Komen en gaan

Ik verblijf ruim een half jaar in het hospice Daniken te Geleen, oneerbiedig zou je het een sterfhuis kunnen noemen. In hun laatste levensfase worden bewoners verzorgd en begeleid totdat de dood onvermijdbaar of gewenst is. Schertsend spreek ik wel eens over cellen in plaats van kamers, denkend aan de 'The green mile' waarin een irritante bewaker "Dead man walking" schreeuwt als hij de onschuldige, reusachtige neger naar zijn dodencel brengt. Iedere vergelijking tussen die gevangenis en een hospice loopt spaak behalve dat men ook hier de dood in de ogen kijkt. Het komt voor dat de dag van opname of zeer kort daarna iemand komt te overlijden. Sinds begin mei heb ik heel wat mensen zien komen en gaan, op één na allen met de lijkenwagen omdat die mevrouw dermate hersteld is dat zij elders kon worden gehuisvest. Van de aanwezige bewoners bij mijn opname, is niemand meer over en sommige kamers zijn veelvuldig herbezet. Ik denk wel eens dat het zonde is als een in velerlei opzichten mooi mens betrekkelijk jong sterft maar als iedereen bijna 80 en ouder zou worden dan was dat de gemiddeld behaalde leeftijd niet meer.