Voorjaar

Afgelopen weekend heb ik drie middagen in de zon gelegen want het leek wel lente. Met een beetje beschutting kon ik zonder jas en met de elro in ligstand, heerlijk genieten van de warmte en de rust. Een middagdutje in de frisse buitenlucht, wat wil een mens nog meer. Er blijven nog legio wensen over maar daar is niets mis mee. De wens is de vader van de gedachte. Dat je geliefde tegen je aan ligt. Dat er een lekker hapje en drankje bij staan. Dat wij heel ergens anders zijn. Dat bij het ontwaken blijkt dat ik dit niet heb gedroomd. Zo kan ik nog wel even doorgaan maar er moet altijd een verlangen overblijven. Je kunt verwend of tevreden zijn maar een leven zonder verlangen is zo leeg en doelloos. Laat het voorjaar maar doorzetten en het kwik gestaag naar twintig graden stijgen.