Daar sta je dan verslagen
door een werkelijkheid
die bijna als een metgezel
het leven met je deelde
dag na dag eiste hij je op
en met overgave liet je
je doen en laten erdoor bepalen
Verslagen ben je
en ook al wist je wekenlang
dat dit moment zou komen
toch sta je bedgekluisterd
met lege handen
vol verdriet
te staren
in het woordeloos verhaal
Verslagen voel je je
omdat het kleine beetje tijd
dat je nog gegeven was
te kort bleek
en nu is vervlogen
in de dag
terwijl een zee van tijd nog rest
aan een verstorven horizon
Verslagen
in je hoop
in je droom
verslagen
in je wezen
verslagenheid alom
Bron: Hanneke van Kessel PSW Atelier Weert