28 juni, 2006

Spiegeltje, spiegeltje aan de wand

Wat is er allemaal met me aan de hand? Niet dat ik vroeger een imposante torso bezat maar ik was wel tevreden over mijn lichaam. Natuurlijk ben ik nog ijdel en laat ik me graag goed verzorgen maar als ik in ontbloot bovenlijf voor de spiegel zit, is dat eigenlijk wel confronterend.
Mijn bolle buik springt het eerst in het oog en is eigenlijk het enige lichaamsdeel dat in massa toeneemt. Het logische gevolg van dezelfde eetgewoonte bij veel minder beweging. Zeker na de scheiding had ik een platte buik, toegegeven geen wasbord of six-pack zoals ze het nu noemen. De schouderbladen zijn duidelijk zichtbaar aan de bovenkant van mijn armen. Het is net alsof ik nog een colbert met royale schoudervullingen draag. Mijn armen zijn nooit zo gespierd geweest als mijn benen nu nog zijn. Vol trots kon ik vroeger mijn biceps laten bollen, ze voelden keihard aan en er zat nog kracht in ook. Over de hele lengte nemen de armspieren af en de onderarmen zijn haast dunner dan de polsen. Mijn handen beginnen steeds meer op klauwen te lijken. De achterhand wordt dun en smal waardoor de voorhand breed oogt met vingers die krom staan.
A.L.S. staat simpel gezegd voor allemaal lamme spieren. Alle spieren zullen aan bod komen als een fikse longontsteking of een acute hartstilstand je voor die tijd nog niet genekt hebben. Het meest frustrerend is dat je machteloos bent, je kunt alleen maar toekijken en hopen dat het niet zo snel gaat.