Op het randje

Normaal gesproken zijn in een rechtszaak drie partijen; de aanklager is overtuigd van een misdrijf en komt met een eis, de verdediging pleit voor vrijspraak of een zo laag mogelijke straf en de rechter vonnist, doorgaans wat milder dan de eis. In de zaak Wilders was het Openbaar Ministerie niet voor vervolging, de verdachte en zijn advocaat uiteraard ook niet maar de rechtbank wilde dat wel. Vervolgens verstreek anderhalf jaar voordat ook de rechterlijke macht inzag dat vervolging achterwege had kunnen blijven en vonniste vrijspraak. Er wordt vrij gesproken bij gebrek aan bewijs, procedure- en vormfouten of zoals in dit geval uberhaupt geen sprake is van strafbare feiten. Je zou dat een verkeerde inschatting van de rechter kunnen noemen. Hij zei tijdens zijn vonnis dat uitspraken van Wilders soms wel op het randje waren. Hoeveel grievender Wilders moet zijn om vervolgd te kunnen worden is onduidelijk. Geert Wilders noemde de vrijspraak een overwinning voor heel Nederland en de vrijheid van meningsuiting. Gelukkig letten de meeste Nederlanders beter op hun taalgebruik, zeker degenen die een publieke functie bekleden.

Hoppa

Hoe meer ik over Griekenland hoor, hoe minder ik achter financiële steun aan dat land sta. Veel werknemers en vooral ambtenaren bekleden hun functies slechts op papier want zij verschijnen zelden of nooit op de werkplek. Indien aanwezig worden tijd en duur van de werkzaamheden naar eigen voorkeur ingevuld. De Grieken gaan vroeg met pensioen en dat wordt decennia na hun overlijden nog steeds uitgekeerd. Diverse belastingen worden niet geheven of niet afgedragen. Water is een geschenk van God dus daarvoor hoeft niet betaald te worden, vinden de Grieken. Corruptie van politici tot en met burgers, die allerlei duistere deals hebben bekonkeld, heeft Griekenland een schuld van ruim 300 miljard euro opgeleverd. Frankrijk en Duitsland hebben in het verleden reeds vele miljarden in de Griekse economie gestoken. Bij een faillissement van Griekenland kunnen zij naar hun geld fluiten en dreigen banken en pensioenfondsen om te vallen. Andere landen in de eurozone zouden ter bescherming van de euro en uit solidariteit ook financiële steun moeten geven. De EU en het IMF schrijven terecht verregaande bezuinigingen voor, wil Griekenland in aanmerking komen voor een broodnodig reddingsplan. Het kabinet dat deze maatregelen moet doorvoeren, heeft een krappe meerderheid behaald in het parlement maar het Griekse volk was en is ook nu fel tegen bezuinigingen. Eenderde van de jongeren is werkloos, ziet een toekomst in Griekenland niet meer zitten en overweegt om te emigreren. Als dat laatste massaal gaat gebeuren dan komt van wederopbouw weinig terecht en wordt het geld verspild aan generaties die al hebben geleefd als God in Frankrijk, euh pardon Griekenland. Uit traditie gooien de Grieken het servies over hun schouders aan diggelen dan moeten zij ook maar eigenhandig de scherven bijeenrapen. Dezelfde zienswijze mag wat mij betreft ook voor de Griekse economie gelden want zijzelf hebben hun land naar de rand van de afgrond gebracht.

Klein maar fijn

Ongeneeslijk zieken met een lage levensverwachting kunnen waarschijnlijk intenser genieten. Als je zo direct wordt geconfronteerd met de eindigheid van het leven dan zijn de gewone, alledaagse zaken écht waardevol. Velen, ikzelf niet uitgezonderd, zijn zich dat pas bewust als ze zelf of iemand in hun naaste omgeving te maken krijgen met beperkingen ten gevolge van een ongeval of ziekte. Egocentrisch en materialistisch denken zijn helaas in toenemende mate geworteld in onze maatschappij. De gevolgen van de door dit kabinet opgelegde forse bezuinigingen, beginnen zich steeds duidelijker af te tekenen waardoor we b.v. qua zorg weer meer op elkaar aangewezen zullen zijn. Ieder voor zich en God voor ons allen, gaat niet altijd voor iedereen op, de minderbedeelde, verzwakte of zieke medemens is altijd afhankelijk van anderen. Mantelzorg, vrijwilligerswerk, saamhorigheid, liefdadigheid zullen nog meer dan voorheen ingeburgerd en vanzelfsprekend moeten zijn. Luxe aankopen, uitstapjes, vakanties zijn niet dagelijks aan de orde, gelukkig maar want zo blijven ze speciale gebeurtenissen waar met verlangen naar kan worden uitgekeken. Een vriendelijk woord of gebaar kan op elk moment van de dag en kost niets behalve wellicht een beetje moeite. Ten derde maar daarom niet onbelangrijker, hebben een aanmoediging, compliment, aanraking, knuffel een grote uitwerking en geven jezelf veel voldoening. Het zijn de kleine dingen die het 'm doen, klinkt misschien cliché en afgezaagd maar toch is het één van de levenswijsheden waar we niet omheen kunnen.

Gezonde dosis optimisme

Toen ik mei 2010 introk in het hospice Daniken, sloot ik niet uit dat ik voor het eind van datzelfde jaar het leven zou laten. Ik probeer me nu zo weinig mogelijk met een onvermijdelijk overlijden bezig te houden. Wat onafwendbaar is zal vroeg of laat gebeuren dus ga ik mijn kostbare tijd niet verkwanselen aan gemijmer over een naderend einde. Ik sta, nou ja zit eigenlijk, positief in het leven en geniet nog volop van zoveel dingen. Muziek luisteren, tv kijken m.n. sport en actualiteiten, vertoeven in de buitenlucht, luisteren naar wat anderen te vertellen hebben, bijwonen van concerten en bezoeken van mijn favoriete theater. Ik heb de stoute schoenen aangetrokken en een aantal voorstellingen voor het nieuwe theaterseizoen gereserveerd. Vanaf september hebben we iedere maand een uitje, achtereenvolgens Pink Floyd Sound, Herman van Veen, Toon de musical, Veldhuis en Kemper, Lenette van Dongen, Soul Sisters en Acda en de Munnik. Afhankelijk van het concertaanbod, is een trip naar de Gelredome het overwegen waard want die locatie is ons zeer goed bevallen. Ik houd me niet bezig met een bepaalde gebeurtenis nog halen want dan kan ik doelen blijven bijstellen. Het is wel plezierig om ergens naartoe te kunnen leven zoals 11 april dit jaar Roger Waters met The Wall Live.

ALS CIZ ZZP10

Sinds kort is er een lotgenote ondergebracht in het hospice Daniken, waar ik inmiddels ruim een jaar verblijf. Alhoewel nooit helemaal vergelijkbaar, verkeert zij ongeveer in de conditie waarin ik vier jaar geleden was. In april 2007 werd ik op een reguliere afdeling van het zorgcentrum St. Odilia geplaatst. Voor alle duidelijkheid ik gun iedereen de benodigde zorg, ook als die wat specifieker en zwaarder dan gemiddeld is, maar triest genoeg kan dat door een doorsnee zorgcentrum o.a. vanwege budgettering en onderbezetting vaak niet worden geboden. In België zijn verspreid over het hele land een aantal centra opgezet voor ALS-patiënten en anderen die specialistische zorg vragen. Een hospice is in principe bedoeld voor cliënten met een levensverwachting tot maximaal zes maanden doch weet maar eens alles vooruit, zeker als ALS-ers. Net als bij functiewaardering is ook bij zorgzwaarte veel grijs tussen de opeenvolgende schalen, waar het CIZ niet altijd goed en consequent mee omgaat. Het is bekend dat vanuit een thuissituatie eerder de hoogste indicatie wordt afgegeven dan wanneer iemand reeds in een zorginstelling verblijft. Het scheelt natuurlijk ook als de aanvraag goed onderbouwd wordt ingediend. Een halfjaar voor mijn overplaatsing naar het hospice in mei 2010, werd het vereiste zorgzwaartepakket ZZP10 nog afgewezen. Fijn dat deze ALS-patiënte wel de intensievere zorg en begeleiding kan krijgen als zij het vermogen om te praten, eten en drinken verliest. Juist omdat ALS op relatief kleine schaal voorkomt, is het een goede zaak dat de hospicemedewerksters enige ervaring kunnen opdoen.

Game, set and match

Het gravel is haast ingebrand op mijn LED flatscreen. Elke morgen vanaf half elf tot in de avond waren de verrichtingen op Roland Garros te volgen. De NOS haakte omstreeks kwart over vijf af maar gelukkig hebben we nog Eurosport International. Ondanks dat er drie publieke zenders zijn, wordt het verslag van een tennispartij vroegtijdig afgebroken en verwezen naar het internet. Op zondag werd zelfs voorrang gegeven aan een kampioenschap van grote kerels op kinderfietsjes. ik heb genoten van twee weken tennis. Met name bij de mannen was het een droomscenario dat de top vier in de halve finales stonden. Roger Federer versloeg Novak Djokovic in vier sets waarvan twee eindigden met een tiebreak. Daardoor bleef de Serviër op 44 opeenvolgende zeges steken en zag de nummer-1-positie op de wereldranglijst aan zijn neus voorbij gaan. De finale werd een nieuwe confrontatie tussen Rafael Nadal en Roger Federer, die ditmaal op gravel goed partij wist te geven. De Zwitser had de eerste set nooit meer mogen afstaan want na een furieuze start ging hij met 5-2 aan de leiding. De tweede set werd met een tiebreak, in wezen een loterij, in zijn nadeel beslist, de derde wist hij eindelijk te pakken maar de vierde en daarmee de wedstrijd werd weer gewonnen door Nadal. Voor de eigenzinnige tennisser van Mallorca was het de tiende Grand Slam titel waarvan zes in Parijs. Onbegrijpelijk dat scheidsrechters zo weinig optreden tegen het ceremonieel en getreuzel van Nadal. Bij zijn eigen service neemt hij royaal de tijd maar ook bij die van de tegenspeler dringt hij zijn tempo op. Het is snel af te leren als de arbiters consequent bij elke overschrijding van de tijdlimiet optreden, eerst een waarschuwing en daarna gaat het punt naar de tegenstander. De hooggeplaatste vrouwen moesten allen vroegtijdig het toernooi verlaten met als grootste verrassing de uitschakeling van Kim Clijsters door Nederlands hoop Arantxa Rus. De titelverdedigster Francesca Schiavone bereikte opnieuw de finale maar moest het deze keer afleggen tegen Na Li, de eerste Chinese die een Grand Slam won. Nu kleurt mijn flatscreen overwegend grasgroen i.p.v. terracotta want het tennissen gaat verder met Queen's Eastbourne en Rosmalen in voorbereiding op Wimbledon.