Gewoon goed

Het tweede Grand Slam toernooi van dit tennisseizoen is afgelopen zondag in Parijs van start gegaan. Roger Federer heeft te kennen gegeven dat hij zeker tot en met de Olympische spelen van Londen in 2012 op het hoogste niveau wil blijven tennissen. Daarnaast aast hij op minimaal nog een Grand Slam titel, bij voorkeur Roland Garros want die ontbreekt op zijn erelijst. Pete Sampras heeft met veertien Grand Slam titels het record in handen en Roger Federer is bij dertien blijven steken. Zo mogelijk wil hij de nummer 1 positie op de wereldranglijst heroveren maar de concurrentie is groot. De top vier is erg aan elkaar gewaagd en Rafael Nadal, Andy Murray en Novak Djokovic zijn jongere spelers, die evengoed hun ambities hebben. Als de arbitrage je vaak met Jeu aanspreken dan gaat het goed en na zeven partijen kan de Franse Open titel behaald zijn. Niets is uitgesloten in tennis en ik gun het Roger Federer, die tot de sympathiekste in het tenniscircuit behoort. Ondanks zijn kwaliteiten en aanzien, altijd met correct gedrag en zonder kapsones in tegenstelling tot de huidige mondiale tennisleider. Rafael Nadal permitteert zich fratsen, die anderen niet in hun hoofd halen of anders daarvoor berispt zouden worden. Terwijl de arbiter en de tegenstander al minutenlang klaarstaan, werkt hij in alle rust zijn voorbereiding af. Die uitvoerige ceremonie eindigt met het nuttigen van een energiegevende emulsie gevolgd door slokken uit twee flessen, die hij met uiterste precisie voor zich op het gravel plaatst. Wanneer hij zich dan eindelijk voegt bij de twee heren, die inmiddels wortel hebben geschoten, staat hij als een bezetene te springen. Binnen twintig seconden serveren, geen pauze nemen na de eerste game van een set en niet van racket wisselen zonder dat het mankementen vertoont gedurende twee aaneengesloten games zijn regels die frequent worden geschonden en waar de arbiters paal en perk aan zouden moeten stellen.

Weerpraatje

Nu de heerschappij van de ijsheiligen voorbij is, kan de zomer haar intrede voorbereiden. De officiële datum is nog een kleine maand verwijderd, valt samen met Wereld ALS-dag en dit jaar ook met vaderdag. De zon laat zich niet onbetuigd, er zijn al meerdere mooie dagen met temperaturen tussen 20 en 25 graden geweest. Wat mij betreft is dat warm genoeg en lichte bewolking, waar de zon zich af en toe achter verschuild, vind ik ook prima. Hemelvaartsdag was zo'n aangenaam warme dag met een verkoelend briesje waardoor het heerlijk vertoeven was in de frisse buitenlucht. Zonder jas en met korte mouwen geeft mij optimale bewegingsvrijheid om de doorgaans muffe, onwelriekende afdeling te ontvluchten. Het afwisselende karakter van een zeeklimaat, waar we in ons land mee te maken hebben, staat de meesten wel aan. Bij lang aanhoudende hitte- of neerslagperiodes begint de grote meute te klagen, in beide situaties kun je buitenshuis niet actief zijn. Ook na twee, drie weken luiervakantie verveelt het om dag in dag uit te zonnen en te zwemmen. Dagenlang regen of onbestendig weer is men sneller beu, liever voor afkoeling de schaduw opzoeken dan helemaal niet naar buiten te kunnen zonder doordrenkt te raken. Als we het weer konden regelen dan zou het overdag zonnig en droog zijn en in de late avond of nacht een regen- of onweersbui geven. Ik denk niet dat de weergoden het zover laten komen maar laat de echte zomertijd maar beginnen.

Wanneer en waarover

Het liefst zou ik dagelijks minimaal een blog willen publiceren maar dat is om meerdere redenen niet haalbaar. Ik bruis niet meer van de energie, het schrijven van een blog is voor mij fysiek en mentaal belastend. Waar ik aan begin dat maak ik af en bij voorkeur achter elkaar, zit nog steeds in de aard van het beestje. Deze karaktertrek breekt me dan onverbiddelijk op en noopt me tot het nemen van rust in de achterover gekantelde rolstoel. 's Middags op bed rusten en voor middernacht gaan slapen komen zelden voor, veel en lang in horizontale houding verkeren is een straf voor mij omdat ik dan het meest beperkt ben. Ik kan met moeite mijn armen en benen verleggen en een beetje van zij op rug en terug draaien maar echt een andere lighouding aannemen is er niet bij.
Ten tweede kan ik niet zelf en ogenblikkelijk mijn weblog updaten en dat is wel vereist als je op de actualiteit wil inspringen. Wat nu de volle media-aandacht krijgt, kan binnen een week alweer door een volgend nieuwsfeit worden verdrongen. Reageren op een sportprestatie moet geschieden voordat een volgende wedstrijd heeft plaatsgevonden of weer een nieuw record wordt gevestigd. De crises zijn hot en zullen voorlopig iedereen blijven bezighouden temeer omdat de gevolgen daarvan lang doorwerken en vele mensen treffen. CBS-cijfers, faillissement, werkeloosheid, koopkracht, er is snel een aanleiding gevonden om weer daarover te schrijven. Andere items, zoals de berechting van Radovan Karadzic, nemen zoveel tijd in beslag dat ze op de achtergrond geraken totdat zich weer iets belangwekkends voordoet en dan is het opnieuw nieuws.
Ten derde probeer ik een onderwerp te kiezen waarvoor brede interesse bestaat danwel kan worden opgewekt. Als ik dagelijks zou berichten over mijn nachtrust en verzorging dan zou dat ongetwijfeld zowel de lezers als mijzelf mateloos gaan vervelen. Schrijven over zaken als de liefdesbreuk tussen Jan Smit en Yolanthe Cabau van Kasbergen, belachelijk dat zoiets het NOS journaal haalt, laat ik graag aan de roddelpers over. Van de theaterbezoeken doe ik in de regel altijd verslag omdat ik zo'n uitje met plezier beschrijf en anderen aan de hand van een objectieve recensie kunnen besluiten om ook een voorstelling te boeken. Uiteraard is mijn gezondheidstoestand een terugkerend onderwerp, dat was de directe aanleiding om te starten met "De wereld draait door ....." en zolang ik ertoe in staat ben zal ik blijven bloggen.

Avond met een gouden randje

Op een door de gordijnen verkleind podium met slechts een enkele witte buisverlichting vertolkten zij twee nummers uit hun beginperiode. Nauwelijks herkenbaar in een sober, donker decor, zo moeten hun eerste optredens zijn geweest. U2NL - In the name of U2, het Nederlandse eerbetoon aan U2, ging daarna podiumbreed verder met alle toeters en bellen, die passen bij een goeie imitatie van een succesvolle popgroep. Blijkbaar is er veel vraag naar tribute bands want voor het volgende theaterseizoen staan o.a. Queen en The Eagles op het programma. Wat we gezien en gehoord hebben was goed, Pink Project, U2NL en ook DI-RECT doet Tommy, al is de laatste een gerenommeerde band die The Who wel voortreffelijk nabootste. Ik moet toegeven dat ik geen U2-fan van het eerste uur ben maar na het bekijken en beluisteren van hun dvd The best of 1990-2000 was mijn enthousiasme snel aangewakkerd. Inmiddels bezit ik drie dvd's en de nieuwste cd No line on the horizon van deze Ierse formatie met Bono en the Edge als smaakmakers. Juli dit jaar staat U2 in de Amsterdam Arena, dat wordt meer genieten dan van Ajax maar de amusementswaarde van live muziek en voetbal is ook onvergelijkbaar.
In de pauze en ook na afloop van het concert hadden wij een ontmoeting met een goeie kennis vergezeld door een vriendin van haar. Zij ontroerde mij door te bekennen dat ze een voorgevoel had van ons treffen op deze avond. Het heeft ogenschijnlijk zo moeten zijn, wij hebben U2NL pas op 18 april na de show van Tineke Schouten geboekt. Rosalinda was de partner van Mart, die op 42-jarige leeftijd overleed aan de gevolgen van ALS. We leerden elkaar kennen op de regionale bijeenkomsten van de VSN en er was meteen een klik. Tijdens uitstapjes trokken we samen op en we hebben elkaar verscheidene keren thuis opgezocht. Alhoewel het ziekteverloop verschilde, voelden Mart en ik elkaar goed aan, een half woord of zelfs maar een blik was voldoende om elkaar te kunnen begrijpen. Na zijn overlijden, ruim anderhalf jaar geleden, hebben Rosalinda en ik schriftelijk contact gehad want ik wilde haar steunen, een hart onder de riem steken. ALS heeft ons weliswaar samengebracht maar ik begrijp heel goed dat een confrontatie met een ALS-patiënt niet makkelijk voor haar is. Daarom vind ik het sterk van Rosalinda dat zij mij aansprak en ook wil komen bezoeken zodat we meer tijd hebben om bij te praten.

Met de billen bloot

Het hoge woord is er uit, Marco van Basten erkent dat hij niet de capaciteiten heeft om een topclub te coachen. Sommigen noemen dat eerlijk, dapper of andere strelende bewoordingen maar had hij niet eerder moeten inzien dat Ajax nog te hoog gegrepen is. Wellicht dat het met Johan Cruijff in een ondersteunende rol meer kans van slagen had gehad maar die samenwerking werd vroegtijdig opgezegd. Marco van Basten wou op eigen benen staan, op eigen kracht Ajax het kampioenschap en de champions league bezorgen. Hij heeft daarmee de club, haar aanhangers en zichzelf bepaald geen goede dienst bewezen. Voor Ajax is het weer een verloren seizoen, de supporters zijn uiteraard zwaar teleurgesteld en het aanzien van Marco van Basten als clubtrainer is behoorlijk gekelderd. Toen de kampioenskansen waren verkeken werd hij door een Ajaxfan pannenkoek genoemd, wat een andere voetbalsupporter inspireerde tot de spandoektekst van Basten's pannenkoekmix, makkelijk te kloppen. Het aan- en verkoopbeleid van spelers, de opstelling en de tactiek werden door velen vaak niet begrepen. Het vertrek van Kenneth Perez naar FC Twente en de verbanning naar reservedoelman van Maarten Stekelenburg zijn twee sprekende voorbeelden. Een winnende coach heeft het gelijk aan zijn zijde maar Ajax heeft zware nederlagen geleden en is zelfs nog niet zeker van de derde plek ruim achter AZ en FC Twente. Marco van Basten heeft de eer aan zichzelf gehouden door zich niet te laten ontslaan maar zelf op te stappen. In dat opzicht is hij wel te prijzen want anders zou Ajax ook nog moeten dokken voor de resterende drie jaren van zijn contract. De speculaties over zijn opvolging houdt de voetbalwereld bezig en namen als Ronald Koeman, Frank Rijkaard en Co Adriaanse doen de ronde. Mocht Louis van Gaal vertrekken naar Bayern Munchen dan wordt het nog moeilijk kiezen voor de heren, met een ingespeeld AZ deelnemen aan de champions league of een team smeden van de individuele voetbalkwaliteiten van Ajax.

Niet leuker, wel makkelijker

De schriftelijke verzoeken om solo-vervoer en ontheffing van de gordelplicht zijn vooralsnog afgewezen. Valys verlangt ondanks het begeleidend briefje van de verpleeghuisarts toch nog een motivatie van een medisch specialist. Hetzelfde verzoek voor Regiotaxi loopt via de gemeente Sittard-Geleen dus krijg je met ambtelijke molens te maken. Zij sturen een uitgebreid formulier toe dat compleet ingevuld moet worden geretourneerd waarna de aanvraag pas in behandeling wordt genomen. Alsof het een eerste aanvraag is, willen zij alle gegevens opnieuw hebben, terwijl dit slechts een verzoek tot aanpassing betreft. Zou het ooit mogelijk worden om met een kort briefje of telefoontje zoiets te kunnen regelen? ALS is een progressieve ziekte waardoor een eenmalige verstrekking van een hulpmiddel doorgaans niet volstaat maar aanpassingen noodzakelijk zijn. De ALS-stichting Nederland zou zich moeten inspannen dat patiënten niet met zoveel bureaucratie te maken krijgen en steeds dezelfde deuren moeten openen om ergens aanspraak op te maken. De instanties die daarover beslissen zouden de slogan van de belastingdienst moeten hanteren maar er dan ook naar moeten handelen. Gingen alle verstrekkingen maar zo soepel als dat bij een rolstoel over het algemeen in iedere gemeente het geval is. De toekenning van een woonunit en aanpassingen in huis heeft destijds negen maanden in beslag genomen. Niet voor niets heb ik het in een eerder blog beschreven als een zware bevalling. De spraakcomputer heb ik ook niet zonder slag of stoot gekregen want daar was een tweede uitvoerig gemotiveerde aanvraag voor nodig. Het is toch onvoorstelbaar en onverkropbaar dat je afhankelijk bent van iemand, die vanachter een bureau beslist of je kunt communiceren. Ik wil niemand tekort doen maar zonder MiniMerc zou de invulling van mijn dagen beduidend minder zijn. Als ik voor de bediening van mijn apparatuur op anderen aangewezen zou zijn dan was dat voor het personeel erg belastend en voor mij zeer vervelend. Via e-mail, chat, (mobiele) telefonie en sms wordt op afstand gecommuniceerd en ik ben blij dat die laatste mogelijkheid voor mij beschikbaar is. Teksten schrijven is vermoeiend maar ik beleef er nog zoveel plezier aan dat ik er graag energie in wil blijven steken. Het was helemaal mooi geweest als ik ook zou kunnen internetten met de spraakcomputer. Technisch gezien is dat realiseerbaar maar met de eerdergenoemde mogelijkheden heeft de MiniMerc al moeite.

Storm in een glas water?

De WHO, world health organisation, schroefde de alarmering voor een wereldwijde uitbraak van de Mexicaanse griep in ras tempo op naar fase 5, het voorlaatste stadium voor een daadwerkelijke pandemie. Nadat in Mexico de varkensgriep uitbrak, raakte de humane bevolking besmet, werd het later ook van mens op mens overgedragen waarna verspreiding over andere delen van de wereld niet uitbleef. Aangezien het een virusbesmetting betreft is er geen medicatie voorhanden, wel een virusremmer zoals Tamiflu, en de bereiding van een vaccin neemt enkele maanden in beslag. Roel Coutinho en Ab Osterhaus, twee prominente virologen, verschijnen in diverse actualiteitenprogramma's om de natie voor te lichten en gerust te stellen. De aanwezigheid van vier verschillende soorten DNA-materiaal in het varkensgriepvirus, wordt als zeer opmerkelijk gezien. Het is zaak om een snelle, grote verspreiding tegen te gaan en zodoende tijd te winnen voor het fabriceren van voldoende vaccin. Sinds de pandemie van de Spaanse griep in 1918, waarbij miljoenen slachtoffers het leven lieten, is veel vooruitgang geboekt op het terrein van volksgezondheid dus zal het minder snel zo escaleren. Deze keer loopt het naar alle waarschijnlijkheid met een sisser af maar met de vele genetische manipulaties is een virusvariant, die niet tijdig te beteugelen is, niet ondenkbaar.

Door het oog van de naald

Koninginnedag in Apeldoorn werd ontsierd door een automobilist die trachtte de bus met de koninklijke familie aan boord te rammen. De dader was met zijn auto dwars door de mensenmassa en dranghekken gereden en tegen het monument De Naald tot stilstand gekomen. Het koningshuis kwam bij deze aanslag met de schrik vrij maar onder de omstanders zijn doden en zwaargewonden te betreuren. Dit afschuwelijk gebeuren toont aan dat ondanks alle veiligheidsmaatregelen iedere tot wanhoop gedreven persoon gedurende zo'n dag altijd wel een gelegenheid krijgt om iets aan te richten. Een goed moment voor bezinning of een koninginnedagviering in deze vorm om meerdere redenen nog kan en past heden ten dage. Het veiligheidsaspect is nu meer aan de orde dan ooit en terecht wordt de vraag gesteld of de majesteit en anderen zo aanraakbaar moeten zijn. Een dag lang wordt het noodlot getart en zijn zij een makkelijk doelwit voor wie kwaadwillend is. Oud-Hollandse spelletjes, liedjes, dansen, die al een eeuwigheid uit het straatbeeld zijn verdwenen, en andere activiteiten, die nauwelijks boeien, worden op touw gezet. De prinsen en prinsessen willen niet overal aan voorbij lopen en nemen beleefdheidshalve soms deel aan b.v. waterfietsen, golfballetje slaan of autoband verwisselen. Met de organisatie van dit hele circus is een aanzienlijk kapitaal gemoeid terwijl het koningshuis al handen vol geld kost. Een overweging waard om bij het aanstaande aftreden van koningin Beatrix tevens koninginnedag af te schaffen. Oranje boven maar wat vieren wij eigenlijk, het feit dat Nederland een koninkrijk is en dat het het koningshuis altijd goed zal blijven gaan? De dader heeft kenbaar gemaakt dat zijn actie bewust op de koninklijke familie was gericht, aangezien hij is overleden kunnen we naar zijn motief alleen maar gissen. Vaststaat dat de 38-jarige man zijn baan was kwijtgeraakt en de huur van zijn appartement niet meer kon opbrengen. Niet onaannemelijk was deze onbezonnen daad een schreeuw om aandacht voor zijn eigen problemen en in algemene zin voor de alsmaar groeiende kloof tussen arm en rijk. Een welvarend land als Nederland kent armoede, mensen die moeten rondkomen van een uitkering of de bijstand, mensen die zijn aangewezen op een voedselbank en mensen zonder vaste woon- of verblijfplaats die afhankelijk zijn van wat in afvalbakken wordt gedeponeerd. Vanwege de recessie verkeren velen in onzekerheid en de vrees voor verlies van werk, onderkomen en andere verworvenheden heerst. Tegelijkertijd blijven de welgestelden zich verder verrijken, de Balkenende-norm wordt niet gerespecteerd en vette bonussen en gigantische vertrekpremies worden uitgereikt. Het is niet uitgesloten dat door ellende, onrecht en onmacht bij meer noodlottig getroffenen iets knapt waardoor zij door het lint kunnen gaan.