Hoogmoed en val

De medaille-kansen voor Nederland op de Olympische spelen in Beijing is aanzienlijk hoger ingeschat dan dat er daadwerkelijk goud, zilver of brons wordt behaald. Althans veel deelnemers geloven in eremetaal en zowel verslaggevers als supporters gaan daar graag in mee. Sportbeoefenaars moeten ambitieus zijn, voor het hoogst haalbare willen gaan. Meedoen is belangrijker dan winnen, is een leus die voor de bij voorbaat kanslozen kan gelden. De lat te hoog leggen, vaak tegen beter weten in, is echter geen goede zaak. Als er te hoge verwachtingen worden gewekt dan kunnen teleurstellingen niet uitblijven. In de eerste week hebben we al heel wat verloren en tegenvallende resultaten gezien. Gemiste finales door sporters, die zeiden voor niets minder dan goud te gaan, en met brons genoegen moesten nemen of helemaal geen podiumplaats bereikten. Topfavoriete titelkandidaten, die het op beslissende momenten lieten afweten, en gedesillusioneerd vroegtijdig de aftocht moesten blazen. Voormalige medaille-winnaars, die nog een laatste gooi naar een plak wilden wagen, en hun mindere moesten erkennen in de nieuwe generatie topsporters. Het zou de Nederlandse deelnemers sieren als zij zich iets bescheidener opstellen en de sportieve prestaties meer voor zich laten spreken.