Het einde van het begin

Vandaag is het een jaar geleden dat ik voor het eerst hoorde over A.L.S. en dat mijn symptomen sterk deden denken aan deze aandoening. Enfin, dat is uiteindelijk in februari 2005 bevestigd en daarmee is de diagnose afgesloten en geschiedenis. Maar ik vraag me wel af wanneer het begonnen is, vanwege het sluimerende karakter zeker niet eenvoudig vast te stellen. Dit is nog veel moeilijker te bepalen dan het moment van bevruchting en de daarvan afgeleide bevallingsdatum. Maar even ter geruststelling, dit is niet aan de orde.
Ik ben altijd uitgegaan van november 2003 toen ik verschijnselen kreeg in mijn linkerbeen. Met lopen viel op dat ik sleepte met dat been en bij het tennissen bleek dat mijn startsnelheid naliet en ik ballen moest laten gaan.
Onlangs heb ik gemaild met een neurologe van het A.M.C. (Amsterdam), die schreef dat mijn klachten vooral veroorzaakt werden door een bepaalde mate van stijfheid van de spieren, gezien het feit dat ik hoge reflexen in de benen had bij het eerste neurologische onderzoek. Dit gaat vaak gepaard met vertraging van het bewegen zonder dat er echt merkbaar spierzwakte hoeft te zijn.
Toen ik dit las gingen mijn gedachten terug naar het buitenseizoen van de zomer 2003. Tijdens een tennistoernooi struikelde ik waarschijnlijk over mijn eigen voeten en bleek dat ik niet in staat was om me op te vangen waardoor ik met mijn gezicht op het gravel belandde. Een veel te radicale huidscrub waarvan ik naar mijn mening behoorlijk hersteld ben.
Nu ga ik er vanuit dat ik deze aandoening ongeveer twee jaar onder de leden heb en daarmee is die vraag voor mij de wereld uit.