnen daad een schreeuw om aandacht voor zijn eigen problemen en in algemene zin voor de alsmaar groeiende kloof tussen arm en rijk. Een welvarend land als Nederland kent armoede, mensen die moeten rondkomen van een uitkering of de bijstand, mensen die zijn aangewezen op een voedselbank en mensen zonder vaste woon- of verblijfplaats die afhankelijk zijn van wat in afvalbakken wordt gedeponeerd. Vanwege de recessie verkeren velen in onzekerheid en de vrees voor verlies van werk, onderkomen en andere verworvenheden heerst. Tegelijkertijd blijven de welgestelden zich verder verrijken, de Balkenende-norm wordt niet gerespecteerd en vette bonussen en gigantische vertrekpremies worden uitgereikt. Het is niet uitgesloten dat door ellende, onrecht en onmacht bij meer noodlottig getroffenen iets knapt waardoor zij door het lint kunnen gaan.