Onbezorgd leven

Vanwege verwikkelingen rond de zorg en m.n. de transfers, ben ik vorige maand helaas nauwelijks aan het schrijven van blogs toegekomen. Ik kan jullie verzekeren dat ik vele malen liever had geschreven over b.v. de Australian Open, waar een geëmotioneerde Federer weer een Grand Slam finale in vijf sets verloor van Nadal. Het feit dat ik zoveel kostbare tijd en energie moet steken in de zorg, die optimaal op mij afgestemd zou moeten zijn, zint mij helemaal niet. Van vraaggestuurd en belevingsgericht werken komt in de praktijk bitter weinig terecht. De excuses liggen voor het oprapen; budgettering, gering personeelsaanbod, onderbezetting, weinig gekwalificeerde krachten. Deze worden makkelijk te pas en onpas gehanteerd maar zij hebben hun weerslag op de zorg, waar de cliënten van afhankelijk zijn. De toekenning van een keurmerk is een wassen neus want iedere instelling kan op aangekondigde dagen zich beter voordoen dan in de regel het geval is. De bewoners ervaren dag in dag uit dat de zorg in kwantiteit en kwaliteit achteruit holt. Zodra de onderhandelingen achter de rug zijn en het zorgplan is opgesteld, kom ik meer gedetailleerd op dit onderwerp terug.