Meedogenloos

Onderweg naar de fysiotherapie werd ik gisteren op mijn gsm gebeld. De regionale contactpersoon van de VSN bracht me op de hoogte van het overlijden van een lid. Exact een jaar na de diagnose heeft zij het moeten afleggen tegen de gevolgen van ALS. Tijdens de helaas maar twee ontmoetingen hebben we haar leren kennen als een rustige, warme en zachtaardige vrouw. Zij was een van de drie dames die zich op de bijeenkomst van mei in Susteren voorstelden. In juni op de regionale ALS-dag in het Gaia-park te Kerkrade waren de drie dames en hun partners ook van de partij en drukten een vrolijke stempel op die dag. Daarna zijn we, na het toewensen van een mooie zomer en eventueel vakantie, uit elkaar gegaan want de eerstvolgende bijeenkomst is pas in november. Niemand kon vermoeden dat de alles lamleggende aandoening bij haar zo snel en hard zou toeslaan en dat het afscheid op de ALS-dag een definitief karakter zou krijgen.