Uitglijder

Edwin van der Sar wint met Manchester United na het landskampioenschap ook de Champions League. Op 37-jarige leeftijd en dertien jaar na Ajax mocht hij voor de tweede keer in zijn loopbaan de cup met de grote oren hooghouden. De sympathieke doelman stopte de beslissende penalty en liet Chelsea vol verdriet en met lege handen achter.
Nadat Ronaldo met een schitterende kopstoot The Reds op voorsprong had gebracht, verzuimde Manchester United nog tweemaal te scoren. De gelijkmaker van Chelsea kwam pal voor rust tot stand omdat Edwin van der Sar uitgleed. De grasmat was na een halve wedstrijd eigenlijk al op, zeker toen het vanaf de tweede helft nog harder begon te regenen. Over het kunstgrasveld werden graszoden uitgerold en vervolgens geschoren, geborsteld en zelfs geverfd. Dit moest het strijdtoneel zijn voor een finale tussen twee Engelse teams, die tot het uiterste wilden gaan. De tweede helft waren de betere kansen voor Chelsea maar tot overmaat van ramp moest nog worden verlengd. Diverse spelers waren van schoeisel gewisseld, kregen kramp of hadden last van de liezen. Uiteindelijk moesten penalties de doorslag geven en weer eiste de ondergrond een hoofdrol op. Bij 4-4, alleen Ronaldo had knullig vanaf elf meter gemist, was het de beurt aan de aanvoerder van Chelsea. Terry mikte met een hard schot een meter boven de grond in de uiterste hoek, totdat zijn standbeen weggleed en de bal de doelpaal trof.
Ik wil niets afdoen aan de winst voor Manchester United maar dit was een finale van de Champions League onwaardig en dan is de arbitrage nog buiten beschouwing gebleven. Met welke beweegreden heeft de U.E.F.A. besloten om zo'n voetbalspektakel op een slechte grasmat in de nachtelijke uren van een koud en afgelegen Moskou te organiseren. Naar verluidt wonen er in deze metropool 850.000 miljonairs en de Russische geldschieter van Chelsea zit helemaal goed in de slappe was maar daar zal men toch niet voor zijn gezwicht?