Eerste Pinksterdag stond The Dark Side Of The Moon concert van Roger Waters in Megaland op onze agenda. De taxi was een half uur te laat, de chauffeur wist de weg niet, we kwamen in een file terecht en de rolstoel schoot los maar dankzij ruime boeking waren wij toch tijdig in Landgraaf. Er was een aparte ingang voor rolstoelers maar helaas ontbrak een verwijzing naar de rolstoeltribune, dat ons goed zicht bood op het imposante podium. Over de hele breedte van de voormalige draf- en renbaan was een gigantisch bouwwerk met o.a. drie grote videoschermen verrezen. Boven het publiek hing een prisma, zoals afgebeeld op de lp-hoes en het cd-doosje van TDSOTM, waar rook en laserstralen in allerlei kleuren uit kwamen. Behalve op het podium waren ook rond het veld geluidsboxen opgesteld zodat met surround geluid een ruimtelijk effect werd gerealiseerd. Een groot varken, waarschijnlijk gevuld met helium, werd boven de mensenmassa rondgeleid en mocht tenslotte het vrije luchtruim verkennen.
Rond kwart over acht begon het eerste gedeelte van het concert met nummers van o.a. Wish You Were Here, Ummagumma en ook nieuw werk. Na een korte pauze, toen de duisternis was gevallen, werd The Dark Side Of The Moon helemaal ten gehore gebracht. Als toegift speelde de achtmans formatie begeleid door drie zangeressen nog enkele tracks van The Wall. Mister Pink Floyd, zonder Gilmour, Mason en Wright tekort te willen doen, heeft bewezen op 65-jarige leeftijd nog niet uitgeblust te zijn. Tegen elf uur hielden Roger Waters en de zijnen het voor gezien en verlieten 20.000 enthousiaste symfonische rockliefhebbers het pinkpopterrein. De weg voor de hoofdingang was voor alle verkeer afgezet zodat we elders moesten worden opgehaald. De taxi leverde ons, na enig oponthoud vanwege de enorme drukte, ongeveer een uur na middernacht in Geleen af zodat wij weer een ervaring rijker op een oor konden gaan liggen. De podiumbouwers en technici was echter geen nachtrust gegund omdat de volgende dag Pinkpop Classic op hetzelfde terrein op het programma stond.