Weekend

Eric en ik gaan zaterdag bij een aantal garages in Roermond langs om te kijken voor een auto, die geschikt is voor rolstoelvervoer. De Renault Kangoo en de Citroën Berlingo zijn twee automerken en –typen die in ieder geval mijn aandacht genieten. Vooral de eerstgenoemde is erg populair bij rolstoelgebruikers en heb ik al een aantal keren kunnen bewonderen bij VSN-ontmoetingen. Het feit dat de Kangoo ook als bedrijfswagen veel op de weg wordt aangetroffen, zegt veel over de betrouwbaarheid. De Berlingo is minder bekend bij mij, hopelijk is dat na morgen anders. Beide auto’s zien er niet uit als een typische rolstoelauto maar zijn modern ogende auto’s om mee op uit te trekken zoals de Fransen dat graag doen. De vraag is of deze auto’s vanaf de fabriek laag genoeg zijn of dat ze altijd verlaagd moeten worden. Daarnaast zijn er nog meer voorzieningen nodig zoals een rolstoelvergrendeling en een oprijplaat. De kans dat je zo’n aangepaste auto bij de dealer aantreft is natuurlijk behoorlijk klein maar we willen ons eerst even oriënteren. Het gaat er nu even om welke is het meest geschikt en/of staat me het meest aan.
’s Avonds ga ik samen met Jan de wedstrijd bijwonen van Roda tegen Vitesse in de Nederlandse eredivisie. Ik ben al eens eerder in het Parkstadion geweest maar dat is al weer een eeuwigheid geleden. Tijdens een bekerfinale in de Kuip, ook al in een grijs verleden, kocht ik een supporterspetje, dat kan ik morgen weer eens dragen. Roda heeft een slechte balans in deze competitie van één overwinning tegen vijf verliespartijen. Het wordt de hoogste tijd dat een tweede overwinning wordt behaald en wie weet kan ons bezoek daar aan bijdragen. Tenminste als Jan zich niet verstaanbaar kan maken en in het geval de spelers hem wél kunnen horen, zijn aanwijzingen niet worden opgevolgd.
Daarna, als ik nog puf heb, naar Anouk en Sander Machielsen die samen hun verjaardag vieren. Een warme, sterke kop koffie en een lekker stuk vlaai gaat er waarschijnlijk wel in na een avondje kleumen op een voetbaltribune.
Zondag is rustdag, lekker uitslapen dus van die drukke zaterdag maar het is ook Limburgse molendag en St. Odiliënberg is een molen rijk. Dit monument, een beltmolen uit 1883, wil men weer eens per maand laten malen. Vanuit de achtertuin in de Bernhardlaan kunnen we de wieken zien stil staan. Omdat die molen slechts één straat van ons verwijderd staat, verdient het onze belangstelling. Alhoewel op het internet de hele geschiedenis van alle molens na te lezen is, is het bezoeken er van toch vaak een uitzondering en dus een niet te missen kans.