Tannis

Afgelopen weekend werden veel tenniscompetities weer afgesloten en kampioenschappen behaald. Zaterdag speelde het team van Eric, die zelf vanwege ziekte ontbrak, de zevende competitieronde uit tegen S.L.T.C. Deze grote vereniging beschikt over een langgerekt tennisterrein aan de rand van het Stadspark in Sittard. Dit stukje natuurschoon is net als het Vondelpark in Amsterdam uitgeroepen tot rijksmonument. Ik kan heus wel wat hebben maar het taalgebruik verdiende die middag geen schoonheidsprijs. Vanaf de negen tennisbanen klonk met regelmaat gevloek en getier door op het voor het overige van geluidsoverlast gevrijwaarde park. Met name de drieletterige benaming voor het vrouwelijk geslachtsorgaan was in allerlei woordcombinaties veel gehoord. Tennis is al lang geen elitesport meer en dat bekakte is nergens voor nodig maar zulke reacties ook niet. Als je zelf faalt of je tegenspeler maakt een mooie actie, kun je dat gewoon accepteren in plaats van het telkens in schuttingtaal toe te schrijven aan pech of geluk. Met het racket smijten en de bal keihard tegen het net of de afrastering slaan zijn irritante en zinloze krachtsverspillingen, die de verbale uitspattingen vaak vergezellen. Waarschijnlijk heeft men het zelf niet meer in de gaten, misschien een clubcultuur geworden, maar voor de toeschouwers is het verre van plezierig.

Uitglijder

Edwin van der Sar wint met Manchester United na het landskampioenschap ook de Champions League. Op 37-jarige leeftijd en dertien jaar na Ajax mocht hij voor de tweede keer in zijn loopbaan de cup met de grote oren hooghouden. De sympathieke doelman stopte de beslissende penalty en liet Chelsea vol verdriet en met lege handen achter.
Nadat Ronaldo met een schitterende kopstoot The Reds op voorsprong had gebracht, verzuimde Manchester United nog tweemaal te scoren. De gelijkmaker van Chelsea kwam pal voor rust tot stand omdat Edwin van der Sar uitgleed. De grasmat was na een halve wedstrijd eigenlijk al op, zeker toen het vanaf de tweede helft nog harder begon te regenen. Over het kunstgrasveld werden graszoden uitgerold en vervolgens geschoren, geborsteld en zelfs geverfd. Dit moest het strijdtoneel zijn voor een finale tussen twee Engelse teams, die tot het uiterste wilden gaan. De tweede helft waren de betere kansen voor Chelsea maar tot overmaat van ramp moest nog worden verlengd. Diverse spelers waren van schoeisel gewisseld, kregen kramp of hadden last van de liezen. Uiteindelijk moesten penalties de doorslag geven en weer eiste de ondergrond een hoofdrol op. Bij 4-4, alleen Ronaldo had knullig vanaf elf meter gemist, was het de beurt aan de aanvoerder van Chelsea. Terry mikte met een hard schot een meter boven de grond in de uiterste hoek, totdat zijn standbeen weggleed en de bal de doelpaal trof.
Ik wil niets afdoen aan de winst voor Manchester United maar dit was een finale van de Champions League onwaardig en dan is de arbitrage nog buiten beschouwing gebleven. Met welke beweegreden heeft de U.E.F.A. besloten om zo'n voetbalspektakel op een slechte grasmat in de nachtelijke uren van een koud en afgelegen Moskou te organiseren. Naar verluidt wonen er in deze metropool 850.000 miljonairs en de Russische geldschieter van Chelsea zit helemaal goed in de slappe was maar daar zal men toch niet voor zijn gezwicht?

Toppunt van .....

Jochem Myer met "De rust zelve" was voor ons de afsluitende voorstelling van dit theaterseizoen. De titel van zijn optreden strookte totaal niet of juist wel met deze beweeglijke cabaretier met rappe tong maar doordachte, komische uitingen. Hij beweerde namelijk dat zijn vriendin ontzettend druk was, waarmee nogmaals is aangetoond dat alles relatief is. Pal voor aanvang waren wij in de zaal aanwezig en dat bleek later wel zo prettig te zijn want een aantal laatkomers werden door hem met een enorm waterpistool nat gespoten. Na drie kwartier was hij en het publiek aan pauze toe om tegen het vervolg van de stormvloed van sketches en liedjes weer opgewassen te zijn.
De nieuwe theatergids is al weer uit en zeker als je voor Herman Finkers en Tineke Schouten kaartjes wilt, moet je er vroeg bij zijn. Wij hebben onze reserveringen ingeleverd en zullen moeten afwachten of alles wordt toegekend. Het is lange termijn planning want de voorlopig laatst gedateerde voorstelling is op 18 april 2009. Een tikkeltje gewaagd in mijn situatie maar het kan niet anders en er is altijd wel iemand bereid om in mijn plaats mee te gaan. Tegenwoordig beleef ik alles heel intens en kan ik huilen van blijdschap omdat ik nog iets mag meemaken. Als ik mijn volgende verjaardag, vrijdag de dertiende, haal en overleef dan ga ik vast nog een heel eind komen. In de loop der jaren ben ik mij bewuster geworden dat meer dan hoe lang je leeft, telt dat je hebt geleefd. Alhoewel ik geen uitgesproken liefhebber van tegelspreuken ben, is "Leef nu, het is later dan je denkt" geen slechte raadgever.

Knockout

Na de persoonlijke verzorging, het fietsen op de motomed, een bezoek van de ergotherapeute en Kersten revalidatietechniek, een sanitaire stop en het doorbewegen op bed door de fysiotherapeute, was de ochtend om en mijn energie op. Toen ik eenmaal op bed lag, maakte de vermoeidheid zich helemaal meester van mij. Ik had geen fut meer om de transfer naar de rolstoel te maken en besloot om te blijven liggen. Omdat de warme maaltijd ook weer inspanning zou betekenen en bovendien het menu niet zo aanlokkelijk was, koos ik voor sonde-voeding. Zodoende kon ik vier uur lang al rustend mijn maag vullen, gemak dient de mens zullen we maar zeggen. Een aantal handelingen in een kort tijdsbestek, is al snel een te druk programma waardoor ik ben uitgeteld. Het is voor een gezond persoon waarschijnlijk moeilijk voor te stellen maar normale dagelijkse dingen zijn voor mij afmattende bezigheden. Gaan staan en zitten, een paar pasjes zetten, mijn armen verleggen, praten, eten en drinken zijn zaken waar ik energiebewust mee moet omgaan.
Vroeger kon ik heel diep gaan met klussen en sporten alvorens er van enige uitputting sprake was. Met dubbele gevoelens denk ik terug aan grote projecten als de badkamer, de keuken en de zolder. Klauteren als een aap over de steigers tijdens het uitkappen van alle voegen van de gevels. Tijgeren in de kruipruimte om leidingen door te trekken en de afvoer te repareren. Sportbeoefening is altijd een belangrijk onderdeel van mijn leven geweest en daarbij ging het er minstens zo fanatiek aan toe. Voetbal, tafeltennis, volleybal, zaalvoetbal, duiken en tennis heb ik met veel plezier in clubverband beoefend. Dat was toen en nu probeer ik, ondanks afnemende spiermassa en -kracht, zo actief mogelijk mee te blijven doen. Iedere dag klaar ik een megaklus en bedrijf ik topsport alsof mijn leven er van afhangt.

Gigagaaf

Eerste Pinksterdag stond The Dark Side Of The Moon concert van Roger Waters in Megaland op onze agenda. De taxi was een half uur te laat, de chauffeur wist de weg niet, we kwamen in een file terecht en de rolstoel schoot los maar dankzij ruime boeking waren wij toch tijdig in Landgraaf. Er was een aparte ingang voor rolstoelers maar helaas ontbrak een verwijzing naar de rolstoeltribune, dat ons goed zicht bood op het imposante podium. Over de hele breedte van de voormalige draf- en renbaan was een gigantisch bouwwerk met o.a. drie grote videoschermen verrezen. Boven het publiek hing een prisma, zoals afgebeeld op de lp-hoes en het cd-doosje van TDSOTM, waar rook en laserstralen in allerlei kleuren uit kwamen. Behalve op het podium waren ook rond het veld geluidsboxen opgesteld zodat met surround geluid een ruimtelijk effect werd gerealiseerd. Een groot varken, waarschijnlijk gevuld met helium, werd boven de mensenmassa rondgeleid en mocht tenslotte het vrije luchtruim verkennen.
Rond kwart over acht begon het eerste gedeelte van het concert met nummers van o.a. Wish You Were Here, Ummagumma en ook nieuw werk. Na een korte pauze, toen de duisternis was gevallen, werd The Dark Side Of The Moon helemaal ten gehore gebracht. Als toegift speelde de achtmans formatie begeleid door drie zangeressen nog enkele tracks van The Wall. Mister Pink Floyd, zonder Gilmour, Mason en Wright tekort te willen doen, heeft bewezen op 65-jarige leeftijd nog niet uitgeblust te zijn. Tegen elf uur hielden Roger Waters en de zijnen het voor gezien en verlieten 20.000 enthousiaste symfonische rockliefhebbers het pinkpopterrein. De weg voor de hoofdingang was voor alle verkeer afgezet zodat we elders moesten worden opgehaald. De taxi leverde ons, na enig oponthoud vanwege de enorme drukte, ongeveer een uur na middernacht in Geleen af zodat wij weer een ervaring rijker op een oor konden gaan liggen. De podiumbouwers en technici was echter geen nachtrust gegund omdat de volgende dag Pinkpop Classic op hetzelfde terrein op het programma stond.

Perfect day

Het bestaat nog! Zo'n dag dat alles op rolletjes loopt, beetje cynisch maar waar. Zaterdag 10 mei was er zo een, waarop alles gesmeerd en naar wens verliep. Na een goede nachtrust, samen wakker worden gevolgd door een persoonlijke verzorging, waar niets op aan te merken valt. Een schaaltje yoghurt met aardbeien als ontbijt en later in de ochtend op het terras een stuk vlaai met die zomerkoninkjes. Stipt om half een arriveert de taxi, die rechtstreeks naar Heerlen rijdt zodat wij op ons gemak koffie kunnen drinken. Ciske de Rat de musical, Karin's verjaardagscadeau, is boven mijn verwachting geweldig. Twee verhalen, over de jeugdige en de volwassen Cis Vrijmoed, wisselen elkaar af en zijn prima te volgen. Hard Amsterdamse zangstemmen, mooie decors en kleding ondersteunen de gedeeltelijke levensgeschiedenis van deze vrijgevochten jongeman. Drie uur later hebben wij wat door de binnenstad geslenterd en heerlijk gegeten bij een Italiaans restaurant. Lasagne is een ideaal gerecht voor mij want ik vind het lekker en het blijft langer warm. Vanaf een terras hebben we onder het genot van een pint gewacht totdat de taxi ons weer zonder omwegen naar Geleen heeft vervoerd. Lou Reed zingt in zijn lied over andere geneugten des levens maar de strekking is hetzelfde, een perfekte dag.

Heet he

Het belang van de ozonlaag en de consequenties van het gat daarin, ondervinden we nu een hogedrukgebied in onze regio de zon vrij spel geeft. Was het vroeger met 25 graden aangenaam vertoeven in ons landje, nu is de kracht van de stralende planeet duidelijk toegenomen. Zonnebaden kan met recht bakken worden genoemd want zeker zonder voldoende bescherming is een verbrande huid zo opgelopen. Allerlei vormen van huidkanker komen meer voor de laatste jaren als gevolg van de schadelijke UV-straling. Er wordt volop gewaarschuwd voor de gevaren van veelvuldig en langdurig zonnen maar velen laten zich daar niet van weerhouden. Een bruine teint wordt geassociëerd met gezondheid en welvaart en weegt bij fanatieke zonaanbidders zwaarder dan de mogelijk kwalijke gevolgen op termijn.

Zorgelijk

EenVandaag heeft twee opeenvolgende avonden de mistoestanden in zorgcentra aan de kaak gesteld. In Rondom Tien hebben mensen uit alle lagen van de zorg, betrokken familieleden en politici met elkaar gediscussiëerd over dezelfde problematiek. Eerste Pinksterdag heeft Zembla een reportage over dit thema uitgezonden, kortom het is een hot item bij de actualiteitenprogramma's. Naast familieleden van bewoners, die daar doorgaans zelf niet toe in staat zijn, klagen ook de zorgmedewerkers in meerdere mate. Onderbezetting en dientengevolge te hoge werkdruk, onvoldoende tijd en aandacht voor de bewoners zijn feiten, die al langer bekend zijn maar helaas algemeen geaccepteerd worden. Het is niet anders en we zullen er aan moeten wennen maar dat doet het natuurlijk nooit.
Uit onderzoek blijkt dat een cliënt gemiddeld vier uur zorg per week tekortkomt, tijd die opgaat aan zaken als rapporteren, protocoleren en vergaderen. Steeds meer handelingen worden gelimiteerd of geschrapt vanwege tijdgebrek en bezuiniging. Er moeten vaker en meer keuzes worden gemaakt en prioriteiten worden gesteld. Eenmaal per week douchen of baden en maximaal drie keer daags incontinentiemateriaal verschonen, is meer regel dan uitzondering. Cliënten krijgen smetvlekken doordat zij te lang in hun urine en faeces hebben gezeten of gelegen en huidplooien niet goed worden gewassen en gedroogd. Er worden gehoorcoaches aangesteld om gehoorapparaten schoon te maken en op een goede werking te controleren. Net als brillen en kunstgebitten worden zij makkelijk vergeten of slecht onderhouden. Overbodige medicatie en onnodig hoge doseringen om de bewoners rustig te houden. Het vastbinden of anderszins fixeren van cliënten omdat er geen toezicht kan worden gehouden en zo zijn er nog veel en meer schrijnende, mensonterende voorbeelden.
Er is een groot verloop onder het verzorgend personeel en het nieuwe aanbod valt zwaar tegen. Medewerkers haken af omdat het werkklimaat hen niet aanstaat en proberen elders hun heil te zoeken. Degene die de zorg naar "oude" inzichten uitvoert, wordt door de collega's teruggefloten. Hoger- en middenkader van de organisaties hebben een enorme groei doorgemaakt. Allerlei functies, zoals staf- en beleidsmedewerkers, zijn gecreëerd om het uitgebreide management te ondersteunen bij de aansturing van de werkvloer. De daadwerkelijke arbeid moet worden verricht binnen opgelegde budgetten met beperkte middelen en mankracht. Meer handen aan het bed en minder bureaucratie kunnen bijdragen aan een betere zorg en zou al jaren het motto moeten zijn maar geld speelt een belangrijke rol. De vergoeding voor een ziekenhuisbed is vijf maal hoger dan die voor een verpleeghuisbed en € 180 blijkt ontoereikend te zijn om goede zorg te kunnen verlenen.
In 2004 heeft de inspectie voor de gezondheidszorg de situatie bekeken en geconcludeerd dat er veel moet verbeteren en voor een aantal zorgcentra op zeer korte termijn. Onlangs heeft de inspectie een rapport uitgebracht waarin men stelt dat we op de goede weg zijn maar in een veel te laag tempo. Ab Klink, die ministeriële verantwoordelijkheid draagt, spreekt bij Het Elfde Uur zijn bezorgdheid uit over de toekomst van de gezondheidszorg en gaat voorbij aan de status quo alsof er nu niets aan de hand is. Net als in het onderwijs zal extra geld nodig zijn om het werken in de zorg aantrekkelijker te maken, zeker als nog 500.000 verzorgenden aan de slag moeten om de vergrijzing het hoofd te bieden. Door hogere salariëring, meer hogeropgeleid personeel en betere werkomstandigheden kan ook de kwaliteit van de zorg op peil worden gebracht.

Zo vader zo zoon

Er is een bewoner van het zorgcentrum St. Odilia, die het wereldkampioenschap snooker op de voet volgt. Het spel met de tweeëntwintig biljartballen in acht verschillende kleuren, is blijkbaar verslavend. Inmiddels heeft Ronnie O'Sullivan zich met 17-6 ten koste van Stephen Hendry voor de finale geplaatst. Na een achterstand van 1-4, wist hij twaalf frames op rij te winnen waaronder een aantal met century breaks. De andere finalist, Alister Carter versloeg Joe Perry met 17-15, zal een zware dobber krijgen aan een O'Sullivan in deze vorm, die zijn derde wereldtitel kan behalen. Carter staat voor de eerste keer in een WK finale, die maximaal 35 frames zal duren. Beide heren, die trainingsmaatjes van elkaar zijn, hebben een one four seven op hun naam staan. De financiële beloning daarvoor wordt gelijkelijk verdeeld maar voor het prijzengeld, het bereiken van de finale en het behalen van de titel, geldt een verhouding van 1:2. Doordat Carter te weinig tegenstand kon bieden, viel de finale enigszins tegen en won O'Sullivan zoals verwacht vrij eenvoudig met 18-8 en in totaal zo'n slordige € 420.000.
Mijn vader en ik schelen ruim veertig jaar maar wij hebben nagenoeg hetzelfde dagritme. Vroeg opstaan, rond half een de warme maaltijd, naar behoefte een middagdutje en rond middernacht naar bed. Tussendoor muziek luisteren, tv kijken en frisse lucht scheppen. Senior drinkt 's avonds graag een glaasje wijn met bevriende bewoners. Junior houdt zich bezig met het opstellen van teksten en heeft regelmatig een uitje. Qua mobiliteit, afhankelijkheid en bespraaktheid heb ik een grote achterstand opgelopen. Mijn vader komt met een rollator goed uit de voeten, kan zich behoorlijk zelfstandig redden en als hij op de praatstoel zit dan wil je graag luisteren. Ik ben rolstoelafhankelijk, hulpbehoevend voor persoonlijke verzorging, toiletbezoek, voeding en meer en voor communicatie op de spraakcomputer aangewezen. Deze vergelijking maak ik beslist niet uit afgunst, integendeel ik ben blij dat mijn vader zo van zijn verdiende oude dag kan genieten. Ik denk dat wij allebei berusten in onze situatie; hij gezien zijn hoge leeftijd en ik vanwege het noodlot dat mij heeft getroffen. Nu het buitenleven door het mooie weer op gang komt, mis ik de vrijheid om te gaan en staan waar en wanneer ik maar wil. Wandelen, fietsen of met de auto er op uit gaan en een goed gesprek voeren zoals weleer, een vervlogen tijd die nooit meer terugkeert.