Cabaret

Sommige cabaretiers zouden zich moeten afvragen, of hun drang om te provoceren en te shockeren of zoals Theo Maassen zich uitdrukt het opzoeken van de grens tussen betamelijk en onbetamelijk, niet moet worden ingetoomd. Door wie wordt die grens bepaald en telkens weer verlegd? Het lijkt mij niet raadzaam en vertrouwd om dat aan diezelfde lieden over te laten. Onder deze groep theatermakers heerst een geldingsdrang om nog grensverleggender te zijn dan de ander maar bij het geringste tegengeluid, staan zij op hun achterste benen. Het is niet met elkaar te rijmen, dat wij ons zorgen maken over het besef van normen en waarden onder m.n. jongeren terwijl een nieuwe lichting cabaretiers het niet zo nauw neemt met fatsoen en respect, de basis van goed gedrag. Als honderden theaterbezoekers i.p.v. "Oh die is grof" te denken of tegen elkaar te zeggen, besluiten om de voorstelling niet langer uit te zitten dan is dat hun goed recht en een duidelijk signaal. Als er vervolgens meteen tot een boycot van het theater wordt opgeroepen, nadat de programmeur zich achter het publiek had geschaard, dan getuigt dat van naïviteit.
Initiatieven als Cabarestafette en Comedytrain zouden er voor moeten waken, niet af te zakken naar het niveau van Idols en Wanna Be a Popstar waar ook allerlei "sterren" worden gelanceerd, die later niet zo talentvol blijken te zijn. Als talentwervers nog in aantal toenemen en in gestaag tempo blijven doorgaan, dan zit straks het leeuwendeel van Nederland in de artiestenwereld. Als de toeschouwers van De Oranjerie met hun actie hebben bereikt, dat cabaretiers gaan nadenken of het niet anders kan zelfs moet, dan is de boodschap overgekomen. Er zijn talloze voorbeelden van collega's, die bewijzen dat goed cabaret mogelijk is zonder meteen moraalridder te zijn. Wat mij betreft mag de storm dan gaan liggen en hoeft Micha Wertheim niet met trillende benen en beverig stemmetje op het podium te staan.