Dubbel feest

Renate is vandaag tweeënveertig lentes jong geworden, hoewel van lenteweer geen sprake is tellen de jaren gewoon door. Maar wat zegt leeftijd als je nog steeds vindt dat je er wezen mag en je omgeving dat ook beaamt. Voor mij ben jij een kanjer, om wie je bent en hoe je in het leven staat.
Jeroen is vanmorgen geslaagd voor het rijexamen en heeft nu ook het felbegeerde roze document in zijn bezit. Vanaf vandaag begint het autorijden pas echt en zal de rode Suzuki Alto nog meer het straatbeeld bepalen. Binnen een halfjaar je rijbewijs, proficiat knul.
Vanwege deze heuglijke feiten hebben we alle reden om feest te vieren en dat doen we dan ook.

Culinaire middag

Dinsdag 23 mei om 13:00 uur waren we uitgenodigd voor een etentje in Auberge De Rousch te Heerlen. Van elke afdeling van de medische microbiologie was er iemand uitgeloot om ook tafelgenoot te zijn. Het gezelschap bestond naast Renate en ik uit Saskia, Jan, Mart, Marja en Jo.
We mochten a la carte bestellen en ondanks het enorme aanbod, kon iedereen een keuze maken. Het eten smaakte voortreffelijk en tussendoor werd gezellig gekletst, kortom een geslaagd samenzijn.
Ik had geen idee hoe laat ik de taxi voor de terugreis moest boeken maar achteraf bleek 16:30 uur niet zo ruim genomen als ik had gedacht. Al met al waren we ruim zeven uur van huis maar het was zeker de moeite waard.

Uitkeringsgerechtigd

De W.I.A. is de opvolger van de W.A.O. en is dit jaar in werking getreden. In tegenstelling tot vroeger kijkt men nu naar wat iemand nog kan verdienen. De wet werk en inkomen naar arbeidsvermogen gaat vanaf begin juli ook voor mij gelden.
Op dinsdag 16 mei, nota bene om 17:20 uur, werd ik gebeld door een medewerker van U.W.V. Hij vertelde me dat het dossier was gelezen en men het niet noodzakelijk achtte om mij voor een gesprek uit te nodigen. Op grond van de feiten zou ik volledig arbeidsongeschikt worden verklaard maar tegenwoordig moet dit nog eens door een commissie worden getoetst. Hij verwachtte echter dat de beoordeling probleemloos overgenomen zal worden. Vanwege de hoge onkosten i.v.m. ziekte wilde hij me voordragen voor een uitkering tussen 85 en 100% i.p.v. de gebruikelijke 70%.

Weergoden zijn geen tennisfans

Het had er alle schijn van dat de voorjaarscompetitie in het najaar werd gespeeld. De regen, wind en kou, waar de competitiespelers dit jaar mee geconfronteerd werden, deden sterk aan de herfst denken.
De slechte weersomstandigheden hebben me niet kunnen weerhouden om toch alle zaterdagen als het team van Eric moest tennissen van de partij te zijn. Door het terugtrekken van een team bestond hun competitie heren zaterdagmiddag 2e klasse nog uit zeven teams. Van de zes speeldagen moest er vier keer uit gespeeld worden namelijk in Dieteren, Schinveld, Ittervoort en Montfort. Alleen in Schinveld was het droog maar wel erg koud. Ittervoort spande de kroon want daar stonden door een fikse onweersbui de banen in korte tijd blank. In de kantine sprong de televisie stuk en een boom in de nabijheid van het tennispark werd ook getroffen door de bliksem. De speeldagen in Stein waren echt twee uitersten; 6 mei was een zomerse dag waarop ik veel onder de parasol heb gezeten en op 20 mei was het zo’n slecht weer dat ik de taxirit al had geannuleerd en kort daarna klaarde het weer op. Marjo bood toen aan om samen met mij naar het tennispark in Stein af te reizen. Ondanks meerdere onderbrekingen vanwege de regenval werden alle partijen gespeeld, de laatste werd om 21:30 uur afgerond.
Het slechte weer, de verschillende baansoorten en vooral de wisselende teamsamenstelling kunnen als excuus gelden voor het feit dat het team op de laatste plaats eindigde. Individueel heeft Eric goed gepresteerd, van de zes singles wist hij er vier te winnen en de twee verliezen werden geleden op kunstgras. Mogelijk klimt hij naar speelsterkte 4 in het enkelspel als medio november de eindejaarsrating wordt opgemaakt.

1 stap vooruit, 2 stappen achteruit

Als me gevraagd wordt hoe het met mij gaat dan antwoord ik wel eens lichamelijk steeds verder achteruit en qua voorzieningen vooruit maar eigenlijk is het allebei moeilijk verteerbaar. Elke aanpassing is aangevraagd en toegekend omdat het noodzakelijk is om de achteruitgang een halt toe te roepen.
De GEWA prog3 is een omgevingsbesturing die ik binnenkort ter beschikking krijg en waarmee ik o.a. deuren, lampen, audio-/videoapparatuur, telefoon en intercom kan bedienen.
Vrijdag 2 juni worden de twee buitendeuren van de unit voorzien van elektrische deuropeners nadat afgelopen maandag de voorbereidingen daarvoor zijn getroffen. Veel ongemak en beschadigingen hadden voorkomen kunnen worden als dit niet pas drie maanden na de plaatsing van de unit staat te gebeuren.
Woensdag 5 juli krijg ik voorlichting over communicatiehulpmiddelen en PC aanpassingen.

Dipje

Doorgaans kan ik goed omgaan met de lichamelijke aftakeling als gevolg van de vreselijke aandoening die me ten deel is gevallen. Maar als de medicatie tegen de spasticiteit in mijn benen weer niet blijkt te werken, het functioneren van mijn armen en vooral handen steeds verder afnemen en de ziekte zich nu ook in mijn halsgebied laat gelden dan wordt het ook mij wel eens te machtig.
Anti-spastica heb ik nu echt afgezworen. In mijn geval wordt de spierstijfheid niet of onvoldoende onderdrukt en redelijkerwijs lopen zit er dan toch niet in. Daarnaast moet ik bijwerkingen als toenemende spierzwakte en vermoeidheid ook nog voor lief nemen.
Het functionele gebruik van mijn handen laat meer en meer na. Dit komt o.a. naar voren bij het hanteren van bestek, het vasthouden van het scheerapparaat en het gebruik van de laptop. In bed heeft mijn linkerarm een aantal keren naar achter gelegen en ik was niet in staat dit te corrigeren. Dat was bepaald geen lekker gevoel waarvan Renate me gelukkig kon verlossen.
In mijn hals en nek komen ook onwillekeurige spiertrekkingen en krampen voor. Mijn spraak laat duidelijk na en verslikken komt frequenter voor. Goed articuleren en vasthouden van het stemvolume laten te wensen over waardoor ik vermoeid overkom. Vooral bij het drinken wil ik me wel eens verslikken wat leidt tot heftig ophoesten om de vloeistof uit mijn longen te houden.
Ik heb serieus overwogen om te stoppen met het weblog maar toch besloten om er mee door te gaan. De ontvangen reacties van lezers hebben mede bijgedragen aan het nemen van dit besluit. De komende dagen zal ik in een aantal stukjes beschrijven wat er de afgelopen drie weken is voorgevallen.

Omnibuzz of Valys; een wereld van verschil

De door Valys geregelde rolstoeltaxi stond exact op de afgesproken tijd klaar en bracht me in een ruk naar de bestemming. Strikt genomen kon ik de rit van St. Odiliënberg naar Stein niet boeken omdat het traject slechts vijf ov-zones doorkruist. Vanaf zes zones is bovenregionaal vervoer vanaf het huisadres mogelijk totdat ik aangaf via een omweg, eerst naar Beek en dan naar Stein, te willen reizen. Toen zag men in dat voor die drie kilometer geen tweede rit geboekt zou moeten worden maar ook meteen doorgereden kon worden. Ik heb er geen gras over laten groeien en heb meteen via internet nog twee ritten naar Stein geboekt.
Zo kon ik genieten van een zomerse dag op het tennispark van L.T.V. Stein. Er speelden vier herenteams thuis en door het mooie weer was er ook nog eens veel publiek. Het weerzien met veel bekenden was leuk, Jeroen en Ellen waren ook aanwezig. Uiteraard hoopte ik getuige te mogen zijn van enkele spannende tennispartijen en dat werd inderdaad geboden. Tegen de gewoonte in wist Eric de eerste set naar zich toe te trekken en wel afgetekend met 6-0. De tweede set was er meer sprake van een gelijkopgaande strijd maar ook die ging uiteindelijk met 7-5 naar Eric. Als team werd met 3 tegen 3 gelijkgespeeld tegen Voerendaal.