Het liefst zou ik dagelijks minimaal een blog willen publiceren maar dat is om meerdere redenen niet haalbaar. Ik bruis niet meer van de energie, het schrijven van een blog is voor mij fysiek en mentaal belastend. Waar ik aan begin dat maak ik af en bij voorkeur achter elkaar, zit nog steeds in de aard van het beestje. Deze karaktertrek breekt me dan onverbiddelijk op en noopt me tot het nemen van rust in de achterover gekantelde rolstoel. 's Middags op bed rusten en voor middernacht gaan slapen komen zelden voor, veel en lang in horizontale houding verkeren is een straf voor mij omdat ik dan het meest beperkt ben. Ik kan met moeite mijn armen en benen verleggen en een beetje van zij op rug en terug draaien maar echt een andere lighouding aannemen is er niet bij.
Ten tweede kan ik niet zelf en ogenblikkelijk mijn weblog updaten en dat is wel vereist als je op de actualiteit wil inspringen. Wat nu de volle media-aandacht krijgt, kan binnen een week alweer door een volgend nieuwsfeit worden verdrongen. Reageren op een sportprestatie moet geschieden voordat een volgende wedstrijd heeft plaatsgevonden of weer een nieuw record wordt gevestigd. De crises zijn hot en zullen voorlopig iedereen blijven bezighouden temeer omdat de gevolgen daarvan lang doorwerken en vele mensen treffen. CBS-cijfers, faillissement, werkeloosheid, koopkracht, er is snel een aanleiding gevonden om weer daarover te schrijven. Andere items, zoals de berechting van Radovan Karadzic, nemen zoveel tijd in beslag dat ze op de achtergrond geraken totdat zich weer iets belangwekkends voordoet en dan is het opnieuw nieuws.
Ten derde probeer ik een onderwerp te kiezen waarvoor brede interesse bestaat danwel kan worden opgewekt. Als ik dagelijks zou berichten over mijn nachtrust en verzorging dan zou dat ongetwijfeld zowel de lezers als mijzelf mateloos gaan vervelen. Schrijven over zaken als de liefdesbreuk tussen Jan Smit en Yolanthe Cabau van Kasbergen, belachelijk dat zoiets het NOS journaal haalt, laat ik graag aan de roddelpers over. Van de theaterbezoeken doe ik in de regel altijd verslag omdat ik zo'n uitje met plezier beschrijf en anderen aan de hand van een objectieve recensie kunnen besluiten om ook een voorstelling te boeken. Uiteraard is mijn gezondheidstoestand een terugkerend onderwerp, dat was de directe aanleiding om te starten met "De wereld draait door ....." en zolang ik ertoe in staat ben zal ik blijven bloggen.