12 mei, 2009

Avond met een gouden randje

Op een door de gordijnen verkleind podium met slechts een enkele witte buisverlichting vertolkten zij twee nummers uit hun beginperiode. Nauwelijks herkenbaar in een sober, donker decor, zo moeten hun eerste optredens zijn geweest. U2NL - In the name of U2, het Nederlandse eerbetoon aan U2, ging daarna podiumbreed verder met alle toeters en bellen, die passen bij een goeie imitatie van een succesvolle popgroep. Blijkbaar is er veel vraag naar tribute bands want voor het volgende theaterseizoen staan o.a. Queen en The Eagles op het programma. Wat we gezien en gehoord hebben was goed, Pink Project, U2NL en ook DI-RECT doet Tommy, al is de laatste een gerenommeerde band die The Who wel voortreffelijk nabootste. Ik moet toegeven dat ik geen U2-fan van het eerste uur ben maar na het bekijken en beluisteren van hun dvd The best of 1990-2000 was mijn enthousiasme snel aangewakkerd. Inmiddels bezit ik drie dvd's en de nieuwste cd No line on the horizon van deze Ierse formatie met Bono en the Edge als smaakmakers. Juli dit jaar staat U2 in de Amsterdam Arena, dat wordt meer genieten dan van Ajax maar de amusementswaarde van live muziek en voetbal is ook onvergelijkbaar.
In de pauze en ook na afloop van het concert hadden wij een ontmoeting met een goeie kennis vergezeld door een vriendin van haar. Zij ontroerde mij door te bekennen dat ze een voorgevoel had van ons treffen op deze avond. Het heeft ogenschijnlijk zo moeten zijn, wij hebben U2NL pas op 18 april na de show van Tineke Schouten geboekt. Rosalinda was de partner van Mart, die op 42-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van ALS. We leerden elkaar kennen op de regionale bijeenkomsten van de VSN en er was meteen een klik. Tijdens uitstapjes trokken we samen op en we hebben elkaar verscheidene keren thuis opgezocht. Alhoewel het ziekteverloop verschilde, voelden Mart en ik elkaar goed aan, een half woord of zelfs maar een blik was voldoende om elkaar te kunnen begrijpen. Na zijn overlijden, ruim anderhalf jaar geleden, hebben Rosalinda en ik schriftelijk contact gehad want ik wilde haar steunen, een hart onder de riem steken. ALS heeft ons weliswaar samengebracht maar ik begrijp heel goed dat een confrontatie met een ALS-patiënt niet makkelijk voor haar is. Daarom vind ik het sterk van Rosalinda dat zij mij aansprak en ook wil komen bezoeken zodat we meer tijd hebben om bij te praten.